องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 916

อาณาจักรหลู่ เมืองเผิงหลาย

นับตั้งแต่เข้ายึดครองอาณาจักรหลู่ กั๋วฮวายก็จัดงานเลี้ยงฉลองอยู่หลายวัน

บรรดาขุนนางราชสำนักอาณาจักรเยี่ยนจำนวนมากถูกย้ายมายังเมืองเผิงหลายเพื่อตั้งราชสำนักแห่งที่สอง

กั๋วฮวายที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร กอดหญิงงามในอ้อมแขน ชูแก้วเหล้าอย่างภูมิใจ และดื่มให้บรรดาขุนนางและข้าราชบริพารที่อยู่ด้านล่าง

“ขุนนางทุกท่าน มาร่วมดื่มฉลองกับเราเถิด! ดื่ม!”

เมื่อพูดจบ เขาเงยหน้าขึ้นกระดกเหล้าจนหมดแก้ว อีกทั้งยังจูบหอมหญิงงามในอ้อมแขนต่อหน้าขุนนางและข้าราชบริพารทุกคน

หญิงงามในอ้อมแขนเขานั่นมีท่าทีเขินอาย ร่างกายอ่อนปวกเปียก เอาหน้าซุกเข้าไปในอกของกั๋วฮวายทันที กั๋วฮวายหัวเราะชอบใจ

เขาเป็นคนที่ไร้กฎเกณฑ์ มีจิตใจที่โหดเหี้ยม ไม่มีทัศนคติและท่าทีเหมาะสมแก่การเป็นฮ่องเต้เลยแม้แต่น้อย

ฮ่องเต้ที่ไม่มีคุณสมบัติแก่การเป็นฮ่องเต้ ขุนนางที่ไม่เหมาะสมจะเป็นขุนนาง พวกเขาเคยชินกับนิสัยของกั๋วฮวาย อีกทั้งยังยอมทำตามนิสัยของเขา ยกแก้วขึ้นมาดื่มฉลอง

“ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ ขอให้อาณาจักรเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน!”

ขณะที่กั๋วฮวายกำลังกินดื่มอย่างมีความสุข หน่วยลาดตระเวนวิ่งเข้ามาในตำหนักพร้อมกับรายงานว่า

“ฝ่าบาท มีจดหมายจากอาณาจักรจ้าวส่งมาพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อกั๋วฮวายได้ยินว่ามีจดหมายจากอาณาจักรจ้าวส่งมา เขาพลันรู้สึกงุนงงเพราะตัวเขาเองไม่ได้มีความสัมพันธ์กับอาณาจักรจ้าวมานานหลายปีแล้ว เหตุใดอาณาจักรจ้าวถึงส่งจดหมายมาในเวลานี้?

“นำมาให้ข้า”

หัวหน้าขันทีรับจดหมายมาจากหน่วยลาดตระเวนและนำไปให้กั๋วฮวาย

กั๋วฮวายวางแก้วในมือลงแล้วเปิดจดหมายอ่าน

อาณาจักรจ้าวสั่งให้อาณาจักรเยี่ยนถอนทหารออกไปจากอาณาจักรหลู่ ตอนนี้อาณาจักรหลู่เหมือนกับอาณาจักรจ้าวที่เป็นรัฐภายใต้ความคุ้มครองของอาณาจักรฉิน

หากอาณาจักรเยี่ยนยังไม่ล่าถอยและยืนกรานที่จะบุกอาณาจักรหลู่ต่อไป จะเป็นเรื่องยากอาณาจักรจ้าวจะไม่เข้าไปข้องเกี่ยว อาณาจักรจ้าวที่เป็นรัฐบรรณาการจะทำหน้าที่แทนอาณาจักรฉินเพื่อกำจัดพวกโจรที่เข้ามารุกรานให้หมดสิ้น!

“ปึง”

กั๋วฮวายกระแทกจดหมายลงบนโต๊ะและพูดอย่างไม่พอใจออกมา

“ไร้เหตุผลเสียจริง!”

เสียงไม่พอใจดังขึ้น เสียงหัวเราะในห้องโถงพลันเงียบลงทันที

สายตากั๋วฮวายพร้อมที่จะลุกเป็นไฟ เขาสาปแช่งด้วยความโกรธ

“เป็นแค่รัฐบรรณาการกล้ามารุกเราเราหรือ อาณาจักรจ้าวกล้าได้กล้าเสียถึงขนาดนี้ได้อย่างไร!”

