องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 903

ในขณะที่ทุกคนกำลังถกเถียงกัน จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนก็เดินเข้ามาด้านใน ด้านหลังของพวกนางยังมีหลิวหรูซือคอยเดินตามอยู่ แม้ความจริงที่นางปลอมตัวเป็นผู้ชายจะเปิดเผยแล้ว แต่ทุกคนก็ยังเรียกนางว่าคุณชายหลิวอยู่

เสียงโหวกเหวกเมื่อครู่นี้ได้เงียบสงบไปทันทีที่ทั้งสามเดินเข้ามา ขุนนางใหญ่ต่างรีบพากันยืนขึ้นคำนับ

“นายหญิงจ้าว ท่านผู้คุมหอหลิว”

จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนเดินไปที่ฉากบังลมแล้วนางลง จากนั้นก็พูดพร้อมกันว่า “ยืนขึ้นเถิด”

แม้จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนจะเป็นผู้หญิง แต่ในพระราชสำนักเล็กนี้ พวกนางมีอำนาจอย่างมาก ต่อให้ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ดอกบัวจะไม่ได้ออกมาควบคุมสถานการณ์เอง แต่ด้วยฐานะและตำแหน่งของพวกนางทั้งสอง รวมถึงความสามารถในการคลี่คลายปัญหา เหล่าขุนนางใหญ่ก็ฟังตามคำสั่ง ไม่กล้ารอช้าเลย

บัดนี้จ้าวจือหย่าได้ความทรงจำคืนมาหมดแล้ว นางและหลิวเชียนเชียนร่วมมือเป็นหนึ่งเดียว พวกนางวางมาดแล้วคลี่คลายปัญหาเล็กใหญ่ที่เกิดขึ้นในพระราชสำนักเล็กในตอนที่อ๋องเหยียนไม่อยู่

ความน่าเกรงขามของพวกนางในพระราชสำนักเล็กไม่แพ้ฉินเหยียนเลย ดำเนินการได้ยืดหยุ่น ฉลาดและเก่งกาจ แม้แต่คุณชายหลิวที่คอยเป็นผู้จดบันทึกการหารือข้างกายของพวกนาง ก็สามารถคลี่คลายสถานการณ์ที่คับขันได้อย่างสบายๆ

เมื่อทั้งสองนั่งลงแล้วก็เริ่มการหารือพระราชสำนักทันที

มีขุนนางใหญ่ฝ่ายในรายงานว่า

“รายงานขอรับนายหญิงทั้งสอง หลังจากสงครามอาณาจักรเยี่ยนและอาณาจักรหลู่ อาณาจักรอู๋เองก็เริ่มกระเหี้ยนกระหือรือ ได้มีการออกคำสั่งให้ทำการรับสมัครทหารเพื่อเตรียมการโจมตีอาณาจักรหลู่แล้วขอรับ จากตำแหน่งบนแผนที่ หากอาณาจักรอู๋ออกทัพ หัวถิงจะต้องได้รับความเสียหายก่อนแน่นอนขอรับ”

จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนมองหน้ากัน ทั้งสองได้รับข่าวจากไส้ศึกก่อนแล้ว และได้มีการหารือการรับมือเอาไว้เรียบร้อยแล้ว จ้าวจือหย่าพูดอย่างจริงจังว่า

“เราจะไม่อะไรเลยหากโจมตีทางชายแดนเหนือ อย่างไรก็เป็นที่ห่างไกล อีกอย่างหัวถิงของเรายุ่งเรื่องการปกครอง แต่อาณาจักรอู๋กลับบังอาจคิดจะโจมตีหัวถิง อยากลงมือกับเรา เช่นนั้นก็สั่งสอนพวกเขาหน่อยละกัน”

หลิวเชียนเชียนออกคำสั่งอย่างเย็นชาว่า “หลิวหรูซือ อีกเดี๋ยวหากจบการหารือแล้ว เจ้าจงเดินทางไปอาณาจักรอู๋อย่างลับๆ บอกให้ทางนั้นเตรียมจัดการได้”

“เจ้าค่ะ”

หลิวหรูซือประสานมือคารวะอย่างดีใจ วางแผนมานาน ในที่สุดก็ได้เริ่มแผนการเสียที

ไม่เพียงแค่นางเท่านั้น แต่ทุกคนในพระราชสำนักเล็กต่างก็ฮือฮามาก

“ดียิ่งนัก ในที่สุดก็ได้ล้มอาณาจักรอู๋แล้ว!”

