เหลยหู่พยักหน้า เอียงคอมองหลินหยาง พูดอย่างราบเรียบว่า“คุณหลิน ครั้งนี้คุณพอใจหรือยัง?”
“อืม!”
หลินหยางพยักหน้าพูดว่า“ในเมื่อหอเหลยเจ๋อเทียนแสดงความจริงใจออกมาแบบนี้ ผมจะไม่พยายามอย่างสุดความสามารถได้ยังไง? ท่านเหลยหู่วางใจ ผมลงไปสุสานแน่นอน”
“งั้นก็ดี ๆ”
เหลยหู่ทอดถอนหายใจอย่างโล่งอก
แต่จู่ๆก็มีคนหนึ่งวิ่งเข้ามาที่ตำหนักข้าง
คนคนนั้นเห็นเหลยหู่ ลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นทำความเคารพ พูดว่า“ท่านเหลยหู่ เกิดเรื่องแล้ว….”
“เกิดเรื่อง?”เหลยหู่ชะงักงัน
“ม้าคนของพวกเราที่ไปตำหนักเทียนเสินมาถึงแล้ว…..”
“งั้นคนของพวกเราล่ะ?”
“คือ….”
คนคนนั้นสีหน้าเปลี่ยน จะพูดแล้วก็เงียบไป
พอเห็นจุดนี้ เหลยหู่ก็เข้าใจทันที จากนั้นจึงรีบวิ่งไปข้างนอก
หลินหยางขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย และรีบตามออกไป
เขาเห็นหน้าประตูใหญ่ของหอเหลยเจ๋อเทียนเกิดความวุ่นวาย
คนจำนวนไม่น้อยหน้าซีด และมีคนที่ตกใจหมอบฉี่ราดอยู่กับพื้นด้วย
“ท่านเหลยหู่มาแล้ว!”
เสียงตะโกนดังขึ้น
ทุกคนรีบกระจายตัวออก
“เกิดอะไรขึ้น?”
เหลยหู่รีบเดินออกมา
ตอนที่เห็นม้าจำนวนหนึ่งอยู่บริเวณประตู เขาถึงกับชะงักงันทันที
เมื่อเห็นหัวคนห้อยอยู่บนม้ามีเลือดไหลย้อยลงมา หัวแต่ละคนหน้าตาเหี้ยมโหด ตายอย่างน่าเวทนา พอม้าแกว่งขยับตัว หัวก็แกว่งไปด้วย
น่าประหลาดใจมาก!
แต่สิ่งที่ทำให้เหลยหู่ยิ่งตลึงคือบนคอของม้าตัวหนึ่งมีบางอย่างห้อยอยู่
“รีบเอาออกมา!”เหลยหู่ตะคอกขึ้น
“รับทราบ!”
คนหอเหลยเจ๋อเทียนคนหนึ่งรีบเดินไปข้างหน้า จากนั้นเอาป้ายคำสั่งออกมาส่งให้เหลยหู่
“คำสั่งรบของเทียนเสิน?”
เหลยหู่อ่านอย่างละเอียดด้วยสายตาอึมครึม
“นี่คืออะไร?”หลินหยางที่อยู่ด้านหลังเดินมาถาม
“คำสั่งรบ!”
เหลยหู่สีหน้าไร้ความรู้สึกพูดว่า“ตำหนักเทียนเสินประกาศรบกับหอเหลยเจ๋อเทียนอย่างเป็นทางการ คุณหลิน จุดมุ่งหมายของคุณ นับว่าสำเร็จแล้ว”
“ท่านเหลยหู่ ไม่ช้าก็เร็วพวกคุณก็ต้องสู้รบกัน ผมแค่ผลักดันเรื่องราวระหว่างพวกคุณเท่านั้นเอง”หลินหยางพูดขึ้น
“หรือว่าพวกเรากับตำหนักเทียนเสินจะไม่สามารถผูกมิตรได้”เหลยหู่พูดด้วยความไม่พอใจ
“ผมรู้จักนักปราชญ์เย่เหยียนดี เขาเป็นคนหัวแข็งแบบนั้น จะให้เกียรติหอเหลยเจ๋อเทียนได้ยังไง? และพูดถึงฝีมือของตำหนักเทียนเสินตอนนี้ พวกเขามีแนวโน้มที่จะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นมหาอำนาจซึ่งเป็นสิ่งที่หอเหลยเจ๋อเทียนไม่อยากเห็น ในเมื่อมีความขัดแย้งและไม่สามารถสร้างพันธมิตรได้ และจะละเมิดสถานะและผลประโยชน์ของพวกคุณ พวกคุณจะเฉยเมยได้อย่างไร? ผมคิดว่าไม่ช้าก็เร็วพวกคุณก็ต้องคิดหาวิธีจัดการกับตำหนักเทียนเสินใช่ไหมครับ? "หลินหยางพูดขึ้น
เหลยหู่ชะงักเล็กน้อย นัยน์ตามองหลินหยางเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า“เอาหัวของคนเหล่านี้ลงมา เอาเสื้อผ้าของพวกเขาใส่ไปฝังหลังเขา พวกคุณไม่ต้องตกใจ เดี๋ยวผมจะไปรายงานเจ้าหอ!”