เขาโกรธมาก หญิงงามในอ้อมแขนพากันหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว รีบลุกออกไปทันที

ทุกคนในท้องพระโรงต่างพากันตัวสั่นด้วยความกลัว รีบวางแก้วเหล้าในมือ พร้อมกับคุกเข่า

“ฝ่าบาท ทรงสงบสติอารมณ์ก่อนพ่ะย่ะค่ะ ได้โปรดระวังสุขภาพของท่านด้วย”

มุมปากของกั๋วฮวายยังคงกระตุก สายตาเขายิ่งโหดร้ายมากขึ้น พร้อมกับพูดว่า

“อาณาจักรจ้าวเป็นใครกัน กล้าส่งจดหมายมาสั่งให้เราถอนทัพ ฝันไปเถอะ!”

“เฉิงอาหนิวยังไม่สนใจการบุกโจมตีของเราเลย เราเองก็ไม่มีที่ระบายอารมณ์ความโกรธ อาณาจักรจ้าวกลับมาประเคนตัวเองให้เราถึงที่ขนาดนี้ ในเมื่ออยากตายอยู่แล้ว อย่าโทษที่เราใจอำมหิต!”

“อาณาจักรเยี่ยนนั้นยโสโอหังเกินไปแล้ว รู้อยู่แก่ใจว่าอาณาจักรจ้าวได้รับการสนับสนุนจากอาณาจักรฉิน แต่ยังกล้าส่งกองกำลังบุกเข้ามาอีก ดูเหมือนว่ากั๋วฮวายจะมั่นใจในกองทัพของตนเองมาก”

จ้าวจีเอ๋อร์นั่งอยางสงบ จริงๆ นางคาดคิดเอาไว้แล้วว่าหลังจากกั๋วฮวายได้รับจดหมาย เขาต้องมีท่าทีตอบกลับ ไม่ถอยทัพก็บุกโจมตี

ด้วยนิสัยของกั๋วฮวายเขาเลือกที่จะโจมตีอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจนั้นคือ อาณาจักรเยี่ยนเลือกที่จะส่งกองกำลังเข้ามาโจมตีอาณาจักรจ้าวด้วยวิธีการโง่เขลาเช่นนี้ ดูเหมือนว่ากั๋วฮวายจะไม่ใช่คนเก่งอะไร

ขุนนางที่ไม่เคยเห็นอาณาจักรเยี่ยนตอบโต้กลับเช่นนี้มาก่อน เขากราบทูลรายงานอย่างตรงไปตรงมา

“ฝ่าบาท อาณาจักรเยี่ยนกำลังคิดว่าเราเป็นคนอ่อนแอ เราต้องส่งกองกำลังเข้าไปเสริมเพื่อสนับสนุนกองทัพเขตชายแดน แสดงอำนาจให้อาณาจักรเยี่ยนเห็นพ่ะย่ะค่ะ!

“กระหม่อมเห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ อาณาจักรเยี่ยนได้ลิ้มรสหอมหวานจากการโจมตีอาณาจักรเยี่ยนแล้ว คิดว่าอาณาจักรจ้าวของเราจะโจมตีได้ง่าย ต้องให้แก่อาณาจักรเยี่ยนรู้เสียแล้วว่าใครเป็นใคร!”

หากถือว่าพวกขุนนางไม่คิดจะตอบโต้ แต่จ้าวจีเอ๋อร์ต้องให้อาณาจักรเยี่ยนได้ลิ้มรสความทุกข์ทรมานอยู่แล้ว เป็นการสั่งสอนความหยิ่งยโสของกั๋วฮวาย

จ้าวจีเอ๋อร์พูดขึ้นมาว่า

“ในเมื่ออาณาจักรเยี่ยนยโสโอหังขนาดนี้ เรา อาณาจักรจ้าวไม่จำเป็นต้องแอบอีกต่อไป มาดูกันว่ากองทัพทหารของเรามีความสามารถแค่ไหน”

จ้าวจีเอ๋อร์สั่งให้หัวหน้าขันทีส่งตราพยัคฆ์ไปให้แม่ทัพสือเหล่ย

“แม่ทัพสือเหล่ย ครั้งนี้ต้องขอให้ท่านช่วยนำทัพตอบโต้อาณาจักรเยี่ยน อย่าให้เสียหน้าอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว”

สือเหล่ยที่คิดอยากจะโจมตีอาณาจักรเยี่ยนและอยากทำลายกั๋วฮวายมาโดยตลอด เขารอวันนี้มานานแล้ว จึงตอบรับคำสั่งอย่างตื่นเต้นว่า

“กระหม่อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ!”

ซือเหล่ยหยิบตราพยัคฆ์ออกมาแล้วตรงไปยังค่ายทหาร ระดมกำลังทหารและทหารม้าจำนวนสองแสนคนมุ่งหน้าไปยังเขตชายแดนของทั้งสามอาณาจักรคือ อาณาจักรเยี่ยน อาณาจักรจ้าว อาณาจักรหลู่