ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 14

“เฟ่ยชุ่ย เจ้าไปผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ของตนเองเสียก่อน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา “เจ้าไปดูแลหู่พั่วที่อยู่ในห้องให้ดี ข้าจักออกไปดูข้างนอกเสียหน่อย”

“พระชายาเพคะ” ใบหน้าของเฟ่ยชุ่ยพลันซีดลงไปในทันที ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “พระชายาอ๋องสามหาได้มาดีไม่ อีกทั้ง นางยังพาแม่นมกงเจิ้งซือมาด้วยอีก เกรงว่าพวกเราคงมิอาจปิดบังความลับไว้ได้อีกแล้วเพคะ”

“มีข้าอยู่ตรงนี้ทั้งคน” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์อ่อนลงไปเล็กน้อย นางยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะตบไปที่ไหล่ของเฟ่ยชุ่ยเบา ๆ “เข้าไปรั้งรออยู่ในห้องดี ๆ เสีย ไม่ว่าจักเกิดอะไรขึ้น เจ้าห้ามออกมาเป็นอันขาด”

"จำไว้" ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางชะโงกหน้าเข้าไปกระซิบสั่งการที่ข้างหูของเฟ่ยชุ่ยอยู่สองสามคำ

"จำได้หรือไม่?"

เฟ่ยชุ่ยพลันกำหมัดแน่น "จำได้แล้วเพคะ พระชายาโปรดระวังตัวด้วยนะเพคะ"

"เจ้าวางใจเถิด" ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงเดินออกมาภายในจวนในทันที พร้อมทั้งแย้มยิ้มที่มิได้แสดงถึงรอยยิ้มจ้องมองไปทางฉินเสวี่ยเย่ว์

ฉินเสวี่ยเย่ว์อารมณ์มิค่อยดีนัก ถึงแม้ว่านางจะผัดแป้งหนา ๆ ทับบนใบหน้าของตนเองนั้น แต่ก็พอจะมองออกว่า ช่วงนี้นางเลือดลมไหลเวียนมิค่อยดีเท่าใดนัก

“น้องสาว มิได้เจอเจ้านานเลย เหตุใดวันนี้จึงมีเวลาว่างมาหาข้าได้เล่า? หรือเจ้ายังติดใจเอาความเรื่องที่ทะเลสาบนั้นอยู่อีก เจ้าอยากจะรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีกหรือไม่เล่า?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันเดินย่างกรายเข้าไปหาพวกนางในทันที

“ในยามนี้ข้าเป็นพระเชษฐนีของท่าน” ฉินเสวี่ยเย่ว์พลางเชิดหน้าขึ้น “ฉินเหยี่ยนเย่ว์ เจ้ายังมีหน้ายกเรื่องในคราที่แล้วขึ้นมาพูดอีกหรือ?”

“เหตุใดข้าจึงพูดไม่ได้เล่า?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงตอบกลับด้วยความเย็นชาว่า “ผู้ใดติดหนี้ย่อมต้องจ่าย ผู้ใดเป็นคนร้ายย่อมต้องชดใช้กรรม หากคนที่ตายไปแล้วต้องการจักมาแก้แค้น ก็มิอาจมาหาข้าได้ ข้าหาได้ทำสิ่งที่ละอายใจลงไปไม่”

สีหน้าของฉินเสวี่ยเย่ว์พลันแข็งค้างไปในทันที

เรื่องในคราก่อนนั้น เพียงเพื่อต้องการจะป้ายความผิดไปให้ฉินเหยี่ยนเย่ว์ นางจึงฉวยโอกาสที่ไห่ถังนอนหมดสติอยู่ในน้ำ จับนางกดลงไป ทำให้นางจมน้ำตายเพราะหายใจไม่ออก หลังจากนั้น นางแสดงงิ้วทุ่มสุดตัว เพื่อให้ท่านอ๋องสามสงสัยในตัวฉินเหยี่ยนเย่ว์ หากว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ต้องถูกจำคุกข้อหาสังหารคนนั้น เช่นนี้นางก็มิอาจพลิกตัวกลับมาผงาดได้อีก

เดิมทีนางคิดว่าคนโง่เง่าเช่นนั้นจักรู้สึกผิดจนยอมรับออกมาว่าตนเองทำการสังหารคนออกมานั้น

