เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่รีบผ้าพลาสติกมาแล้วสัมผัสอย่างระมัดระวัง พวกเขาตั้งใจดูแล้วอุทานว่า
“ข้าคิดว่าผ้าพลาสติกจะนุ่มเหมือนกับผ้าไหมเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะมีเนื้อสัมผัสเช่นนี้!”
“บางยิ่งกว่าผ้าไหมอีกนะ สามารถมองเห็นคนผ่านแผ่นพลาสติกได้อย่างชัดเจนเลย อัศจรรย์จริงๆ!”
“จับแล้วไม่เหมือนสัมผัสของผ้า และไม่ใช่สัมผัสของเครื่องแก้ว ข้าไม่อาจบรรยายได้เลย!”
ฟางเจาจวินเห็นสีหน้าของนักวิชาการอาณาจักรหลู่แล้ว ก็นึกถึงท่าทีของตนเองตอนเห็นผ้าพลาสติกครั้งแรก ทั้งตกตะลึงและประหลาดใจ นางอธิบายว่า
“ผ้าพลาสติกทำมาจากพลาสติกเป็นหลัก หลังจากผ่านกระบวนการจึงได้กลายมาเป็นผ้าพลาสติกที่อยู่ในมือพวกท่าน ต่อไปข้าจะพาทุกท่านเยี่ยมชมคณะวิทยาศาสตร์ ที่นั่นจะมีการแสดงความรู้เกี่ยวกับพลาสติก”
คณะเกษตรศาสตร์ยังไม่เข้าใจเลย ก็ได้ยินหัวหน้าคณะฟางพูดว่าคณะวิทยาศาสตร์ ทำให้เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ตื่นเต้นมากขึ้น
“การมาเรียนแลกเปลี่ยนครั้งนี้เป็นทางเลือกที่ถูกจริงๆ!”
ฟางเจาจวินเดินนำข้างหน้า เรือนกระจกใหญ่นี้เชื่อมต่อกัน เมื่อเดินออกจากเรือนกระจกแล้ว ด้านหน้าก็เป็นเรือนกระจกอีกหลัง
“ดังที่พวกท่านได้เห็น เรือนกระจกเช่นนี้มีราวหลายร้อยหลัง โดยปกติแล้วช่างดูแลเรื่องนี้”
ในเรือนกระจกมีช่างที่กำลังตรวจสอบดูการเติบโตของพืชผัก เมื่อเห็นว่าฟางเจาจวินมาจึงได้รีบทักทายอย่างเคารพ
“หัวหน้าคณะฟางขอรับ!”
ฟางเจาจวินเองก็ตอบกลับอย่างเป็นกันเองว่า “ผักเติบโตเป็นอย่างไรบ้าง?”
ช่างพากันตอบกลับว่า “ดีเลยทีเดียวขอรับ อุณหภูมิและความชื้นกำลังพอดีขอรับ”
ฟางเจาจวินพยักหน้า “ทำงานต่อเถิด”
“ขอรับ”
ทันใดนั้นก็มีนักวิชาการอาณาจักรหลู่ชี้ในเรือนกระจกที่มีพืชผลที่รูปร่างผอมยาวที่มีดอกไม้สีเหลืองเล็กๆอยู่ตรงโครงไม้ เขาถามอย่างสงสัยว่า
“นั่นคืออะไร?”
ฟางเจาจวินเดินไปแล้วพูดว่า “นี่คือแตงกวา ทานตอนฤดูร้อนจะอร่อยที่สุด มีรสชาติกรอบและหวาน ดับร้อนคลายร้อน ไม่ต้องทำการปรุงอะไร สามารถเด็ดแล้วทานได้เลย”
ว่าแล้วนางก็เด็ดแตงกวาออกจากเถาวัลย์ จากนั้นเช็ดแล้วหักครึ่งแบ่งให้ทุกคนลิ้มลอง
ฟางเจาจวินเองก็กัดหนึ่งคำ “กรอบ” ทันทีที่กัดก็มีเสียงที่กรุบกรอบดังขึ้น น้ำหวานๆของแตงกวาระเบิดในปากทันที
นางพยักหน้าอย่างพอใจแล้วพูดว่า “ไม่เลวเลย สุกแล้ว พวกท่านลองทานสิ”
เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่รีบกัด เป็นไปดังที่หัวหน้าคณะกล่าวจริงๆ น้ำแตงกวามีรสชาติหอมหวาน เป็นรสชาติที่ไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน!
“อร่อย!”
ฟางเจาจวินแนะนำอีกว่า “มะเขือเทศไม่เพียงแต่จะมีเนื้อสัมผัสที่ดีและรสชาติหลากหลายเท่านั้น แต่มันยังมีประโยชน์อย่างมากด้วย อุดมไปด้วยวิตามินที่ช่วยทำให้ผิวขาว ขจัดความเหนื่อยล้า และเพิ่มความอยากอาหาร ช่วยแก้อาการท้องอืด สรุปก็คือการทามะเขือเทศมากๆ มีประโยชน์ต่อร่างกายอย่างมาก”
เมื่อทุกคนได้ยินว่ามะเขือเทศมีประโยชน์หลากหลาย แถมยังดีกว่าสมุนไพรเสียอีก จึงได้ทานไม่ให้เหลือ
ฟางเจาจวินพาทุกคนเดินตรงไปต่อ แล้วชี้ไปยังสวนแตงโมแล้วพูดว่า
“ลูกกลมๆเขียวๆนี้คือแตงโม รสชาติหวาน อีกทั้งยังมีน้ำเยอะมากด้วย”
เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่มองตามที่หัวหน้าคณะฟางชี้ไป ตรงกลางของใบไม้มีก้อนกลมคล้ายลูกบอลสีเขียวๆอยู่มากมาย จึงได้ถามอย่างสงสัยว่า
“นี่ก็ทานได้งั้นรึ?”
“แตงโมดูแล้วไม่น่าจะอร่อยเหมือนที่ท่านหัวหน้าคณะฟางกล่าวเลยนะ”
ฟางเจาจวินเองก็ไม่อธิบายมากความ นางเข้าไปเลือกแตงโมลูกใหญ่ แล้วเด็ดออกจากเถาวัลย์
นางอุ้มแตงโมแล้วพูดว่า “ดูภายนอกไม่อาจเห็นความอร่อยของมันได้ เพราะแตงโมทานด้านในไม่ทานเปลือกด้านนอก”
นางวางแตงโมลงบนโต๊ะ จากนั้นก็หยิบมีดหั่นแตงโมแล้วทำการหั่นไป
“กรอบ” เสียงกรุบกรอบดังขึ้น แตงโมแยกออกจากกัน เนื้อแตงโมสีชมพูที่หุ้มด้วยเปลือกแตงโมก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
คนเขียนเก่งจริง ทำให้คนอ่านรู้สึกหงุดหงิดกับการตามหาลูกสาวของฉินเหยียน และจังหวะคาดที่จะได้เจอกันของเฝิงตู่กับฉินเหยียนจริงๆ ถ้าจะหากันจริงๆก็น่าจะทำง่ายป่ะ ประกาศหรือแจ้งข่าวไปว่าฮ๋องเหยียนต้องการพบปะเฝิ่งตู่นัดให้ไปเจอสักที่ตัวเองมีเครือข่ายทั่วอาณาจักรยังไงข่าวก็ต้องถึงหูอยู่แล้ว บัดเรื่องแบบนี้ไม่ฉลาดเอาเลยพระเอกฉัน...
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...