องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 805

ต้าหย่งหันหน้ากลับไปมองแล้วถามขึ้นว่า “เจ้าคือซีจือหลาง ลูกชายของหมอซีงั้นรึ?”

ซีจือหลางตะลึงแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ที่ท่านเชิญข้ามาเพื่อมาหัวเราะเยาะงั้นรึ?”

“หัวเราะเยาะ?” ต้าหย่งอึ้งไป เมื่อเห็นสีหน้าของซีจือหลางก็รู้ได้ทันที ว่าเขาโกรธแค้นซีไหลเล่อมาก

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ตามข้ามา” ต้าหย่งเดินไปด้านหน้า ซีจือหลางเดินตามๆเงียบๆ และคาดเดาในใจว่า ที่ผู้ว่าหลิวเรียกเขาที่สวนสุสานแห่งนี้เพราะอะไรกัน

ต้าหย่งยืนอยู่ตรงหน้าป้ายสุสานหนึ่งแล้วประสานมืออย่างเคารพแล้วถามขึ้นว่า “รู้รึไม่ว่านางคือผู้ใด?”

“ข้าน้อยไม่รู้ขอรับ”

ป้ายสุสานระบุไว้ว่าคนผู้นี้คือหญิงม่าย สามีของนางเป็นทหารในกองทัพชายแดน ได้สิ้นใจตายเพราะปกป้องอาณาจักร ในสงครามอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว

นางเดินทางไกล พาลูกสาวไปยังเมืองใหม่เซียนตูแรกเริ่ม ได้รับความเมตตา อ๋องเหยียนประทานอาหารให้ ต่อมาเมื่ออ๋องเหยียนมีความลำบาก นางยอมเป็นปลอมตัวเป็นจ้าวจือหย่า ผู้หญิงของอ๋องเหยียน ตอบแทนบุญคุณด้วยชีวิตของนาง และได้สิ้นใจตายในคุกไป

“ไม่มีผู้ใดรู้นามของนาง แต่ลูกสาวของนางนั้นเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว นั่นคือพระสนมแห่งอาณาจักรฉิน ฉีเยี่ยนเอ๋อร์”

เมื่อต้าหย่งพูดเช่นนั้น ซีจือหลางก็เหงื่อตกแล้วรีบประสานมือคารวะโค้งคำนับด้วยความเคารพ อย่างไรที่เขาสามารถได้รับตำแหน่งราชการ ก็เพราะฉีกุ้ยเหรินช่วย หากไม่มีฉีกุ้ยเหริน เขาก็ไม่มีทางได้เป็นหมองหลวงระดับสี่

“การตายนาง มีความเกี่ยวข้องกับความลับในตอนนั้น ในยามที่อ๋องเหยียนประสบความลำบาก มีวีรบุรุษมากมายที่เข้ามาช่วยเหลือ เพื่อปกป้องชีวิตของอ๋องเหยียน พวกเขาเสียสละชีวิตอย่างไม่เห็นแก่ตัว พระมารดาของฉีกุ้ยเหรินเองก็ได้สิ้นใจตายในภัยพิบัติครั้งนั้น”

ซีจือหลางรู้เรื่องตอนที่อ๋องเหยียนประสบภัย เพราะว่าพ่อของเขาซีไหลเล่อ ได้หนีตามคนอื่นไปช่วงนั้นเหมือนกัน ทำให้ชีวิตของเขาเองก็ได้รับผลกระทบ

“พระมารดาของฉีกุ้ยเหริน ได้ใช้กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ สลับตัวกับผู้หญิงของอ๋องเหยียนจ้าวจือหย่าออกจากคุก”

ซีจือหลางรีบแทรกขึ้นว่า “เหตุใดจึงต้องบอกความลับเช่นนี้กับข้า ข้าเป็นเพียงหมอ สนใจเพียงการรักษาคน ไม่สนใจเรื่องแผนการ นี่คือความเชื่อของข้า”

ต้าหย่งพูดอย่างจริงจังว่า “ที่จริงมันเกี่ยวข้องกับเจ้า อันที่จริงมันเกี่ยวข้องกับพ่อของเจ้า ซีไหลเล่อต่างหาก”

ซีจือหลางอึ้งไป เขามึนงงไปหมด

“ตอนนั้น เมื่ออ๋องเหยียนช่วยผู้หญิงของท่านออกจากคุกได้แล้ว ก็ได้บาดเจ็บสาหัส ข้าเป็นคนไปหาพ่อของเจ้า เพื่อให้ไปรักษาท่าน”

“ตอนนั้นสถานการณ์วุ่นวายมาก เพื่อปกป้องนายหญิง เราจึงจำเป็นต้องพาตัวเขาไป เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นระหว่างทาง เราได้บังคับพาตัวพ่อของเจ้าซีไหลเล่อไปด้วยกัน ให้เขาคอยดูแลนายหญิงในระหว่างทาง”

ซีจือหลางรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า เขาเซไปจนแทบจะยืนไม่อยู่

“ท่านหมายความว่า พ่อของข้า......ไม่ได้หนีตามผู้หญิงไป แต่ว่า......”

ซีจือหลางไม่รู้ว่าเขากลับบ้านได้อย่างไร เขาสับสนไปหมด และพุ่งเข้าไปในบ้านด้วยความงุนงง เขาเดินมาถึงตรงที่นอนของท่านแม่ แล้วได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟังจนหมด

“ท่านแม่ ท่านพ่อไม่ได้ทำผิดต่อท่าน เขาเสียสละตนเองเพื่ออาณาจักรฉิน เป็นเรื่องจริง!”

ท่านแม่เองก็งุนงงไปหมด ซีไหลเล่อผู้ที่กลายเป็นคนสารเลวในสายตาของนาง กลับเป็นวีรบุรุษ ทำให้นางพูดอะไรไม่ออกเลย นางเงียบไปนานจนกระทั่งภรรยาของซีจือหลางถามขึ้นอย่างสงสัยว่า

“ในเมื่อท่านพ่อไม่ได้หนีตามผู้หญิงไป แล้วคนที่มาเยือนเมื่อวาน เด็กน้อยที่พากลับมานั้นคือใครกันแน่?”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว ซีจือหลางก็มึนงงไปอีกครั้ง

“ท่านผู้ว่าหลิวเป็นผู้กล่าวด้วยตนเอง ไม่มีทางเป็นเท็จแน่ เขาไม่มีเหตุผลต้องหลอกข้า แต่เด็กน้อยคนนั้นคือใครข้าเองก็ไม่ได้ถามมาให้ชัดเจน”

ภรรยาถามแล้วพูดขึ้นอีกว่า “หรือว่าจะลองไปตามหาดู เผื่อว่าจะยังอยู่ที่เมืองหลวงอาณาจักรฉิน”

“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ จะถามมาให้ชัดเจน”

ซีจือหลางรีบออกไปตามหาทันที