องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 846

วันต่อมา

วันนี้เป็นวันสำคัญของผู้นำพรรคกระยาจกที่แต่งงานกับผู้นำสำนักเฉา

ในตำหนักเป่าฮว๋าตกแต่งด้วยแสงไฟและของตกแต่งหลากสีสัน ประตูและหน้าต่างติดตัวอักษรสัญลักษณ์มงคลในงานแต่งงาน

ยอดเขาไท่ซานถูกตกแต่งด้วยผ้าไหมสีแดง บรรยากาศแต่งงานห้อมล้อมไปทั่วทุกพื้นที่

เพื่อที่จะได้ชมงานอันยิ่งใหญ่นี้ ทุกคนยอมไม่นอนทั้งคืนเพื่อมารอที่ห้องโถงทางเข้าในตอนเช้า

เส้นทางเดียวที่เจ้าสาวจะเดินขึ้นภูเขาได้เต็มไปด้วยประชาชนทั้งสองฝั่ง เพราะอยากเห็นใบหน้าของผู้นำทั้งสองสำนัก

เวลาอันเป็นมงคลก็มาถึง มีเสียงพัดตีที่เขาไท่ซาน

ทุกคนมองไปตามเสียง เห็นชายร่างใหญ่ ตัวหนา ล่ำสัน จากสำนักเฉาแปดคน มาพร้อมกับรถสีแดง ปีนขึ้นไปยอดเขาทีละขั้นตามเสียงกลอง

หลิวเชียนเชียนที่อยู่ในรถสวมชุดแต่งงานสีแดงสดใส แต่งหน้าอย่างประณีต เมื่อนึกถึงความยากลำบากทั้งหมด ในที่สุดนางก็ได้แต่งงานกับอ๋องเหยียน ทำให้นางยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

ประชาชนรอบข้างพูดและตะโกนออกมาอย่างคึกคัก

“ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าผู้นำสำนักเฉาเสียที!”

“ตื่นเต้นเกินไปแล้ว มีคนนั่งอยู่ในรถ มีผ้าปิดคลุมหน้า ทำให้มองหน้านางไม่ชัด”

ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดถึงการปรากฎตัวของผู้นำสำนักเฉา ชายรหนึ่งกระโดดออกมาท่ามกลางฝูงชน ถือมีดและหยุดอยู่ตรงหน้ารถ พร้อมกับพูดขู่ว่า

“ถุย! นังแพศยาแห่งสำนักเฉา เจ้าฆ่าพี่ชายข้า อีกทั้งยังไม่ให้เงินข้าชดเชยกับข้า ข้าจะห่าเจ้า ให้เจ้าไม่มีวันได้แต่งงาน!”

“ปัง”

คนที่เพิ่งพูดอยู่เมื่อครู่ ถูกยิงจนหัวกระจุยทันที

คนรอบข้างที่เฝ้ามองด้วยความตื่นเต้นในตอนแรกต่างพากันหวาดกลัวเสียงฟ้าร้องที่ดังลั่น อีกทั้งหัวยังถูกยิงจนแตกกระจุย ทำให้ทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบ

หลิวเชียนเชียนชักปืนที่ยื่นออกมาจารถกลับ แล้วพูดเสียงเย็นว่า

“มันขัดขวางงานแต่งงานของข้า รีบลากศพลงมา อย่าให้ขวางทางข้า และตรวจสอบเสียว่าอยู่สำนักใด รับเงินไปแล้วยังจะกล้ามาหาเรื่องข้า รนหาที่ตายชัดๆ!”

คนของสำนักเฉารีบลากศพออกไป หลังจากที่ตรวจสอบแล้ว พวกเขาก็กลับมาที่รถและรายงานว่า

“ผูนำหลิว คนเมื่อครู่เป็นโจรพเนจร เขาไม่มีสำนักหรือกลุ่มใด เขากับพี่ชายทำเรื่องชั่วมามากมายและไม่ได้รับเงินใดๆ เลยขอรับ”

หลิวเชียนเชียนพูดเบาๆ

“ไม่ได้รับเงินแต่กล้ามาขวางทางงานแต่งงานของข้าก็สมควรตายอยู่ดี รีบเดินต่อไป วันนี้ใครก็ตามที่กล้าเข้ามาขัดขวางงานแต่งงานของข้า ฆ่ามันให้หมด!”

“ขอรับ!”

หลังจากปัญหาที่เข้ามาแทรกแซงได้ถูกกำจัดไป กลุ่มส่งตัวเจ้าสาวยังคงเดินหน้าต่อไป

คนที่มารอดูอยู่รอบๆ ต่างตกใจจนขนลุกไปทั้งตัว พวกเขาแสดงความคิดเห็นกันอย่างระมัดระวัง

“มีข่าวลือว่ากันว่าผู้นำสำนักเฉาเป็นตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด ไม่คิดว่าวันนี้จะได้เห็นกับตาเช่นนี้!”

“วิธีที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้ ฆ่าคนโดยไม่แม้แต่กระพริบตา วิธีการไม่ยุ่งยาก ไม่มากความ เหมือนผู้นำพรรคกระยาจกทุกประการ”

“ไม่ใช่คนบ้านเดียวกันไม่เข้าประตูเดียวกัน มีความคิดความอ่านคล้ายกันเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาแต่งงาน!”

ขบวนรถส่งเจ้าสาวมาถึงทางเข้าห้องโถงตำหนักเป่าฮว๋าอย่างราบรื่น

ฉินเหยียนที่รออยู่นานแล้วก้าวไปข้างหน้า เปิดม่านรถและพูดอย่างนุ่มนวล

“เชิญแม่หญิงลงจากรถ”

“รีบเข้าห้องหอเร็วเข้า!”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างมีความสุขและจับมือหลิวเชียนเชียนเดินเข้าไปในห้องหอด้วยกัน

ตามพิธีแล้ว เจ้าสาวต้องรอจนกว่างานเลี้ยงตอนกลางคืนจะเสร็จสิ้น ถึงจะให้เจ้าบ่าวถอดผ้าคลุมหน้าออกได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเข้าไปในห้องหอทุกคนต่างอดทนรอไม่ไหว ต่างพูดออกมาว่า

“เจ้าบ่าว ได้โปรดให้พวกข้าเห็นหน้าเจ้าสาวของท่านด้วยเถิด!”

“ใช่ พวกเราจะรอในห้องหอเพื่อเห็นหน้าเจ้าสาว!”

ภายใต้เสียงกระตุ้น ฉินเหยียนจับลูกปัดที่ปิดหน้าฝั่งหนึ่งเบาๆ แล้วพูดเสียงอ่อนโยนว่า

“แม่หญิง วันนี้เจ้าและข้าแต่งงานกันแล้ว หลังจากนี้พวกเรากลายเป็นสามีภรรยากัน จะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า”

หลิวเชียนเชียนรู้สึกตื่นเต้นมาก พยายามข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้และพูดว่า

“หลังจากนี้ไป ข้าจะไม่มีวันทำให้สามีต้องผิดหวังเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจและพูดอย่างจริงจัง

“ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไป”

หลังจากพูดจบ เขายกผ้าคลุมหน้าของหลิวเชียนเชียนขึ้น

ทันทีที่ผ้าคลุมถูกเปิด ใบหน้าของหลิวเชียนเชียนเผยให้ทุกคนได้เห็น

เมื่อทุกคนเห็นหน้าเจ้าสาว ทุกคนต่างตกใจจนตัวแข็งทื่อในทันที

“นางนี่เอง!”