องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 767

อาณาจักรหลู่ สำนักศึกษาไป๋ลู่

ฉินเหยียน จ้าวจือหย่าและจ้าวเหวินเซิง ทั้งสามนั่งจับเข่าคุยกัน

สีหน้าของจ้าวเหวินเซิงหม่นหมอง สายตาของเขามองอีกฝ่ายไม่วางตา

จ้าวจือหย่าพยักหน้าเล็กน้อยและนั่งอย่างเชื่อฟัง

ฉินเหยียนที่ดูภูมิใจและมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ พูดเข้าประเด็นทันที

“ท่านพ่อตา คำถามทดสอบทั้งสามข้อ ข้าได้ไขปัญหาให้ท่านครบแล้ว ตามที่เราตกลงกันเอาไว้ พวกเราต้องคุยกันเรื่องการแต่งงานของข้ากับจ้าวจือหย่า เช่น ของหมั้น สินสอด มิทราบว่าท่านมีความต้องการอย่างไร?”

สีหน้าของจ้าวเหวินเซิงยิ่งไม่พอใจ เขาพูดเสียงต่ำ

“เรื่องนี้คุยกันได้ แต่ข้าอยากถามเจ้าเรื่องหนึ่ง”

ฉินเหยียนประสานมือของเขา

“ท่านถามข้ามาเถิด ข้าจะบอกทุกอย่างที่ข้ารู้”

สายตาของจ้าวเหวินเซิงคมกริบ

“จากที่ลูกสาวข้าเล่าให้ฟัง พวกเจ้าเคยรู้จักกัน อีกทั้งนางยังเคยมีลูกกับเจ้าใช่หรือไม่?”

“ลูกสาสวข้าเป็นผู้หญิง เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงทำให้นางต้องขายหน้าเช่นนี้! เจ้ามีเจตนาอะไร?”

จ้าวเหวินเซิงพูดเช่นนี้ ประการแรกเพื่อเรียกร้องให้มีการดำเนินคดี ประการที่สอง เขาต้องการใช้เรื่องนี้ทดสอบเฉิงอาหนิวว่าเขากล้าพูดความจริงหรือไม่

ในใจฉินเหยียนรู้ดีว่าจ้าวเหวินเซิงกำลังทดสอบเขาอยู่ เขามาไกลขนาดนี้แล้ว เขาไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหงายไพ่ออกมาแล้วตอบว่า

“พูดตามความจริง ชื่อจริงของข้าคือฉินเหยียน เป็นองค์ชายคนที่สิบสี่แห่งราชวงศ์ฉินและอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน”

ทันทีที่สิ้นประโยคนี้ ม่านตาของจ้าวเหวินเซิงหดเล็กลง เขารู้สึกได้ทันทีว่าหัวใจเขาเต้นรัว

ไม่คิดว่าเขาจะยอมรับไวเช่นนี้ แม้ว่าจะมีการคาดเดาต่างๆ นานากันก่อนหน้านี้ว่าเฉิงอาหนิวอาจจะเป็นอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน แต่หลังจากที่รู้ความจริงจ้าวเหวินเซิงกลับรู้สึกกลัวเล็กน้อย

หลังจากปัญหามากมาย อีกทั้งยังปิดบังชื่อจริงของตนเอง แถมยังไขปัญหาทั้งสามข้อได้เพื่อที่ว่าเขาจะได้แต่งงานกับลูกสาวของตนจริงๆ หรือเขาใช้เรื่องนี้เพื่อสร้างปัญหาอื่นในอาณาจักรหลู่กันแน่?

เมื่อจ้าวจือหย่าได้ยินชื่อ “อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน” นางรู้สึกว่าใจของนางสั่นไหว นางขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่ใบหน้าที่ดูคุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคยของฉินเหยียน ซึ่งทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจเล้กน้อย ราวกับนางกำลังรู้สึกผิด

จ้าวเหวินเซิงแสร้งทำเป็นสงบ ระงับความตื่นตระหนกในใจและจงใจถามด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า

“เฮอะ ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าเป็นใคร! เจ้าไม่ยอมรับก็ดี แต่ในเมื่อตอนนี้เจ้ายอมรับแล้ว เช่นนั้นข้าข้าถามเจ้าเสียหน่อยว่าเจ้าพยายามและเสียเวลาไปมากมายขนาดนี้ มาที่อาณาจักรหลู่เพื่อทำสิ่งใด?”

ฉินเหยียนตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ข้ามาที่นี่เพื่อมาตามที่ข้าได้ให้คำมั่นสัญญาเอาไว้ ว่าภายในสามปีข้าจะแต่งงานกับจ้าวจือหย่า ลูกสาวของท่าน”

จ้าวเหวินเซิงตบโต๊ะและโวยวายทันที

“ไร้สาระ!”

“เจ้าได้แต่งงานกับจักรพรรดินีแห่งอาณาจักรจ้าวแล้วมิใช่หรือ ตอนนี้ยังจะกล้ามาตามสัญญาอะไรอีก!”

“ข้าจะบอกเจ้าให้อย่าง แม้ว่าเจ้าจะบอกว่าโลกจะแตก ข้าก็ไม่มีวันยกลูกสาวข้าให้เป็นนางสนมของเจ้า หากเจ้าต้องการแต่งงานกับนาง เจ้าต้องแต่งงานเข้าตระกูลข้าเท่านั้น!”

ฉินเหยียนแทบไม่ต้องคิด เขาเอ่ยปากตกลง

“เช่นนั้นตกลงตามนี้ ข้าจะแต่งเข้าจตระกูลท่าน”

ยิ่งไปกว่านั้น ชื่อของฉินเหยียนยังเป็นที่รู้จักกันดี เขาวางตัวดีและผ่านการสอบคัดเลือกเข้ามาเพื่อขอแต่งงานกับลูกสาวของตน ความจริงใจนี้ไม่ว่าเป็นใครก็มองออก

จ้าวเหวินเซิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า

“ข้า จ้าวเหวินเซิงได้ให้คำสัญญาเอาไว้แล้ว ในเมื่อเจ้าตอบคำถามทดสองทั้งสามข้อได้ เจ้าเหมาะสมที่จะแต่งงานกับลูกสาวข้า”

“หลังจากแต่งงาน เจ้ายอมอุทิศตนเองให้กับลูกสาวข้าหรือไม่?”

ฉินเหยียนยืนขึ้นในทันที เขาประสานมือและพูดอย่างเคารพ

“พ่อตา ไม่ต้องกังวลขอรับ! ข้าขอสาบานว่าจะปฏิบัติและดูแลจ้าวจือหย่าอย่างจริงใจ หากข้าทำให้ท่านต้องผิดหวังหรือทำให้นางต้องเสียใจ ข้าจะขอให้ฟ้าผ่าตายและไม่ขอตายดีขอรับ!”

จ้าวเหวินเซิงไม่คาดคิดว่าฉินเหยียนจะกล้าสาบานเพื่อแสดงความจริงใจของเขาเช่นนี้

เห็นได้ชัดว่าจ้าวจือหย่ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ในใจเอาแต่คิดว่า เขาและนางมีความสัมพันธ์อะไรกัน?

ฉินเหยียนมองไปที่จ้าวจือหย่า

“จือหย่า ข้าเคยให้สัญญาว่าจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้เจ้า และข้าจะรักษาคำสัญญานั้น! พ่อตา พวกเรามาคุยกันเรื่องสินสอดทองหมั้นกันดีกว่า ท่านพอมาได้เลยขอรับ!”

จ้าวเหวินเซิงโต้กลับด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

“เจ้าเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? ถ้าเจ้าเป็นลูกเขยข้า ไม่จำเป็นต้องมีสินสอดทองหมั้น แต่เจ้าต้องให้สัญญากับข้าสามข้อ”

ฉินเหยียนตอบรับด้วยสีหน้าจริงจัง

“พ่อตา เรื่องสินสอดทองหมั้นท่านไม่พูดถึงได้ แต่ข้าจำเป็นต้องให้ เอาอย่างนี้แล้วกัน ในเมื่อท่านไม่เอ่ยปาก ข้าจะยึดตามหลักอาณษจักรฉินเสียแล้วกัน”