พูดจบก็ได้เอาคำสั่งประกาศศึกออกไป
หลินหยางไม่ได้รีบร้อนเข้าไป แต่ยืนสงบอยู่ด้านหน้าประตู
ผู้คนไม่รู้ความคิดเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจ
ไม่นาน คนที่อยู่บริเวณประตูใหญ่ก็เดินขวักไขว่
“คุณหลินดูแลตัวเองนะครับ”
“ผู้นำสำนักดูแลตัวเองเช่นกัน”
จากนั้นคนก็หมุนตัวเดินออกไป
หลินหยางสายตาอึมครึม มองยาเหล่านั้นที่คนของหอเหลยเจ๋อเทียนเตรียมไว้ให้เขา จากนั้นก็ยัดเข้าปากทั้งหมด
ข่าวการประกาศศึกของตำหนักเทียนเสินดังกระฉ่อนทั่วดินแดนแห่งความเงียบและความตาย
คนดินแดนแห่งความเงียบและความตายยังไม่ได้สติมาจากการแข่งขันครั้งก่อนเลย ตอนนี้ก็มาตื่นตะลึงกับการกระทำตำหนักเทียนเสินอีก
ต้องรู้ก่อนว่า หอเหลยเจ๋อเทียนเป็นกลุ่มที่มีอำนาจเหนือกว่าหลายกลุ่มในดินแดนแห่งความเงียบและความตาย ฝีมือยอดเยี่ยม พื้นฐานแข็งแรง ยอดฝีมือเยอะ ฝีมือเก่งกาจ คนธรรมดาจะกล้ายุ่แหย่ได้ยังไง?
แต่ตำหนักเทียนเสินกลับประกาศศึก?
อวดดีบ้าระห่ำ!
มีคนด่าว่าตำหนักเทียนเสินไม่ดูความสามารถตัวเอง
มีคนรู้สึกว่าถึงแม้ตำหนักเทียนเสินจะไม่ใช่สพนักตระกูลที่มีอำนาจ แต่ฝีมือเก่งกาจมาก แต่ปกติจะอยู่อย่างสงบ จนกระทั่งคนส่วนใหญ่มักจะประเมินความสามารถของพวกเขาต่ำ
น้ำเสียงมีมาทุกรูปแบบ
แต่ทุกคนก็กำลังพูดเรื่องเดียวกัน
นั่นก็คือศึกใหญ่ที่น่ากลัวของสองสำนัก
สำนักมหาอำนาจเหล่านั้นชอบฟังชอบดู
พวกเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าหอเหลยเจ๋อเทียนกำลังกดดันสำนักตระกูลมหาอำนาจเหล่านี้? ถ้าครั้งนี้ตำหนักเทียนเสินลงมือ ถึงแม้จะแพ้ให้หอเหลยเจ๋อเทียน แต่ก็ลดกำลังของหอเหลยเจ๋อเทียนลงได้
แบบนี้ ภูเขาที่กดอยู่บนหัวของเขานั้นก็เล็กมาก
ด้วยเหตุนี้ ตระกูลที่มีอำนาจบางส่วนจึงเริ่มแอบช่วยตำหนักเทียนเสิน ไม่ว่าจะเอาคนหรือออกแรง
แต่น่าเสียดายที่ตำหนักเทียนเสินไม่สนใจ
ชัดเจนว่าพวกเขาต้องการอาศัยฝีมือตัวเองมาจัดการกับหอเหลยเจ๋อเทียน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...