สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2794

เย่เหยียนแกว่งนิ้วมือเบาๆ

ชั่วพริบตาเดียว ร่างกายของทุกคนก็แข็งทื่อไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

หลังจากนั้นแวบหนึ่ง

เฮือก!

คอทุกคนมีเลือดพุ่งออกมา จากนั้นคอก็หลุดออกมาจากศีรษะ ทยอยหล่นลงบนพื้น

ยอดฝีมือหอเหลยเจ๋อเทียนสิบกว่าคน ถูกฆ่าทิ้งแล้ว

คนอีกด้านหนึ่งก็ไม่สามารถต้านได้นาน และพวกเขาทั้งหมดก็ถูกกำจัดโดยสี่ราชาแห่งสวรรค์ของตำหนักเทียนเสิน

“เรียนนายท่าน คนต่ำช้าทุกคนถูกจัดการหมดแล้ว”

“ผมไม่สามารถปกป้องพื้นที่ราบไว้ได้ นายท่านโปรดลงโทษด้วย”

สี่ราชาแห่งสวรรค์คุกเข่าลง เอาศีรษะแนบกับพื้น

“ไม่โทษพวกคุณหรอก ไม่ว่าใครก็ไม่คาดคิดว่าหอเหลยเจ๋อเทียนจะมาลงมือกับเราได้ ! แต่ในเมื่อมาแตะต้องแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีก เป็นพวกเขาที่ชักดาบก่อน เมื่อเป็นแบบนี้ผมก็ควรสู้กลับไป!”

“พวกเขามาอย่างรวดเร็วแบบนี้ จะต้องขี่ม้าเร็วมาแน่นอน เลือกม้าแก่จากม้าของพวกเขามา จากนั้นเอาหัวของคนพวกนี้ส่งกลับไปที่หอเหลยเจ๋อเทียน อีกอย่างเอาคำสั่งสู้รบเทียนเสินห้อยไปด้วย”

เย่เหยียนพูดอย่างราบเรียบ

ทั้งสี่คนหายใจติดขัด รีบคารวะรับคำสั่ง“รับทราบ!”

ไม่นาน หัวของทั้งสี่คนก็แขวนอยู่บนม้าและมุ่งหน้าไปทางหอเหลยเจ๋อเทียน

หัวคนที่อยู่บนหลังม้าแกว่งไปมา

เป็นฉากที่น่ากลัวมาก

คนที่อยู่บนถนนเห็นม้าแก่เหล่านี้ ไม่มีใครไม่ตกใจเลย ตอนที่เห็นบนคำสั่งที่แขวนอยู่บนคอม้า ทุกคนถึงกับคุกเข่าลงพื้น ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด ไม่กล้าลุกขึ้น เมื่อม้าไปไกลแล้ว ถึงได้ยืนขึ้นท่ามกลางเหงื่อที่เปียกโชก

“จะเกิดเรื่องแล้ว!”

“จะเกิดเรื่องกับดินแดนแห่งความเงียบและความตายแล้ว!”

หอเหลยเจ๋อเทียนตั้งอยู่บนยอดเขาสูงสุดจุดศูนย์กลางของดินแดนแห่งความเงียบและความตาย

ยอดเขาสูงนี้อยู่บนท้องฟ้า ตั้งตระหง่านยิ่งใหญ่

และด้านในตำหนักข้างบนยอดเขา หลินหยางนั่งอยู่ตรงกลางห้องโถง หลับตาและทำสมาธิอยู่

ด้านในตำหนักมีเตายาวางอยู่สิบกว่าอัน แต่ละอันมีไฟลุกโชนอยู่

ฟืนที่นำมาใช้ในการจุดไฟเตายาเป็นไม้ที่มีลักษณะพิเศษ เพราะฉะนั้นเปลวไฟที่เปล่งประกายออกมาจึงเป็นสีม่วง

เวลาผ่านไปนาน ก็มีคนของหอเหลยเจ๋อเทียนจำนวนหนึ่งเข้ามา จากนั้นเปิดเตาออกและเอายาเม็ดออกมาวางในถาด และเอามาวางตรงหน้าหลินหยาง

“มีชีวิตรอดเจ็ดคน เอาสถานการณ์ด้านในของสุสานเทพสูงสุดออกมา แต่….”

“แต่ว่าอะไรครับ?”

“แต่หลังจากเจ็ดคนนี้หนีออกมาจากสุสานเทพสูงสุด หลังจากนั้นเจ็ดวันก็ตายอย่างกะทันหัน”เหลยหู่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“พวกเขาตายอย่างกะทันหัน หรือ…ว่าโดนพิษ?”หลินหยางสีหน้าตึงเครียด

“สาเหตุอย่างละเอียดไม่รู้ มีคนดูศพของพวกเขาแล้ว ก็ไม่ได้เจอพิษอะไร!”

“เหรอ?”

หลินหยางลูบคางคิดอยู่สักพักหนึ่ง

และเวลานี้ คนของหอเหลยเจ๋อเทียนได้รีบวิ่งมาด้วยความร้อนใจ

“ท่านเหลยหู่ คนที่ไปพื้นที่ราบเทียนเสินกลับมาแล้ว”

“อ้อ? จัดการเป็นยังไงบ้าง?”เหลยหู่วางถ้วยชาลงแล้วรีบถามขึ้น

“พื้นที่ราบเทียนเสินได้ถูกเผาแล้ว!”

“เหรอ?”