องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 978

หลิวเชียนเชียนยิ่งงุนงงมากขึ้น แต่เมื่อเห็นว่าฉินเหยียนจริงจังมากขนาดนั้น นางพยักหน้าอย่างจริงจังมากแล้วพูดว่า

“เช่นนั้นไม่ว่าอย่างไรหม่อมฉันจะขยายสำนักเฉามากขึ้นเพคะ!”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว ใบหน้าของนางก็แสดงความหนักแน่นออกมา

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของหลิวเชียนเชียนแล้ว ฉินเหยียนก็อดยื่นมือไปลูบศีรษะของนางแล้วชื่นชมไม่ได้ว่า

“เหนื่อยหน่อยนะ!”

เมื่อพูดจบแล้วก็ก้มจูบหน้าผากของนาง

หลิวเชียนเชียนไม่ได้หลบหลีก นางยิ้มแล้วเอนอิงไปที่ไหล่ของฉินเหยียน หลับตาลงอย่างมีความสุข

......

วันถัดมา ฉินเหยียนและคนอื่นๆได้เตรียมการเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะเดินทางตลอดเวลา

“เตรียมการเรียบร้อยแล้วเพคะ เราเดินทางกับเลย”

หยางจิ้นซิ่วมองสัมภาระใหญ่ๆแล้วมองขอความเห็นจากฉินเหยียนอย่างจริงจัง

“ได้!” ฉินเหยียนพยักหน้ายินยอม

และแล้วเขาก็ขึ้นรถม้าไปแล้วโบกมือพูดว่า “ออกเดินทางได้!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วรถม้าก็ได้เดินทางไป

ฉินเหยียนที่อยู่ในรถม้ากำลังมองออกไปด้านนอกที่แสนไกล

......

ดินแดนอู๋ เสิ่นเฟยได้มาที่นี่ก่อนฉินเหยียนหลายวันแล้ว เขาไม่ได้เป็นห่วงเรื่องการสร้างอู่ต่อเรือหลวงเลย อย่างไรด้วยนามชื่อก็ไม่มีใครกล้าไปสร้างเรื่อง ฮ่องเต้อู๋เถาซงจือได้ทราบเรื่องแล้ว ก็ให้ความร่วมมืออย่างสุดกำลัง ไม่ขัดขวางแม้แต่น้อย

ดังนั้นเสิ่นเฟยจึงมุ่งความสนใจไปยังอู่ต่อเรือของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นการรักษาเสถียรภาพของคำสั่งซื้อที่มีอยู่ของอู่ต่อเรือแล้ว หรือการเตรียมการย้ายที่ตั้ง ก็ล้วนเป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก แต่วันนี้พอเขามาที่อู่ต่อเรือก็พบกับปัญหาใหญ่เข้า

ช่างฝีมือดีหลายคนของอู่ต่อเรือมารวมตัวกันอยู่ด้านนอก แม้จะมีแสงแดดแรงอยู่พวกเขาก็ไม่เข้าไปทำงาน

“มารวมตัวอะไรกันอยู่ด้านนอกรึ?”

เสิ่นเฟยเข้ามาในอู่ต่อเรือแล้วเห็นภาพนี้ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวด

ช่างฝีมือพูดว่า “ได้ยินคนพูดกันที่ท่าเรือใกล้ๆ ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้วช่างฝีมือชราคนนั้นก็นิ่งไป จากนั้นก็ถามขึ้นอย่างระมัดระวังว่า

“ข้ามักรู้สึกว่าข่าวลือนี้ไม่ชอบมาพากล หากเป็นความจริง เช่นนั้นอู่ต่อเรืออาณาจักรหลู่ก็กำลังต่อต้านเราอย่างเปิดเผย ไม่เช่นนั้นจู่ๆจะทำเรื่องไม่ได้ผลประโยชน์เช่นนี้ได้อย่างไร!”

แม้ว่าช่างฝีมือคนนี้จะมีอายุมากแล้ว แต่เขากลับตอบสนองไว เขาเองก็เห็นว่าข่าวลือไม่ชอบมาพากล จึงอยากจะเตือนเสิ่นเฟย

เสิ่นเฟยได้ยินดังนั้นแล้วก็ครุ่นคิด ก่อนหน้านี้เจ้าของอู่ต่อรองพวกนั้นได้ทิ้งท้ายอย่างโหดเหี้ยมเอาไว้ ที่เริ่มต่อต้านเขาเร็วขนาดนี้เชียวรึ?

“ข้าพอจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น จะต้องเป็นฝีมือของพวกหวังจี้ตงแน่ๆ!”

เสิ่นเฟยทำเสียงเย็นชา จากนั้นก็ออกคำสั่งว่า “ยังไม่ต้องสนใจทางอู่ต่อเรือที่อาณาจักรหลู่ พวกเขาอยากจะทำสงครามลดราคาสินะ งั้นเราก็แข่งกับพวกเขา รับรองว่าเราจะยังมีงานให้ทำ”

“หา?” เมื่อช่างฝีมือได้ยินเสิ่นเฟยพูดดังนั้นก็ตกใจยกใหญ่

“เถ้าแก่เสิ่น นี่มันวิธีการจัดการศัตรูหนึ่งพัน ฝั่งตนสูญเสียไปแปดร้อยเชียวนะ ข้าได้ยินมาว่าอาณาจักรหลู่ไม่ได้มีเพียงแห่งเดียวที่กำลังลดราคา หากเราออกมาสู้ก็เป็นเพียงกำลังที่เดียว ต่อต้านพวกเขาหลายแห่งพร้อมกัน หากจู่ๆถูกดึงเข้าไปในเรื่องนี้จะต้องเกิดการขาดทุนมากแน่นอน!”

ช่างฝีมือพูดอย่างกังวล เขาคำนึงถึงเสิ่นเฟยจริงๆ พวกเขาช่างฝีมือได้ทำงานให้กับอู่ต่อเรือตระกูลเสิ่นมานาน และมีความผูกพัน