“พวกข้าอยากจะศึกษาสาเหตุการล่มสลายของอาณาจักรจ้าวนานแล้ว ในที่สุดคราวนี้ก็ได้ทดลองที่อาณาจักรอู๋แล้วสิ!”

เหล่าขุนนางในพระราชสำนักเล็กต่างก็ถูมืออย่างกระเหี้ยนกระหือรือ ตั้งตารอคอยอาณาจักรอู๋ล่มสลาย

เมื่อพระราชสำนักจบลงแล้ว หลิวหรูซือก็ได้ส่งจดหมายนกพิราบไปให้ไส้ศึกที่อยู่อาณาจักรอู๋ทันที เพื่อนัดเจอกันที่หอหม่านฮวาสาขาแยกที่อาณาจักรอู๋

เมื่อนกพิราบบินไปแล้ว หลิวหรูซือก็ได้ออกเดินทางไปยังอาณาจักรอู๋อย่างลับเพื่อดำเนินแผนการทันที

หลังจากนั้นก็ได้สนับสนุนให้สามีของตนเองก้าวสู่จุดสูงสุดของชีวิต ได้เป็นคนสนิทของฮ่องเต้อู๋ สถานการณ์เดียวกับอาณาจักรจ้าวได้เกิดขึ้นกับพวกนางอีกครั้ง

หลิวหรูซือ โค้วจื่อหยวนและต่งเซียวหว่านรำลึกกันแล้วก็นั่งลงพูดเรื่องหลักกัน

“คิดว่าพวกเจ้าคงรู้กันแล้วว่าระยะนี้อาณาจักรอู๋กำลังเปิดรับทหาร”

โค้วจื่อหยวนพยักหน้าพูดว่า “ไม่เพียงแค่สมัครทหารเท่านั้น สามีของข้าผู้ที่เป็นแม่ทัพใหญ่ ได้ฝึกฝนทหารทุกวันตามคำสั่งของฮ่องเต้อู๋ รอเพียงคำสั่งก็จะส่งกองทัพไปโจมตีอาณาจักรหลู่ทันที”

ต่งเซียวหว่านเองก็พูดสมทบว่า “ใช่แล้ว สามีของข้าคือขุนนางคนสนิทของฮ่องเต้อู๋ หลายวันมานี้ก็เข้าวังหารือแผนการกับฮ่องเต้อู๋อยู่ตลอด คาดว่าอีกไม่นานฮ่องเต้อู๋จะต้องออกคำสั่งให้โจมตีอาณาจักรหลู่”

หลิวหรูซือพยักหน้าเข้าใจ ดวงตาของนางประกายความเฉลียวฉลาด นางพูดอย่างจริงจังว่า

“ดูท่าแล้วคงถึงเวลาแล้ว ที่ข้ามาในครั้งนี้ก็เพื่อจะมาบอกพวกเจ้า ว่าอ๋องเหยียนมีคำสั่งให้ทำการล้มอาณาจักรได้เลย ทุกอย่างให้ดำเนินการตามแผน”

ตอนที่โค้วจื่อหยวนและต่งเซียวหว่านได้รับจดหมายก็คาดเอาไว้แล้วว่าเวลาได้มาถึงแล้ว วางแผนมานานขนาดนี้ ในที่สุดก็มีผลลัพธ์เสียที

ทั้งสองตอบกลับด้วยแววตาที่หนักแน่นอย่างมากว่า “เข้าใจแล้ว”

เมื่อจบการพูดคุยแล้ว โค้วจื่อหยวนและต่งเซียวหว่านก็ออกไปจากหอหม่าฮวาเงียบๆทีละคน เพื่อไม่ให้เป็นจุดสังเกต