สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1420

ย่าเวินสะดุ้ง ที่หันหน้ากลับไปมอง กลับพบว่าหลินหยางที่ไปแล้วกลับมายืนอยู่ตรงหน้าประตูตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“หลินหยาง?”

ย่าเวินลุกขึ้นอย่างกะทันหัน มองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา “คุณ...คุณกลับมาทำไม? คุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ทว่าหลินหยางกลับไม่ได้ตอบคำถาม เขาเดินไปที่ข้างเตียง ยืนมองหลิวหรูซือด้วยท่าทางที่เหม่อลอยเล็กน้อย

ในแววตาของย่าเวินปรากฏให้เห็นความเจ็บปวด

ถอนหายใจยาว พูดเสียงแหบ “เด็กน้อย คุณ…ใจเย็นก่อน…”

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

หลินหยางหันกลับมาเบิกตากว้างมองย่าเวิน ตะคอกถามเสียงเบา

ดวงตาของเขาในตอนนี้แดงก่ำ

ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องรู้สึกขนลุก

“ในเมื่อไม่สามารถปิดบังคุณ ฉันจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้คุณฟังก็แล้วกัน!”

ย่าเวินทำได้แต่อธิบายความจริงทุกอย่าง

ในขณะที่หลินหยางฟังเธอเล่า เขากำหมัดแน่น รอบตัวเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเกลียดชัง

“หลังจากที่เกิดเรื่องกับหรูซือ ฉันใช้เส้นสายพาร่างของเธอมาที่นี่ จากนั้นใช้วัตถุดิบที่ฉันเก็บมาตลอดหลายปีซื้อชีวิตของเธอ แต่ว่า…ฉันก็ซื้อได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าหากต้องการช่วยให้เธอคืนกลับมา มันยากยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์…” ย่าเหวินส่ายหัว พูดเสียงแหบ

หลินหยางได้ยินแบบนี้ ในใจของเขาปั่นป่วนไปหมด แต่สีหน้ากับดูนิ่งสงบมาก

เขายกแขนที่สั่นเทาขึ้นมาสัมผัสข้อมือของหลิวหรูซือ

ทันทีที่สัมผัสโดนผิวหนังของเธอ หลินหยางรู้สึกว่าหัวใจของตนเองเต้นแรงมาก

ตาย!

เย็นเฉียบ!

นี่เป็นอุณหภูมิที่คนตายเท่านั้นถึงจะมี!

แต่ ชีพจรของเธอยังเต้น

แต่มันเป็นชีพจรที่แทบจะสัมผัสไม่ได้!

นี่เป็นผลพวงจากการใช้ยาสมุนไพรของย่าเวิน

แต่ว่ายาสมุนไพรพวกนี้ไม่สามารถยื้อชีวิตของเธอไปตลอด

เมื่อไหร่ที่ยาสมุนไพรหมด ชีวิตของเธอก็จะจบลงด้วย!

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมา เสียบลงกลางหน้าผากของหลิวหรูซือ

ผ่านไปสักพัก พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“บัญชีนี้ ผมจำเอาไว้แล้ว! ถ้าวังลงทัณฑ์สวรรค์ไม่คืนความยุติธรรมให้ผม! ผมจะถามหาความยุติธรรมกับสำนักสวรรค์นิรันดร!”

“หลินหยางห้ามวู่วามเด็ดขาด! อันที่จริงยังพอมีวิธีช่วยหรูซือ!” ย่าเวินรีบห้ามปรามหลินหยาง เธอกังวลว่าเขาจะทำเรื่องโง่ๆ

ทว่าหลินหยางในตอนนี้ดูนิ่งสงบมาก

บางทีอาจจะเป็นเพราะย่าเวินมองไม่เห็นความโกรธที่อยู่ในใจของเขา!

