เพียะ!
หนึ่งฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดไปที่หน้าของเซี่ยชิงชิง
ใบหน้าที่ขาวผ่องและเนียนละเอียดของเธอบวมขึ้นในทันทีนั้น
เสียงตบที่คมชัด ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ทำให้เซี่ยเจี๋ยเบิกตากว้าง บอดี้การ์ดทั้งสองคนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน
เซี่ยชิงชิงยกมือขึ้นกุมหน้า ความรู้สึกเจ็บและร้อนผ่าว รวมถึงความอัปยศอดสูอย่างถึงที่สุดทำเอาเธอแทบบ้าคลั่ง
เสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นทันที "กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?!"
เย่ซิวเพิกเฉยต่อเธอ มองไปที่เซี่ยเจี๋ยแล้วพูด “หลานสาวของคุณกำเริบเสิบสาน ไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส ผมก็เลยช่วยสั่งสอนเธอแทนให้ มีปัญหาอะไรไหมครับ?"
เซี่ยเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันไม่กล้ามีปัญหาหรอก หลานสาวฉันคนนี้ หยิ่งผยองมากเกินไปแล้วจริง ๆ"
“คุณปู่ ฆ่าเขา รีบฆ่าเขาเดี๋ยวนี้เลย!” เซี่ยชิงชิงตีโพยตีพาย คนทั้งคนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอถูกตบหน้า
“หุบปาก!”
เซี่ยเจี๋ยตะคอก เขาปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้ฝึกยุทธออกมานิดหน่อย “ดูเหมือนว่าปกติปู่จะตามใจหลานจนเสียคนแล้วจริง ๆ รีบขอโทษผู้มีพระคุณเย่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจนกระทั่งหลานเรียนจบ อย่าคิดว่าจะได้ค่าขนมไปจากปู่ไปแม้แต่สตางค์เดียว บัตรธนาคารทุกใบของหลานจะถูกระงับ หลานออกไปเก็บขยะหาเลี้ยงชีพตัวเองเถอะ!"
เซี่ยชิงชิงมองไปที่เซี่ยเจี๋ยด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
เธอไม่เคยถูกปู่ดุแรงขนาดนี้มาก่อน
การแสดงออกของเซี่ยเจี๋ยนั้นเย็นชา ในน้ำเสียงเห็นชัดแล้วว่าไม่อนุญาตให้ปฏิเสธ
เธอรู้ว่าหากตัวเองไม่ทำตามที่ปู่บอก บัตรธนาคารทุกใบจะถูกระงับจริง ๆ
“ฉัน…ฉัน! ขอ! โทษ!”
เป็นเรื่องยากมากสำหรับเธอที่จะพูดคำเหล่านี้กับเย่ซิว ความอัปยศอดสูในใจเธอ ไต่ไปถึงระดับที่ไม่อาจทานทนได้แล้ว
ในใจเธอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ‘รอฉันกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะบดขยี้แกให้เป็นหมื่น ๆ ชิ้นเลย!’
เธอก้มศีรษะลง ความแค้นในดวงตาคราคร่ำ
เย่ซิวโบกมือ "ลืมมันไปซะเถอะ โต้เถียงกับเด็กแย่ ๆ อย่างเธอมีแต่จะทำให้ศักดิ์ศรีของฉันลดลง"
เขาเตรียมที่จะจากไปแล้ว
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
ในเวลานี้เอง เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา
กระแสลมขนาดใหญ่พัดพืชพรรณโดยรอบสะบัดไปมา เศษดินและโคลนปลิวว่อน
บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “กำลังเสริมมาถึงแล้วครับ”
เซี่ยเจี๋ยประสานมือไปทางเย่ซิว พูดว่า "ผู้มีพระคุณ อย่างไรก็ตามฉันกลับไปที่ตระกูลเซี่ยสักรอบเถอะ ให้เราได้ตอบแทนคุณเธอเสียหน่อย"
หัวใจของเย่ซิวสั่นไหว "บ้านของคุณอยู่ในเมืองเจียงเฉิงหรือเปล่า?"
“ใช่แล้ว”
“ได้ งั้นผมขอติดสอยห้อยตามไปด้วยคน ช่วยพาผมไปแถว ๆ บริษัทเหิงหยวนกรุ๊ปที”
เขามีเงินติดตัวไม่มาก ดังนั้นจึงคิดที่จะไปรับหุ้นของตัวเองก่อน จากนั้นค่อยคิดหาวิธีเข้าใกล้หญิงสาวที่เป็นผู้ครอบครองไข่มุกราชาแห่งยา
เซี่ยเจี๋ยดีใจมาก "ผู้มีพระคุณ เชิญ!"
จากนั้น เซี่ยเจี๋ยก็มองไปที่เซี่ยชิงชิงซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจ ใจเขาพลันอ่อนยวบลง "มัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น? มานี่เร็ว!"
เซี่ยชิงชิงก้มหน้าแล้วเดินขึ้นไป
สักพักเฮลิคอปเตอร์ก็ส่งเสียงคำราม บินจากไป
สำหรับบอดี้การ์ดทั้งสองคนนั้น พวกเขากำลังรอรถลากอยู่
บนเครื่องบิน เซี่ยเจี๋ยพูดคุยกับเย่ซิวเป็นครั้งคราว คิดอยากได้ข้อมูลบางอย่างจากปากเขา
แต่ทว่า เย่ซิวซึ่งอยู่ภายใต้การสั่งสอนอย่างเข้มงวดของอาจารย์ แตกฉานเรื่องการเข้าสังคมมานานแล้ว จึงไม่ได้เปิดเผยสิ่งใดที่เป็นประโยชน์แก่อีกฝ่ายเลย
ส่วนเซี่ยชิงชิง เธอเข้าไปนั่งอยู่ในมุมหนึ่ง หยิบโทรศัพท์มือถือและส่งข้อความถึงใครบางคนในรายชื่อผู้ติดต่อ : จ้าวเฟิง นายพูดใช่ไหมว่าอยากเป็นแฟนกับฉัน ทำเรื่องหนึ่งให้ฉันสิ แล้วฉันจะตกลงเป็นแฟนกับนาย”
……
ในวิลล่าสุดหรูแห่งหนึ่งในเมืองเจียงเฉิง
จ้าวเฟิงนอนอยู่ริมสระว่ายน้ำ โดยมีสาวสวยสองคนในชุดว่ายน้ำกำลังปรนนิบัติพัดวีเขาอยู่
จ้าวเฟิงเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของจ้าวเฉียนแห่งบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป!
เขาเป็นเพลย์บอยโดยกำเนิด ในเมืองเจียงเฉิงแห่งนี้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นคนที่อยู่เหนือกฏหมายและกำเริบเสิบสานมาก
ไม่รู้ว่ามีเด็กสาวกี่คนที่ถูกเขาทำร้าย บางคนกระทั่งฆ่าตัวตายระหว่างตั้งครรภ์ก็มี
ตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เมื่อเขาหยิบมันขึ้นมาดู จู่ ๆ สีหน้าประหลาดใจปนยินดีก็ปรากฏขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุด วันที่รอคอยก็มาถึงเสียที!”
เขาตามจีบเซี่ยชิงชิงมาเป็นเวลานานมากแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โคตรคนยอดปรมาจารย์