บนถนน
พวกเขาสามคนขี่ม้าเดินทางมาเรื่อยๆ หยางจิ่นซิ่วมีบางอย่างอยากจะพูด แต่กลับลังเลหลายครั้ง แต่ในที่สุดก็ทนไหวเอ่ยปากพูดออกมา
“อาณาจักรเยี่ยนเปิดรับสมัครทหารจำนวนมากเช่นนี้ ข้ารู้สึกเหมือนว่าพวกเขากำลังเตรียมทำสงคราม”
ฉินเหยียนถามออกไปทันที
“เหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนี้?”
หยางจิ่นซิ่ววิเคราะห์ทีละข้อ
“เจ้าเองก็รู้ เมื่อก่อนตัวตนของข้าเป็นคนในตระกูลหยาง ทำงานรับใช้อาณาจักรจ้าว”
“หากอาณาจักรจ้าวตั้งใจจะโจมตีอาณาจักรอื่น ในช่วงปีสองปีแรก พวกเขาจะเกณฑ์ทหารเอาไว้จำนวนมากเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม”
“หากไม่ใช่เพื่อทำสงคราม การที่ราชสำนักรับสมัครทหารจำนวนมากเช่นนี้ เป็นเรื่องที่ใช้เงินจำนวนมาก เช่นนั้นต้องเกิดสงครามขึ้นอย่างแน่นอน”
ฉินเหยียนที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้รู้ ราวกับว่าเขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว ถามออกไปอย่างไม่สนใจว่า
“เจ้าคิดว่าอาณาจักรเยี่ยนเปิดรับสมัครทหารเพื่อใช้ในการสงคราม แต่ก่อนจะทำสงครามต้องมีศัตรูเสียก่อน เจ้าคิดว่าอาณาจักรเยี่ยนจะโจมตีใคร?”
หยางจิ่นซิ่วครุ่นคิด
“อาณาจักรเยี่ยนมีพรมแดนติดกับอาณาจักรฉิน อาณาจักรจ้าวและอาณาจักรหลู่ เขาสามารถโจมตีใครก็ได้”
ฉินเหยียนหัวเราะออกมา
“เจ้าจะคาดเดาแค่ผิวเผินไม่ได้ ข้าจะวิเคราะห์ให้เจ้าฟัง ลองฟังดูว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่”
พวกนางทั้งสองเงี่ยหูฟังทันที
“ตอนนี้กั๋วฮวายเป็นคนคุมอาณาจักรเยี่ยน เขาเป็นคนทะเยอทะยานมาก แต่เขาก็รู้จักตัวเองดีเช่นกัน”
“ในตอนนี้อาณาจักรทั้งเจ็ดในจิ่วโจว อาณาจักรฉินเป็นอาณาจักรที่โดดเด่นที่สุด อาณาจักรเยี่ยนตกต่ำที่สุด เขาไม่กล้าสร้างศัตรูกับอาณาจักรฉินอย่างแน่นอน เพราะนี่คือการฆ่าตัวตายชัดๆ”
“อาณาจักรจ้าวเป็นรัฐบรรณาการอาณาจักรฉิน อาณาจักรเยี่ยนโจมตีอาณาจักรจ้าว แน่นอนว่าอาณาจักรฉินต้องสู้กลับแน่ ดังนั้นตัดอาณาจักรจ้าวออกไปได้”
“เช่นนั้นเหลือเพียงอาณาจักรหลู่ อาณาจักรเยี่ยนและอาณาจักรหลู่มีข้อพิพาทในเขตชายแดนมานานหลายปี ในอดีตอาณาจักรฉินถูกอาณาจักรหลู่ควบคุม อีกทั้งยังสู้แพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้อาณาจักรเยี่ยนไม่พอใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นข้าข้าสงสัยว่า เป้าหมายของอาณาจักรเยี่ยนคือต้องการล้างแค้นอาณาจักรหลู่ให้กับความอัปยศอดสูของตนเองในอดีต”
เซี่ยชิงพูดแทรกขึ้นมาทันที
“ที่พูดมาก็มีเหตุผลนะเพคะ แต่ข้าคิดว่าหากอาณาจักรเยี่ยนหาเหาใส่หัวให้ตัวเองอีก ถ้าเริ่มโจมตีก่อนก็คงพ่ายแพ้อยู่ดี”
ฉินเหยียนยิ้มชั่วร้ายและถามกลับว่า
“เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าอาณาจักรเยี่ยนจะแพ้?”
“ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ เมื่อก่อนสู้ไม่ชนะ อีกทั้งตอนนี้อาณาจักรหลู่ยังมีพวกเราคอยช่วยด้านการทหาร ยิ่งไม่มีทางสู้ชนะได้เลย”
“ไม่จริงหรอก ฮึบ”
ฉินเหยียนพูดขณะขี่ม้าว่า
“ใครบอกว่าข้าจะช่วยอาณาจักรหลู่ ข้าช่วยให้อาณาจักรหลู่มีเงินมีทอง สร้างเมือง แต่ทำไมข้าต้องช่วยพวกเขาทำสงครามด้วยเล่า? ไม่ถูกซ้ำเติมก็ดีแค่ไหนแล้ว”
พวกนางทั้งสองอึ้งไป ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่
ฉินเหยียนพูดว่า
“ไม่ฆ่าป๋อเหริน แต่ป๋อเหรินก็ตายเพราะข้า ปีที่แล้วก่อนที่ข้าจะมายังอาณาจักรหลู่ พวกเจ้าจำได้หรือไม่?”
“จำได้”
ในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลงมัวเมา ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย ไม่มีใครรอดไปได้ พวกเขาล้วนหลงใหลไปกับความงามในหัวถิง ไม่อาจหลุดพ้นจากความลุ่มหลงนั้นได้ และยิ่งดำดิ่งไปในความมัวเมานั้นมากขึ้นเรื่อยๆ
เคยมีนักวิชาการอายุน้อยและมีชื่อเสียงจำนวนไม่น้อยในอาณาจักรหลู่ ที่เมื่อก่อนเคยมีความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ แต่ในตอนนี้พวกเขากลับลุ่มหลงไปกับหญิงงามเหล่านี้ทุกวัน
“เมาและตื่นมาได้เห็นหน้าดอกไม้งาม เมาและตื่นมาได้นอนอยู่กับดอกไม้งามเหล่านี้ อยู่กับหญิงงามวันแล้ววันเล่า เมาและตื่นมาปีแล้วปีเล่า แต่ข้ายอมตายท่ามกลางหญิงงามเหล่านี้เสียดีกว่าตายบนหลังม้า คนสวย มาดื่มเหล้าเป็นพื่อนข้าเถิด!”
“เซี่ยงไฮ้ในยามราตรี เซี่ยงไฮ้ในยามราตรี”
“ความรัก เป็นแค่เรื่องธรรมดาทั่วไป ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ”
“ผู้ชาย เป็นแค่สิ่งช่วยผ่อนคลาย ไม่เห็นมีอะไรน่าแปลก”
บรรยากาศเช่นนี้ อุตสาหกรรมด้านความบันเทิงในหัวถิงก้าวขึ้นสู่ระดับสูงสุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ราชสำนักรู้ดีเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันในหัวถิง แต่ก็ไม่อาจควบคุมได้ เพราะท้ายที่สุดแล้วคนที่เข้าจัดการเรื่องนี้คือมนุษย์ ตราบใดที่พวกเขายังเป็นมนุษย์ ย่อมมีความอ่อนแอในใจ ด้วยชีวิตที่น่าลุ่มหลงและมัวเมาของหัวถิง ทำให้ไม่อาจมีใครหนีจากกฎข้อนี้ไปได้
แต่ละวันในอาณาจักรหลู่ ค่อยๆ เปลี่ยนไปและเติบโตอย่างป่าเถื่อน
สาเหตุหลักไม่ใช่อะไรอื่น เป็นเพราะหละหลวมมากจนเกินไป
หัวถิงเป็นเมืองที่จ่ายเงินภาษีมากกว่าเมืองอื่น หากรวมเงินภาษีจากเมืองอื่นในอาณาจักรหลู่ทั้งปีแแล้ว เงินภาษีของหัวถิงยังมากกว่าพวกเขาเสียด้วยซ้ำ รายได้ที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ฮ่องเต้หลู่ยอมปิดตาข้างหนึ่ง
อีกทั้งประชาชนต่างอยากไปที่หัวถิงมากขึ้น เพราะได้ยินเรื่องเล่าที่พูดต่อกันมา
ตายท่ามกลางหญิงงามในหัวถิง เป็นผีถือว่ายังคงสง่างาม
หากไม่ไปเยือนที่หัวถิงสักครั้ง แสดงว่าไม่ใช่ลูกผู้ชายตัวจริง
ด้านตะวันตกมีเซียนตู ด้านตะวันออกมีหัวถิง
อาศัยในเมืองหัวถิง ตายที่เมืองเซียนตู ถือว่าชีวิตนี้นอนตายตาหลับแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
คนเขียนเก่งจริง ทำให้คนอ่านรู้สึกหงุดหงิดกับการตามหาลูกสาวของฉินเหยียน และจังหวะคาดที่จะได้เจอกันของเฝิงตู่กับฉินเหยียนจริงๆ ถ้าจะหากันจริงๆก็น่าจะทำง่ายป่ะ ประกาศหรือแจ้งข่าวไปว่าฮ๋องเหยียนต้องการพบปะเฝิ่งตู่นัดให้ไปเจอสักที่ตัวเองมีเครือข่ายทั่วอาณาจักรยังไงข่าวก็ต้องถึงหูอยู่แล้ว บัดเรื่องแบบนี้ไม่ฉลาดเอาเลยพระเอกฉัน...
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...