เขาดึงเข็มเงินขึ้น มองปลายเข็มเงินสักพัก กัดฟันแน่นจนใบหน้าของเขาดูบิดเบี้ยว

“กลไกทุกอย่างในร่างกายของเธอถูกทำลายหมดแล้ว อวัยวะภายในเกือบเสียหายทั้งหมด ช่วยชีวิตเธอ…มันแทบเป็นปล่อยไม่ได้…” หลินหยางรู้สึกเจ็บปวดจนถึงขีดสุด เขาคำรามเสียงเบาด้วยความโกรธ “ตกลงมันคือพิษอะไรกันแน่ ถึงทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้?”

“พิษของสำนักสวรรค์นิรันดร ฉันไม่กล้าบอกว่าเป็นพิษที่ร้ายกาจที่สุดบนโลกใบนี้ แต่อย่างน้อยปัจจุบันก็ไม่เป็นสองรองใคร! หลินหยาง คุณก็เคยศึกษาวิชาแพทย์ในสำนัก คุณน่าจะรู้ดีที่สุด! หากมีคนถูกพิษทั่วไปแล้วตาย ด้วยทักษะการแพทย์ของสำนักสวรรค์นิรันดร ย่อมสามารถช่วยคนตายให้ฟื้นขึ้นมา แต่ถ้าเป็นพิษของสำนักสวรรค์นิรันดร ย่อมเป็นพิษที่ไม่สามารถช่วยได้! โดยเฉพาะพิษจากวังลงทัณฑ์สวรรค์! ยาพิษพวกนี้รุนแรงถึงขั้นสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งเทพเซียน!” ย่าเวินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“หรูซืออยู่ได้อีกนานแค่ไหน?” หลินหยางถามเสียงแหบ

“อย่างมาก…หนึ่งอาทิตย์!”

“อะไรนะ?”

ร่างกายของหลินหยางสั่นสะท้าน

พู่!

หลินหยางกระอักเลือดกองใหญ่ จากนั้นล้มลงบนพื้น

“พี่หลิน!”

ชิวซ่านรีบวิ่งออกมาจากในบ้าน ประคองหลินหยางลุกขึ้น

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” ชิวซ่านรีบถาม

“ผมไม่เป็นไร…เป็นเพราะพิษเป็นกำเริบ! ฤทธิ์ยาของลูกกลอนซวนเทียนสลายไปแล้ว มันมีผลข้างเคียง ผมจำเป็นต้องพักฟื้น ชิวซ่าน รบกวนคุณช่วยไปแจ้งอาวุโสห้า เชิญเธอรีบมาฝังเข็มให้ผม!” หลินหยางพูดด้วยเสียงที่อ่อนแรง

“ได้!”

ชิวซ่านพยักหน้า เธอพาหลินหยางไปส่งที่ห้อง จากนั้นรีบวิ่งออกไป

หลังจากนั้นประมาณสามชั่วโมง อาวุโสห้าถึงมาถึงที่พักของหลินหยาง

หลินหยางในตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ สีหน้าดูมืดมน นอนอยู่บนเตียงไม่สามารถขยับตัว

บนร่างกายของเขามีเข็มเงินปากเต็มไปหมด นี่เป็นเข็มเงินที่เขาฝังเข็มให้ตนเอง

เฉพาะเข็มเงินพวกนี้ช่วยไม่ได้ จำเป็นต้องใช้วัตถุดิบยาพิเศษมาระงับฤทธิ์ยาพิษ

อาวุโสห้าเหลือบมองหลินหยาง จากนั้นรีบหยิบยาออกมา สั่งให้ชิวซ่านรีบไปต้มเดี๋ยวนี้ ส่วนเธอลงมือฝังเข็ม

หลังจากฝังเข็มไปหนึ่งชุด ชิวซ่านยกถ้วยยาที่เพิ่งต้มเสร็จเข้ามาป้อนให้เขาดื่ม

สีหน้าของหลินหยางจึงดูดีขึ้นไม่น้อย

แต่หลินหยางกลับขมวดคิ้ว

เขามองกากยาที่เหลืออยู่ในถ้วย พูดเสียงแหบ “อาวุโสห้า ทำไมยาของวันนี้จึงมีแค่นี้? ดูเหมือนยาพวกนี้แค่สามารถระงับพิษในร่างกายของผม มันไม่สามารถบรรลุการขับพิษออกจากร่างกาย!”

“เรื่องนี้…”