องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 851

อ๋องเหยียนตัวปลอมตื่นกลัวเล็กน้อย เขาหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาและดื่ม ฉีเยียนเอ๋อร์ไม่ได้ดื่ม แต่กลับจ้องเขม่งไปที่เขา สายตาที่ร้อนแรงแทบจะแผดเผาเขานั้นทำให้อ๋องเหยียนตัวปลอมสะดุ้ง

“ฉีกุ้ยเหริน วันนี้ข้ามีอะไรผิดปกติอย่างนั้นหรือ?”

“ไม่มี ดีทุกอย่าง เจ้าก็แค่ยิ่งอยู่ยิ่งเหมือนเขา”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นดื่มเหล้าแก้วนั้นจนหมด จากนั้นรินให้ตัวเองอีกแก้ว

เปลวเทียนที่สั่นไหว แสงไฟอ่อนๆ ทำให้เงาของทั้งสองสั่นไหวตาม

“ข้ารู้จักอ๋องเหยียนมาตั้งแต่เด็ก ตอนที่ข้าเจอเขาครั้งแรก ข้ายังเด็กมาก”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์พูดกับตัวเอง เล่าเรื่องในอดีตที่นางเก็บเอาไว้ในใจมาหลายปี โดยปกติแล้วนางจะไม่พูดเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น แต่วันนี้นางรู้สึกหดหู่ใจ จึงถือโอกาสใช้เหล้านี้ทำให้ใจกล้ามากขึ้น พูดถึงสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาทั้งหมด

“เจ้าเชื่อในรักแรกพบหรือไม่ ตั้งแต่นั้นมาข้าตกหลุมรักอ๋องเหยียนมาโดยตลอด”

ว่าแล้ว!

อ๋องเหยียนตัวปลอมตื่นกลัวเล็กน้อย เหตุใดนางถึงเล่าความลับนี้ให้เขาฟัง? คนธรรมดาอย่างเขารู้เรื่องนี้ได้ด้วยหรือ? หลังจากฟังจบจะไม่ถูกฆ่าปิดปากใช่หรือไม่?

“ต่อมาเมื่ออ๋องเหยียนเจอเรื่องยากลำบาก แม่ข้ายอมตายเพื่ออ๋องเหยียน ก่อนที่นางจะจากไปนางพูดกับข้าว่า เยี่ยนจื่อ แม้บุญคุณเท่าน้ำหยดเดียว ก็ควรตอบแทนให้ได้ดั่งสายธาร ตายเพื่ออ๋องเหยียนถือว่าเป็นการตายที่คุ้มค่า”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ดื่มเหล้าอีกหนึ่งแก้ว

“ไม่ต้องให้แม่บอก ข้าเองก็จะทำเช่นนั้น คนเดียวที่คู่ควรให้ข้ารับใช้ในชีวิตนี้มีเพียงอ๋องเหยียนแค่คนเดียว”

“ข้าได้รับรู้ความต้องการสุดท้ายของแม่ ข้ารับใช้มาทั้งชีวิต ข้าเสียสละทุกอย่าง อีกทั้งยังยอมแต่งงานกับฮ่องเต้ฉิน ได้กลายเป็นมารดาแห่งอาณาจักรฉิน”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์หัวเราะเยาะตัวเองทันที

“พูดแล้วก็น่าตลก ข้ามีใจให้อ๋องเหยียน แต่กลับแต่งงานกับเสด็จพ่อของเขา เป็นภรรยาเขาไม่ได้ แต่กลับเป็นแม่เขาแทน ฮ่าๆๆ...”

