สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2793

เย่เหยียนส่ายหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า“ความหมายของเขาชัดเจน ผู้ชายคนนี้ต้องการชนะเป็นที่หนึ่งในการแข่งขัน และเขาต้องการใช้สถานะการเป็นอันดับหนึ่งในการแข่งขันเพื่อดึงกลุ่มที่มีอำนาจมาเป็นพวก เพื่อที่จะต่อสู้กับพวกเรา!น่าเสียดายที่ความคิดนี้ดีมาก แต่ข้าคิดว่าตำหนักเทียนเสินของเราอ่อนแอเกินไปแล้ว ตระกูลมีอำนาจเหล่านั้นจะมาเป็นศัตรูกับฉันได้อย่างไร?"

“นายท่านพูดถูก แต่การแข่งขันครั้งนี้ การเรื่องเหนือความคาดหมายขึ้นครับ”พั่นกวานก้มหน้าพูดขึ้นอีกครั้ง

“เรื่องอะไร?”

“เจวียมิ่งเดินทางไปเข้าร่วมการแข่งขัน หมายจะฆ่าหลินหยาง ผลสรุปกลับถูกหลินหยางฆ่า”พั่นกวานพูดจบจึงก้มหน้าลง

เย่เหยียนไม่ได้พูดอะไร เขาเช็ดเลือดที่อยู่บนมือออก และเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ถึงได้พูดอย่างราบเรียบว่า

“เพื่อนพี่น้องญาติสนิทของเจวียมิ่งอยู่ดินแดนแห่งความเงียบและความตายไหม?”

“อยู่ครับ”

“งั้นคุณรู้ไหมว่าควรต้องทำยังไง?”

“รับทราบ”พั่นกวานไม่กล้าต่อต้าน

“การกระทำครั้งนี้เป็นการเตือน ไม่อย่างนั้นกฎเกณฑ์จะปั่นป่วน ต่อไปถ้าใครขัดคำสั่งฉัน ล้างเผ่าพันธุ์เก้าชั่วโคตร!”

“รับทราบ

พั่นกวานกำหมัดทำความเคารพ จากนั้นถอยออกไปช้าๆ

เย่เหยียนเดินมาตรงหน้าประตู มองท้องนภาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง เขาก็ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น

“ท้องฟ้าวันแรกของเดือนจันทรคติ พระจันทร์หนาวเหน็บไม่ชัดเจน? สุสานเทพสูงสุด….ไม่กี่วันนี้ก็จะเปิดเหรอ?”

เขาพูดพึมพำ นัยน์ตาเปล่งประกายแสงสีแดง

เวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงห้ำหั่นกันดังมาจากไกลๆ

“เกิดเรื่องขึ้นที่ไหน?”

เย่เหยียนถามอย่างราบเรียบ

คนที่อยู่ด้านข้างรีบตอบ

“เรียนนายท่าน ทางด้านที่ราบลุ่ม! เหมือนมีคนถลันเข้ามา”

“ฆ่าทิ้งให้หมด!”

“รับทราบ!”

ยอดฝีมือจำนวนมากของตำหนักเทียนเสินมุ่งหน้าไปทางพื้นที่ราบเทียนเสิน

แต่เมื่อยอดฝีมือเข้าไป เป็นเวลานานการสู้รบก็ไม่ยุติลง

“หืม? ยอดฝีมือมาแล้วเหรอ?”

เย่เหยียนมองไปทางพื้นที่ราบ

สิ่งที่เห็นคือทางด้านนั้นมีควันโขมงลอยขึ้น และมีแสงไฟด้วย

เย่เหยียนขมวดคิ้วเป็นปม ฝีเท้าชะงักงัน

ฟิ้ว!

คนกลายเป็นดาวพุ่งไปทางพื้นที่ราบ

“นักปราชญ์เย่เหยียนมาแล้ว!”

“รีบถอย!”

เมื่อเห็นเย่เหยียนมา คนที่อยู่บริเวณพื้นที่ราบต่างร้องขึ้นเสียงดัง แต่ละคนพากันถอนกำลังออก

“ตามไปฆ่าให้หมด!”

เย่เหยียนตะคอกขึ้น

“รับทราบ!”

ยอดฝีมือพากันกระโจนไป

เย่เหยียนเองก็หมายจะตามไปจัดการเอง

แต่เขาเพิ่งจะไปได้ไม่ไกล ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้จึงรีบหมุนตัว

จากนั้นก็เห็นซ้ายขวาของพื้นที่ราบปรากฎคนกระโจนมา ในมือถือคบเพลิงอยู่

ชั่วพริบตาเดียว ทั้งพื้นที่ราบเทียนเสินก็กลายเป็นเพลิง

“ดับไฟ! ดับไฟ!”

“รีบดับไฟ!”

คนของตำหนักเทียนเสินกระโจนออกมาทั้งหมด และพยายามเคลื่อนพลังพร้อมกับดึงดูดน้ำ

แต่เพลิงไฟลุกลามหนัก ยอดฝีมือพยายามดับไฟอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่สามารถดับได้อย่างง่ายดายเพียงชั่วพริบตาเดียว

“หอเหลยเจ๋อเทียนเหรอ?”

พื้นดินหล่นลงมากดทับพลังของพวกเขาอย่างแรงจนทำให้ฝังกลบยอดฝีมือกว่าครึ่ง

เปลวไฟยังคงลุกอยู่

หมากกระดานนี้ ทำให้ยอดฝีมือหอเหลยเจ๋อเทียนสิบกว่าคนถูกฝัง

คนที่เหลือไม่มีเวลาเสียใจ และไม่กล้าลังเลใจ พากันวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

เย่เหยียนยกมือขึ้นทันที ฝ่ามือกลายเป็นหมัด

ปัง!

เสียงระเบิดดังกระเพื่อมจากตำหนักเทียนเสิน

จากนั้นฉากกำบังก็ล้อมรอบตำหนักเทียนเสิน

คนเหล่านั้นที่ยังไม่ได้หลบหนีก็ถูกฉากกำบังขังไว้ทันที แต่ละคนกระแทกฉากกำบัง และยากที่จะหลบหนี

“ทำลายฉากกำบัง!”

“ทุกคนช่วยกันออกแรง!”

ปังๆๆๆ….

เสียงดังรุนแรงดังมา

ฉากกำบังสั่นไหวเล็กน้อย

แต่มันแค่สั่นเล็กน้อยเท่านั้นเอง

การโจมตีของทุกคน ไม่สามารถทำลายฉากกำบังได้แม้แต่น้อย

ทุกคนต่างสิ้นหวัง

“หนีไม่รอดแล้ว! พวกคุณตามผมมา สู้กับเย่เหยียนให้ถึงที่สุด!”

“เยี่ยม!”

ทุกคนกัดฟันทยอยหันกลับไปสู้

แต่ตอนที่พวกเขาหันกลับไป ทุกคนเลยตกใจ

สิ่งที่เห็นตอนนี้คือเย่เหยียนที่อยู่ห่างเกือบพันเมตรได้ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว และไม่รู้ว่ามาตอนไหนด้วย

พวกเขาได้สติกลับมา ยังต้องการจะโจมตี