องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 99

หากองค์ชายแปดไม่พูด ฮ่องเต้ฉินก็คงลืมลูกเนรคุณคนนี้ไปแล้ว เขาพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า “เจ้ามีวิธีอะไรรึ?”

องค์ชายแปดฉินอู่เหลือบมองฉินเหยียนแล้วพูดว่า “พ่ะย่ะค่ะท่านพ่อ ลูกคิดว่าเหตุที่อาณาจักรจ้าวมาโจมตี ต้องเป็นเพราะน้องสิบสี่ทำให้องค์หญิงสามอับอายต่อหน้าผู้คนมากมายเป็นแน่ แถมยังสังหารไม่เลือกรวมถึงได้สังหารคณะทูตในงานพิธีด้วย ทำลายมิตรภาพอันดีงามระหว่างสองอาณาจักร จึงทำให้อาณาจักรจ้าวโกรธและส่งกองทัพมาโจมตีพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินสีหน้ามืดมนมากยิ่งขึ้น เจ้าสิบสี่ทุ่มเทเพื่อรับใช้อาณาจักรฉิน รีบนำข่าวดีมาส่งทั้งที่ไม่ทันได้เปลี่ยนชุดราชสำนักด้วยซ้ำ แต่เจ้าแปด จนถึงสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้แล้วยังคิดจะต่อสู้แบบพรรคอีก ไม่มีเจตนาที่ดีเลย ฮ่องเต้ฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าอยากจะพูดอะไร?”

องค์ชายแปดฉินอู่สัมผัสความไม่พอใจในน้ำเสียงของท่านพ่อไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แถมยังคุกเข่าตัวตรงแล้วพูดว่า

“พ่ะย่ะค่ะท่านพ่อ ลูกคิดว่าใครก็ตามที่เริ่มสงครามจะต้องเป็นผู้หยุดมัน หากจะหยุดสงครามในครั้งนี้โดยไม่ต้องสูญเสียทหารเลยแม้แต่นายเดียว จะดีกว่าหากตัดหัวน้องสิบสี่แล้วส่งมอบให้แก่อาณาจักรจ้าว เพื่อแสดงถึงมิตรภาพอันดีระหว่างสองอาณาจักรพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินไม่คิดว่าเจ้าแปดจะกู่ไม่กลับถึงขั้นนี้ บังอ่านคิดจะใช้ชีวิตของพี่น้องสายเลือดเดียวกันแลกเปลี่ยนกับการหยุดสงครามกับอาณาจักรจ้าว จนถึงตอนนี้ยังดูสถานการณ์ไม่ออกอีก ช่างโง่เขลายิ่งนัก

“ดีอู่เอ๋อร์ ไม่เสียแรงที่เป็นลูกชายที่ดีของข้า!”

องค์ชายแปดคิดว่าพูดตรงใจท่านพ่อแล้ว จึงได้เงยหน้าแล้วพูดต่อว่า “ถ้าเช่นนั้นก็ให้ลูกทำการตัดหัวน้องสิบสี่......”

ยังไม่ทันพูดจบ ทันใดนั้นฮ่องเต้ฉินก็ได้หยิบสาส์นกราบทูลบนโต๊ะเขวี้ยงใส่เขา “เจ้าลูกเนรคุณ จนถึงตอนนี้เจ้ายังไม่เข้าใจอีก!”

ฉินอู่มึนงงไป เขาพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผวาว่า “ท่านพ่อ ลูกเองก็หวังดีต่ออาณาจักรฉินนะพ่ะย่ะค่ะ!”

“ยังกล้าพูดอีกรึว่าหวังดีต่ออาณาจักรฉิน!” เขาพูดไปด้วยแล้วเขวี้ยงสาส์นกราบทูลใส่ฉินอู่ไปด้วย

“หากอาณาจักรจ้าวเป็นมิตรที่ดีต่ออาณาจักรฉินจริง แล้วเหตุใดจึงส่งไส้ศึกและหน่วยกล้าตายมากมายแทรกแซงเข้ามา เพื่อเก็บข้อมูลของอาณาจักรฉินด้วย จะคิดแย่งชิงแผนที่ป้องกันเมืองทำไม! ส่วนเจ้ายังคิดแต่จะใช้พี่น้องของตนเองไปเอาใจอาณาจักรจ้าวเพื่อขอสงบสงคราม เจ้าไร้สมองรึไง!”

