องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 768

อีกด้านหนึ่ง

ตระกูลขุนนางในอาณาจักรหลู่และประชาชนทั่วไป รู้ว่านักปราชญ์จิ่วเหลียนตั้งใจแน่วแน่ที่จะแต่งงานกับจ้าวจือหย่า ทำให้ทุกคนไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ที่นักปราญ์จิ่วเหลียนทำไปทั้งหมดนั้นเพื่อให้ได้แต่งงานกับจ้าวจือหย่าลูกสาวของจ้าวเหวินเซิง ไม่ได้ทำไปเพื่อต้องการเป็นฮ่องเต้แห่งอาณาจักรหลู่ เช่นนั้นอาณาจักรหลู่ถึงเวลาเสื่อมถอยแล้ว!”

“ลูกสาวของตระกูลจ้าวต้องมีคาถาอาคมเป็นแน่ มิฉะนั้นนักปราชญ์จิ่วเหลียนจะยืนกรานแต่งงานกับนางได้อย่างไร!”

“เราต้องห้ามนักปราชญ์จิ่วเหลียน อย่าให้เขาหลงทาง ห้ามให้พวกเขาแต่งงานกัน!”

ประชาชนทั่วไปและตระกูลขุนนางต่างรีบมาที่สำนักศึกษาไป๋ลู่และที่พักของเฉิงอาหนิว

บางคนถึงกับถือป้ายอยู่ด้านนอกที่พักและตะโกนเสียงดัง

“ท่านนักปราชญ์จิ่วเหลียน อย่าได้ถูกตระกูลจ้าวหลอกเลย แต่งเข้าตระกูลเจ้า สถานะของท่านในอาราจักรหลู่จะต่ำต้อย อนาคตของท่านจะถูกจำกัด ๆได้โปรดอย่าทำลายเส้นทางนี้เลย!”

“ท่านนักปราชญ์จิ่วเหลียนได้โปรดคิดให้ดี! ลูกสาวตระกูลจ้าวไม่คู่ควรกับท่าน!”

“พวกเราสนับสนุนท่านนักปราชญ์จิ่วเหลียนในฐานะฮ่องเต้องค์ใหม่แห่งอาณาจักรหลู่ และขอให้ท่านยุติการหมั้นหมายกับตระกูลจ้าวด้วย!”

เสียงของประชาชนดังขึ้นมาทีละคน แต่ฉินเหยียนกลับไม่สนใจราวกับคนหูหนวก

เฉิงเซินรายงานว่า

“องค์ชาย ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน ท่านให้ความสนใจหน่อยดีหรือไม่ขอรับ?”

ฉินเหยียนโบกมือและพูดอย่างเฉยเมย

“พวกเขาอยากโวยวายก็ให้ทำไป ข้าแต่งงานไม่ใช่พวกเขาเสียหน่อย จะมาเดือดร้อนอะไรด้วย”

“ข้าจะรีบแก้ไขจดหมายและส่งนกพิราบไปในทันที สินสอดทองหมั้นเป็นไปตามแบบอาณาจักรฉิน!”

“ขอรับ”

เฉิงเซินรับคำสั่งและออกไปจัดการทันที

ฉินเหยียนได้ยินเสียงข้างนอก จึงถามออกไปอย่างสบายๆว่า

“เถาซงจือ อาณาจักรหลู่ของพวกเจ้าเป็นโรคอะไรกันหรือ ข้าจะแต่งงานเกี่ยวอะไรกับพวกเขาด้วย พวกเขาจะโวยวายไปเพื่ออะไรกัน?”

เถาซงจือมีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจเล็กน้อยและพูดตะกุกตะกัก

“ท่านนักปราชญ์ ท่านไม่รู้อะไรเสียแล้ว ในอาณาจักรหลู่ประชาชนถูกแบ่งออกเป็นเก้าระดับ ผู้ชายอยู่เหนือผู้หญิงมาโดยตลอด สถานะลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงนั้นแย่มาก เทียบเท่ากับคนที่อยู่ในระดับแปด สูงกว่าขอทานระดับเก้าอยู่อันดับเดียวเท่านั้น”

“ท่านนักปราชญ์จิ่วเหลียนที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน พรสวรรค์และความสามารถของท่านนั้นเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคน ดังนั้นคนโง่เหล่านี้ทำเพื่อประโยชน์ของท่าน หวังว่าท่านจะทำพาอาณาจักรหลู่ไปสู่ความรุ่งโรจน์ขอรับ”

ฉินเหยียนรู้สึกดูแคลนเป็นอย่างมาก พูดว่า

คนจากตระกูลขุนนางเองก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อโน้มน้าวเขา

“ท่านนักปราชญ์ ขอเพียงแค่ท่านไม่แต่งงานกับจ้าวจือหย่า ท่านไม่จำเป็นต้องพูดอะไร ขอเพียงแค่พยักหน้าพวกเราสามารถเลือกท่านเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ได้ในทันที!”

“ใช่แล้วท่านนักปราชญ์ หากท่านเป็นขุนนางในอาณาจักรหลู่ ไม่ต้องพูดถึงจ้าวจือหย่า ผู้หญิงแบบใดท่านก็หาได้มิใช่หรือ?”

“ขอเพียงแค่ท่านไม่แต่งงานกับจ้าวจือหย่า ในอาณาจักรหลู่ท่านสามารถเลือกหญิงคนใดก็ได้!”

สีหน้าของฉินเหยียนพลันแปรเปลี่ยนเป็นเฉยชา เขาพูดด้วยสายตาเฉียบคมว่า

“คนที่ข้าอยากแต่งงานด้วยคือคนที่งามที่สุดในใต้หล้านี้ นอกนั้นล้วนหน้าตาไม่ดีและหยาบคาย ข้าไม่สนใจพวกนาง!”

คำพูดเหล่านี้กระตุ้นให้เกิดความไม่พอใจอย่างมาก ผู้หญิงแปดเปื้อนอย่างจ้าวจือหย่าสวยที่สุดในใต้หล้านี้ได้อย่างไรกัน?

ประเด็นนี้หมายความอย่างไรกันแน่?

ชายชราคนหนึ่งยืนขึ้นแล้วพูดว่า

“เจ้าตาบอดหรือ จ้าวจือหย่าเป็นเพียงหญิงตกอับ สถานะของเจ้าตอนนี้กับจ้าวจือหย่าที่เป็นเพียงหญิงแปดเปื้อนนั้นไม่คู่ควรกันสักนิด”

“ขอเพียงแค่เจ้าเป็นฮ่องเต้แห่งอาณาจักรหลู่ ผู้หญิงก็เหมือนเสื้อผ้ามิใช่หรือ ท่านสามารถเปลี่ยนได้ตามชอบใจ สถานะเท่านัน้ที่เป็นอำนาจ ในฐานะลูกผู้ชายควรไปให้ถึงจุดสูงสุด!”