ทันใดนั้น ฉีเยี่ยนเอ๋อร์หัวเราะออกมาเสียงดังราวกับกำลังเล่าเรื่องตลกพร้อมกับความเศร้าที่เจือปนอยูในเสียงหัวเราะนั้น

อ๋องเหยียนตัวปลอมหยิบขวดเหล้าขึ้นมา รินเหล้าให้นางเงียบๆ

“หลังจากนั้นล่ะ?”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์เช็ดน้ำตาและหยุดหัวเราะ

“หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรน่าเล่าแล้ว”

ช่วงเวลาที่สติเลือนราง นางมองไปที่อ๋องเหยียนตัวปลอมอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเมาหรือตั้งใจ สรุปคือในความรู้สึกของนาง อ๋องเหยียนตัวจริงหรือตัวปลอมนั้นเหมือนกันมาก แทบจะเป็นคนเดียวกัน

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์โน้มตัวไปทางอ๋องเหยียนตัวปลอมอย่างกล้าหาญ หยิบแก้วขึ้นมาแล้วพูดพึมพำว่า

“อ๋องเหยียน ได้โปรดดื่มกับข้าอีกแล้วเถิดเพคะ”

หลังจากพูดประโยคที่น่ารักเช่นนั้นออกไป นางก็ได้ยื่นแก้วให้ตรงไปที่ปากของอ๋องเหยียนตัวปลอมทันที

สมองของอ๋องเหยียนตัวปลอมในตอนนั้นเองเต็มไปด้วยความงุนงง ฉีกุ้ยเหรินที่สูงศักดิ์คนนี้ เป็นคนเด็ดขาดและโหดร้าย นางกลับส่งตัวเองเข้ามาในอ้อมแขนของตน

“นี่...”

หลังจากดื่มเหล้าไป สมองเขาพลันไร้การตอบสนอง ร่างกายเขาแข็งทื่อ เขาสูญเสียความเป็นตัวเองไป

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์รินเหล้าอีกสองแก้ว แก้วหนึ่งในเขา อีกแก้วให้ตัวเอง

“เจ้าเคยคล้องแขนดื่มเหล้าหรือไม่?”

ขณะที่พูด นางพลันคล้องแขนอ๋องเหยียนตัวปลอมและดื่มเหล้าพร้อมกัน

จากโต๊ะไปถึงเตียง หลังจากจบไปสามรอบ ทั้งคู่ก็หลับไป

...

ในคืนนั้น

ในป่าลึกบริเวณเขตชายแดนอาณาจักรหลู่และอาณาจักรเยี่ยน มีคนกลุ่มหนึ่งนั่งผิงกองไฟ

มีทั้งหมดสามคน ชายหนึ่ง หญิงสอง ฉินเหยียนมองตรงไปที่เปลวไปสีส้ม และคิดคำนวณข้อมูลทุกอย่างในใจ

ธุรกิจในใต้หล้า ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรฉิน อาณาจักรจ้าว และอาณาจักรหลู่ต่างอยู่ในสายตาเขา แต่กลับไม่เจอข้อมูลของเฝิงตู่เลย มีข่าวลือว่ามีคนเห็นเขาครั้งสุดท้ายในเมืองเยี่ยนเมื่อเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา

ฉินเหยียนคิดแต่เรื่องนี้ หากยึดตามการเดินเท้าของเฝิงตู่ เขาน่าจะอยู่ในอาณาจักรเยี่ยน

อาณาจักรเยี่ยนถูกล้อมรอบไปด้วยสามอาณาจักร ได้แก่ ฉิน จ้าวและหลู่ เมื่อได้ก็ตามที่เฝิงตู่ปรากฏตัวในสามอาณาจักรนี้ เขาไม่มีทางรอดสายตาเขาไปได้อย่างแน่นอน ดังนั้นเฝิงตู่ต้องยังอยู่ในอาณาจักรเยี่ยนเป็นแน่

ดังนั้นจุดแรกที่เขาจะตามหาลูกสาวคืออาณาจักรเยี่ยน

“กินอะไรสักหน่อยเถิด”

หยางจิ่นซิ่วกังวลสถานการณ์ของฉินเหยียน จึงส่งกระต่ายย่างให้เขากิน

ฉินเหยียนรับมันไว้และกำลังจะกิน

“คนที่ใดกัน?”

จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น

เซี่ยชิงที่ทำหน้าที่เฝ้ายาม จู่ๆ ดึงคันธนูพร้อมเล็งไปที่ป่าลึก