บาดแผลเมื่อวานขององค์ชายแปดฉินอู่ยังไม่หายดี วันนี้ก็มีแผลใหม่เพิ่ม เขายังคิดตามไม่ทัน

ฉินเหยียนจึงได้ออกหน้าห้ามเอาไว้ว่า “ท่านพ่ออย่าทรงกริ้วไปเลยพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อพี่แปดคิดว่าสงครามครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะลูก ลูกเองก็ไม่อยากผักหน้าที่พ่ะย่ะค่ะ การจงรักภักดีต่ออาณาจักรฉินอย่างที่สุดก็เป็นเรื่องที่ลูกผู้เป็นชาวอาณาจักรฉินควรทำ ดังนั้นลูกขอนำทหารไปทำสงครามกับอาณาจักรจ้าวด้วยตนเอง เพื่อทำให้สงครามหยุดลงพ่ะย่ะค่ะ”

คำพูดที่ฮึกเหิมและตรงไปตรงมานี้ทำให้ฮ่องเต้ฉินรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา ในบรรดาลูกชายของเขา ยังมีผู้ที่ทำเพื่ออาณาจักรฉินอย่างแท้จริงอยู่ เขาหยุดการกระทำและดับความโกรธลง แล้วพูดอย่างจริงจังว่า

“เหยียนเอ๋อร์ สงครามมิใช่การเล่นสนุก เจ้าคิดดีแล้วรึ?”

ฉินเหยียนประสานมือคารวะแล้วพูดด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยวหนักแน่นว่า “ท่านพ่อ ลูกได้ตัดสินใจแล้ว หากไม่สามารถทำให้อาณาจักรจ้าวถอยทัพไปได้ ลูกจะไม่กลับมาพ่ะย่ะค่ะ”

เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างพากันซุบซิบกัน

“หึ เรื่องความอยู่รอดของอาณาจักรเช่นนี้ยังคิดจะฝืนกำลังอีก!”

เกี่ยวอะไรกับข้า! องค์ชายเจ็ดด่าทอและสาปแช่งในใจ

ฉินเหยียนประสานมือคารวะแล้วพูดต่อว่า “ตระกูลพระมารดาของพี่ใหญ่ล้วนเป็นผู้บัญชาการทหาร ได้ล่ำเรียนตำราทหารมาตั้งแต่ยังเล็ก และเชี่ยวชาญกลยุทธ์ทางทหาร หากมีพี่ชายใหญ่ช่วยเหลือลูกในการทำสงครามจะต้องได้ผลลัพธ์ที่ดียิ่งโดยใช้กำลังไม่มากพ่ะย่ะค่ะ”

“ตระกูลพระมารดาของพี่เจ็ดเป็นตระกูลใหญ่ที่ทรงอิทธิพลในพื้นที่ประตูเจียอวี้ หากมีพี่เจ็ดออกหน้าตระเวนเที่ยวพูดโน้มน้าว รับรองว่าจะได้เสบียงที่มากพอพ่ะย่ะค่ะ”

“เราสามพี่น้อง หากร่วมมือกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันก่อเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ จะต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว องค์ชายใหญ่ก็รีบคุกเข่าลงอย่างรู้สถานการณ์ “ท่านพ่อ ลูกยินดีจะมุ่งหน้าไปกับน้องสิบสี่พ่ะย่ะค่ะ!”

ตอนนี้ต่อให้เจ้าเจ็ดจะรู้สึกไม่ยินดีแค่ไหน ในเมื่อเจ้าสิบสี่พูดถึงขนาดนี้แล้วเขาเองก็จำใจต้องคุกเข่าลง

“ท่านพ่อ ลูกเองก็ยินดีที่จะมุ่งหน้าสู้รบไปกับน้องสิบสี่พ่ะย่ะค่ะ”

“พี่น้องร่วมมือกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันก่อเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่! พูดได้ดี! ดี! ดี!” ฮ่องเต้ฉินตะโกนว่าดีถึงสามครั้งอย่างตื่นเต้น เห็นชัดได้ว่าเขารู้สึกตื่นเต้นแค่ไหน

ในราชสำนักอาณาจักรฉินนี้ มีการแบ่งพรรคแบ่งฝ่ายออกมากมาย ตระกูลใหญ่แต่ละตระกูลจะสู้เพื่อตนเอง ไม่เคยมีการร่วมมือกันมาก่อน หากไม่ใช่เพราะเจ้าสิบสี่ เกรงว่าในชีวิตนี้คงไม่ได้เห็นเช่นนี้แน่นอน