หากแต่ฉินเสวี่ยเย่ว์มิคิดเลยว่า ท่านอ๋องสามจักนำศพของไห่ถังกลับมา พร้อมทั้งกล่าวตักเตือนนางอย่างรุนแรง แม้แต่สีหน้าดี ๆ ก็หาได้มอบให้กับนางไม่

นางขโทยไก่ไม่สำเร็จ ซ้ำร้ายยังต้องมาเสียข้าวสารในกำมือไปอีก ทุกวันนี้ ยามที่นางหวนกลับไปคิดถึงเรื่องนี้เมื่อใดกลับรู้สึกเจ็บใจอยู่ทุกครา

“เรือนโยวหลานที่ข้าอาศัยอยู่ทรุดโทรมเป็นอย่างยิ่ง เกรงว่าจะเป็นการจะทำให้ทุกท่านเสียสายตา เช่นนั้นข้าขอมิเชิญทุกคนเข้าไปดื่มชาด้านในแล้วกัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จ้องมองดูสีหน้าของฉินเสวี่ยเย่ว์อยู่ตลอด

“หิมะเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ภายในครึ่งชั่วยามนี้ กรงว่าคงไม่หยุดง่าย ๆ เป็นแน่ อากาศที่หนาวเย็นเช่นนี้ เชิญพวกท่านกล่าวธุระของตนเองมาโดยไวเถิด” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่กระชับเสื้อคลุมของตนเองเอาไว้

ฉินเสวี่ยเย่ว์เกลียดท่าทีของฉินเหยี่ยนเย่ว์ในยามนี้ยิ่งนัก นางได้แต่กำหมัดเอาไว้แน่น นัยน์ตาพลันเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความเกลียดชัง"หู่พั่วอยู่ที่ใด?"

ฉินเหยี่ยนเย่ว์หลับตาลงในทันที

ที่แท้

หู่พั่วที่กำลังจะหมดลมหายใจมาปรากฏอยู่ภายในเรือนของนางนั้น เป็นฝีมือของใครบางคนนั่นเอง

เป้าหมายก็คือ ต้องการให้การตายของหู่พั่วตกมาอยู่บนหัวของนาง

หากนางช้าไปสักนิดเดียวละก็ ปล่อยให้คนเจ็บเช่นหู่พั่วนอนจมกองหิมะอยู่นอกเรือนนั้น คงได้ถูกพวกนางหมายหัวเอาแน่ ๆ ทั้งยังไม่อาจแก้ต่างให้กับตนเองได้อีกด้วย

การเคลื่อนไหวของฉินเสวี่ยเย่ว์ในครานี้ ทั้งโหดร้ายและเลือดเย็นเสียยิ่งกว่าคราของไห่ถังเสียอีก

“วันอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ หู่พั่วย่อมต้องอยู่ภายในตัวเรือนอยู่แล้ว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์แสร้งทำเป็นแปลกใจออกมา “เจ้ารีบร้อนมาที่นี่ในวันหิมะตกหนักเช่นนี้ เพียงเพื่อต้องการมาหาหู่พั่วงั้นหรือ?”

“มิผิด เรียกหู่พั่วออกมาเสีย” ฉินเสวี่ยเย่ว์กล่าว“สองวันก่อน ข้าได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากหู่พั่ว นางกล่าวว่าตนเองกำลังถูกทรมานอยู่ภายในจวนอ๋องแห่งนี้ ให้ข้ารีบส่งคนมาช่วยเหลือนาง หากมาช้ากว่านี้ เกรงว่านางคงได้ถูกทรมานจนตายเป็นแน่”

"ทั้งหู่พั่วและข้าล้วนเป็นนายบ่าวที่ดีต่อกัน ข้ามิอาจเห็นคนตายแล้วมิหยิบยื่นมือออกมาช่วยเหลือได้"

"โอ้?" ฉินเหยี่ยนเย่ว์สะบัดมือไปเล็กน้อย

ก่อนที่มุมปากของนางจะยกยิ้มขึ้นมา พลางเอ่ยน้ำเสียงติดขบขันออกมาว่า "เจ้าได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากหู่พั่วงั้นหรือ?"

บทที่ 14 1

บทที่ 14 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน