โคตรคนยอดปรมาจารย์ นิยาย บท 4

จ้าวเฉียนเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาฯ เมื่อเห็นฉากนี้เขาก็ตะโกนทันที "หยุดเดี๋ยวนี้!"

ชายฉกรรจ์หลายสิบคนยั้งมือ

“พ่อ?” จ้าวเฟิงตกตะลึง “พ่อมาทำอะไรที่นี่?”

จ้าวเฉียนถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"

จ้าวเฟิงอธิบายเหตุการณ์ให้จ้าวเฉียนฟังด้วยเสียงทุ้มต่ำ

ดวงตาของจ้าวเฉียนเป็นประกาย ความคิดของเขาหมุนวนอย่างรวดเร็ว

เขาเข้าใจสถานการณ์อย่างคร่าว ๆ แล้ว

น่าจะเป็นเย่ซิวคนนี้ที่บังเอิญช่วยเซี่ยเจี๋ย แต่ขณะเดียวกันก็ดันไปทำให้เซี่ยชิงชิงขุ่นเคืองใจ จึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ต้องบอกว่าจ้าวเฉียนสมกับที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าจริง ๆ

เขาโบกมือ "อย่างนั้นก็ลงมือเถอะ"

แต่ในตอนนี้เอง จู่ ๆ เย่ซิวก็โพล่งขึ้น "คุณคือจ้าวเฉียนงั้นเหรอ?"

ที่นี่คืออาคารของบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป และในพินัยกรรมที่อาจารย์ทิ้งไว้ให้นั้น ยังได้ทิ้งข้อมูลคร่าว ๆ เกี่ยวกับจ้าวเฉียนเอาไว้ด้วย

จ้าวเฟิงโกรธมาก "ชื่อของพ่อฉัน แกอยากจะเรียกก็เรียกได้หรือไง? ไอ้คนเถื่อน!"

เย่ซิวเพิกเฉยต่อเขา "เป็นคุณจริง ๆ เยี่ยมเลย ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมาหาคุณโดยเฉพาะ"

“โอ้?” จ้าวเฉียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "คนเถื่อนที่เพิ่งลงมาจากเขาอย่างนาย มีธุระอะไรกับฉันกัน?"

“อาจารย์ของผมคือหลี่เนี่ยน”

ตู้ม!

หนึ่งประโยคสั้น ๆ ก็สามารถทำให้จิตใจของจ้าวเฉียนตะลึงพรึงเพริดไปแล้ว นัยน์ตาของเขาหดเล็กลงทันที

“พ่อ พ่อเป็นอะไรไป?” จ้าวเฟิงรู้สึกประหลาดใจมาก เมื่อเห็นปฏิกิริยาของจ้าวเฉียน

“ในปีนั้นอาจารย์ของผมได้ช่วยคุณไว้ คุณมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ ให้กับเขา ผมมาในวันนี้ก็เพราะต้องการขายหุ้นให้กับคุณตามราคาตลาด แค่เอาเงินสดมาให้ผมก็พอ”

การแสดงออกของจ้าวเฉียนเปลี่ยนไปไม่หยุด และในที่สุดเขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน "ที่แท้ก็เป็นลูกศิษย์ของผู้มีพระคุณ แน่นอนย่อมไม่มีปัญหา ตามฉันไปที่ห้องทำงานแล้วหารือรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้กันเถอะ"

พูดจบ เขาก็ผายมือทำท่าเชิญ

จ้าวเฟิงตะลึงงัน "พ่อ พ่อกำลังทำอะไร? ไอ้คนเถื่อนนี่น่ะหรือที่ถือครองหุ้นของบริษัทเราถึงห้าเปอร์เซ็นต์ เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?"

ต้องรู้ก่อนว่า แม้แต่จ้าวเฉียนก็มีหุ้นอยู่ในครอบครองของเขาเพียงสิบห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่เขาก็ถือว่าเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท

ตอนนี้เย่ซิวคือผู้ถือหุ้นลำดับที่สาม สถานะของเขาไม่ใช่ว่าอยู่เหนือกว่าเขาไปแล้วหรือ?

จ้าวเฉียนตวาด "หุบปาก!"

จากนั้นเขาก็มองไปที่เย่ซิวด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า "เชิญ"

เย่ซิวพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไป

หลังจากที่เห็นเขาเข้าไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของจ้าวเฉียนก็หายวับ ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร"ปิดประตู แล้วฆ่าเขาซะ!"

“ครับ!”

ชายฉกรรจ์หลายคนกรูขึ้นไป จ้าวเฟิงปิดประตูเหล็กด้วยสีหน้าตื่นเต้น "พ่อ หลังจากที่เราทุบตีเขาจนตาย หุ้นของเขาก็จะกลายเป็นของเราใช่ไหม?”

จ้าวเฉียนพยักหน้า "ใช่ ตามข้อตกลงเดิม แค่ใช้ลายเซ็นของไอ้คนเถื่อนนี่ก็ได้แล้ว ตราบใดที่เราฆ่าเขา หุ้นเหล่านี้ก็จะเป็นของเราตลอดไป!"

หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ ถ้าประเมินมูลค่าตามตลาดในปัจจุบัน จะมีค่ามากกว่าสองร้อยล้านหยวน ซึ่งเป็นจำนวนที่มหาศาลมาก

ปัง ปัง ปัง…

เสียงการต่อสู้ดังมาจากด้านในไม่หยุด สองพ่อลูกหันไปสบตากันและหัวเราะอย่างโหดร้าย

ไม่นานเสียงข้างในก็หายไป

จ้าวเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและเปิดประตูเหล็กอย่างกระตือรือร้น "คราวนี้ เรายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ไม่เพียงแต่ฉันจะได้รับหุ้นฟรี ๆ เท่านั้น ยังได้ตัวเซี่ยชิงชิงด้วย"

แกร๊ก

ประตูถูกเปิดออก แต่ทันใดนั้นสีหน้าของจ้าวเฟิงกลับแข็งทื่อทันที

ภาพที่เขาเห็น ไม่ใช่ฉากการเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจของเย่ซิว เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างครบสามสิบสอง

แต่คนของเขาทุกคน ตอนนี้ล้มลงไปนอนกับพื้น น้ำลายฟูมปากและชักกระตุกไม่หยุด

“อะไร? แปลกใจเหรอ?” เย่ซิวพูดอย่างเย็นชา

‘อาจารย์พูดถูก โลกใบนี้มันอันตราย!’

คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าแค่จะมารับของที่เป็นของตัวเอง กลับถูกลอบเล่นงานแบบนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองมีวรยุทธติดตัวอยู่บ้าง เขาอาจจะตายไปแล้ว

จ้าวเฟิงรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เขาเซถอยหลังไป

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โคตรคนยอดปรมาจารย์