องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 735

บนพื้นผิวน้ำเริ่มมีฟองขึ้นมา มีคนพูดอย่างตกใจว่า

“ดูสิ! น้ำในทะเลสาบกำลังเดือด!”

“พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลย นี่มันแปลกเกินไปแล้ว!”

ภาพนี้ทำเอาเหล่าผู้เล่าเรียนทั้งหลายถึงกับต้องวิ่งไปดูที่ริมน้ำ พวกเขาเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง แล้วอุทานออกมา

จ้าวเหวินเซิงเองก็ตกตะลึงจนรู้สึกชาไปหมด แต่กลับรู้สึกถึงลางร้าย ไม่หรอกนะ หรือว่าจะเกิดสิ่งอัศจรรย์ขึ้นจริงๆ!

จ้าวจือหย่ายืนอยู่ข้างๆของท่านพ่อแล้วจ้องมองผิวน้ำที่กำลังเดือด จากนั้นก็ถามว่า

“ท่านพ่อเจ้าคะ ผิวน้ำเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น คงไม่ใช่ว่าจะเกิดการปรากฏดอกบัวสีทองที่อัศจรรย์อย่างที่ท่านกล่าวหรอกนะเจ้าคะ?”

จ้าวเหวินเซิงพยายามตั้งสติแล้วกำมือแน่น เขาปฏิเสธว่า “ไม่มีทาง ไม่มีทางเด็ดขาด!”

“เขาต้องไม่มีคุณสมบัติของนักปราชญ์แห่งวรรณกรรม และไม่มีทางตรัสรู้เป็นนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมได้ เขาก็แค่กล่าวหลักคำสอนออกมาพล่อยๆไม่กี่ข้อ ไม่มีทางทำให้ดอกบัวสีทองปรากฏได้หรอก!”

“พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ทุกคนต่างก็อุทานออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วก้มศีรษะมองไปยังพื้นดิน พืชสีเขียวทั้งหมดบนภูเขาไป๋ลู่กำลังงอกขึ้นมาจากพื้นดินอย่างรวดเร็ว

แม้แต่ตะไคร่น้ำหินก็ยังถูกดันออกมาด้วย ดอกไม้ต้นหญ้าเติบโตขึ้นในพริบตา เบ่งบานและมีสีสันหลากหลาย งดงามอย่างมาก กิ่งก้านก็กลายเป็นใบไม้และเขียวชอุ่ม และไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ดอกไม้อันงดงามก็เบ่งบานบนกิ่งก้านด้วย

กระทั่งแม้แต่บนหินตกแต่งก็ยังมีดอกไม้และต้นหญ้าสีเขียวงอกเงยเบ่งบานเต็มไปหมด เมื่อมีสายลมพัดมาก็ราวกับโกยกลีบดอกไม้ที่ร่วงลงพื้นให้ล่องลอยแล้วตกลงสู่พื้น

กลีบดอกไม้หลากหลายสีลอยขึ้นมากมาย นกเองก็โบยบินเต้นรำไปกับกลีบดอกไม้เช่นกัน ภาพกลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นนี้ งดงามคนทำให้เคลิ้มไป และมองไปยังบนท้องฟ้าอย่างไม่รู้ตัว พวกเขากางแขนออกเพื่อให้กลีบดอกไม้หล่นลงมาบนร่างกาย ทั้งเย็นสบายและหอมเหลือเกิน

นักเล่าเรียนที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายกางแขนต้อนรับกลีบดอกไม้ แววตาปรากฏความตื่นเต้นและพูดอย่างตื่นเต้นว่า

“ว้าว งดงามยิ่งนัก!”

“นี่มันภาพอัศจรรย์อะไรกันเนี่ย!”

ดอกไม้บนพื้นยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ และสีสันงดงามมากขึ้นเรื่อยๆ ต้นหญ้าเองก็เขียวขจีมาก ทันใดนั้นเองจู่ๆก็มีดอกบัวตูมสีทองขนาดใหญ่โผล่ออกมาในทะเลสาบ ทุกสายตาถูกภาพที่อัศจรรย์นี้ดึงดูดไปหมด

ดอกบัวสีทองขนาดใหญ่เบ่งบานออกมาท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายในทันที ดอกบัวสีทองอร่ามปรากฏขึ้นแล้ว

ดอกบัวสีทองส่องประกายสีทองอร่ามแวววาวงดงามเหนือสิ่งใดในโลก ทุกคนต่างก็ตกตะลึงจนตาค้างพูดไม่ออก รู้สึกหัวใจหยุดเต้นไปเลย

จ้าวจือหย่าพูดอย่างประหลาดใจว่า “ดอกบัวสีทองอร่ามเจ้าค่ะท่านพ่อ ดอกบัวสีทองปรากฏขึ้นแล้ว!”

จ้าวเหวินเซิงมือสั่นแล้วชี้ไปยังดอกบัวสีทองพูดอะไรไม่ออก

ในขณะที่ทุกคนกำลังอุทาน บนผิวน้ำก็มีดอกบัวตูมสีทองดอกที่สี่ปรากฏขึ้นมาทันที จากนั้นก็มีดอกที่ห้า ดอกที่หก......และสุดท้ายก็มีดอกบัวสีทองปรากฏเก้าดอก!

ดอกบัวเก้าดอกปรากฏขึ้น! แต่ละดอกมีขนาดใหญ่เท่าโต๊ะเลยทีเดียว และเต็มทะเลสาบ

ทุกคนตกตะลึงกันไปหมด มีคนถามขึ้นอย่างติดอ่างว่า

“ท่านรองหัวหน้าคณะขอรับ เมื่อครู่นี้ท่านพูดว่า ในตอนนั้นนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมทำให้ปรากฏได้กี่ดอกนะขอรับ?”

จ้าวเหวินเซิงตกตะลึงอย่างมาก เขาพูดปากสั่นว่า “มีบันทึกไว้ว่า ยามที่ท่านผู้อาวุโสตรัสรู้ได้ทำให้ปรากฏสามดอก”

เหล่าผู้เล่าเรียนต่างก็ตกตะลึงอย่างมาก

“พระเจ้า ท่านผู้อาวุโสทำให้ปรากฏเพียงสามดอก แต่เขาทำให้ปรากฏเก้าดอก นี่จะมีชีวิตไปได้กี่ปีกันเนี่ย!”

“ข้าว่าที่มีดอกบัวสีทองเก้าดอกเพราะเป็นขีดจำกัดของทะเลสาบ หาใช่ขีดจำกัดของเขา ไม่แน่หากทะเลสาบใหญ่กว่านี้อาจทำให้ดอกบัวสีทองปรากฏมากกว่านี้ก็ได้!”

“อาณาจักรหลู่ปรากฏนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมคนที่สองแล้ว!”

“อย่าโหวกเหวกโวยวาย รีบบันทึกเร็วเข้า นี่คือคำกล่าวของนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมเชียวนะ อย่าได้พลาดไปแม้แต่คำเดียว!”

ทุกคนต่างก็รีบทำการจดบันทึกอย่างรวดเร็ว เหงื่อไหลท่วมตัว แต่ก็ไม่อาจบดบังความดีใจได้เลย และได้ทำการบันทึกทุกคำพูดของเฉิงอาหนิว