“เฟ่ยชุ่ย พาคนไปอยู่ในที่อุ่น ๆ ที” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันกำมือของตนเองเอาไว้แน่น “ข้ามิอาจสัมผัสเลือดได้ คุณทำเอง ได้หรือไม่?”
เมื่อเฟ่ยชุ่ยได้ยินเช่นนั้น นางจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็วในทันที "พระชายามิจำเป็นต้องลงมือเองก็ได้เพคะ บ่าวทำได้ บ่าวทำได้เพคะ”
เฟ่ยชุ่ยจึงพาหู่พั่วไปที่ห้องของนางในทันที
ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางเหลือบมองบาดแผลบนร่างกายของหู่พั่วอย่างคร่าว ๆ
บาดแผลพวกนี้ล้วนเกิดจากการใช้แส้ และเหล็กร้อนลวก ทั้งยังมีร่องรอยของมีคมบางอย่างกรีดรวมอยู่ด้วย
หากให้จัดการบาดแผลนั้น ค่อนข้างยุ่งยากและซับซ้อนพอสมควร
ฉินเหยี่ยนเย่ว์เหลือบมองดูมือที่กำลังสั่นเทาทั้งสองข้างของตน ด้วยท่าทีอับจนหมดหนทาง
การผ่าตัดนั้นต้องอาศัยความมั่นคง ความแม่นยำและความอดทนเป็นที่ตั้ง หากนางมิสามารถควบคุมมือของตนเองได้แล้วไซร้ นางย่อมมิอาจทำการเย็บบาดแผลได้
หากมิทำเย็บแผลแล้วละก็ เลือดย่อมมิอาจหยุดไหล ไม่นานหู่พั่วคงได้เลือดไหลหมดตัวจนตายไปเสียก่อน
“เฟ่ยชุ่ย เจ้าไปที่ห้องครัวแล้วหยิบหมูมาชิ้นหนึ่งเสีย ข้าจักสอนวิธีเย็บแผลให้กับเจ้าเอง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมา “เจ้ามีทักษะในการลงมือที่ดี ทั้งยังมีพรสวรรค์ในการเรียนรู้อีก เจ้าจักต้องเรียนรู้มันได้แน่ ๆ "
น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันเต็มไปด้วยเย็นชาและหนักแน่น “หู่พั่วจักตายไม่ได้ หากนางตาย พวกเราสองคนคงได้จบสิ้นชีวิตเป็นแน่”
เฟ่ยชุ่ยตกตะลึงไปในทันที ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวว่า"เพราะเหตุใดหรือ?"
ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะกระซิบลงด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "ข้ามิชอบหู่พั่ว ทั้งมิอยากจะช่วยนางอีกด้วย ทว่า เจ้าลองคิดดูเล่า ที่หู่พั่วได้รับบาดเจ็บมากมายเช่นนี้ นางมาที่จวนท่านอ๋องเจ็ดได้อย่างไรกัน? ข้ามั่นใจมากว่า นางมิอาจขยับตัวของตนเองได้ตั้งแต่สามวันก่อนแล้ว”
“หากแต่เรี่ยวแรงสุดท้ายของหู่พั่วนั้น จู่ ๆ นางก็มาปรากฏตัวขึ้นในเรือนของพวกเรา เกรงว่าเรื่องหาได้ง่ายดายอย่างที่คิดไม่”
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า หู่พั่วเป็นสาวใช้สินเดิมของนาง
มีคนน้อยมากนักที่รู้เรื่องว่าหู่พั่วออกจากจวนท่านอ๋องเจ็ดไปพึ่งใบบุญที่จวนท่านอ๋องสามแล้ว
หากว่าหู่พั่วมาตกตายอยู่ในบริเวณเรือนของนางแล้วละก็ ทั้งยังจากไปเพราะถูกทารุณกรรมอย่างร้ายแรงเช่นนี้ เรื่องนี้จักต้องมีคนวางแผนขึ้นมาอย่างแน่นอนเกรงว่าเรื่องนี้คงมิอาจจบลงด้วยดีแล้ว
หู่พั่วมิอาจตายได้ อย่างน้อยก็มิใช่ในตอนนี้
“เร็วเข้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์รีบดึงแขนเสื้อของเฟ่ยชุ่ยในทันที “เรื่องนี้มิอาจรอช้าได้”
เฟ่ยชุ่ยพลันเข้าใจทุกอย่างได้ในทันทีว่า เรื่องราวหาได้ง่ายดายอย่างที่ตาเห็นไม่ สีหน้าที่ซีดขาวของนางนั้น ได้แต่พยักหน้าลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบร้อนวิ่งเข้าไปหยิบเนื้อหมูในห้องครัวมาในทันที
“น้ำร้อน ตัดอาภรณ์ออกเป็นเส้น ๆ แล้วนำไปต้มกับน้ำเดือดเสีย เหล้าดีกรีสูง เทียนแล้วก็เกลือ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยปากสั่ง ในขณะที่นางเองกำลังลงมือตัดเสื้อผ้าเป็นเส้น ๆ เพื่อทำสายรัดห้ามเลือดให้กับหู่พั่ว “รีบไปเตรียมของเหล่านี้เอาไว้เร็วเข้า”
"เพคะ"
เฟ่ยชุ่ยทำสิ่งต่าง ๆ รวดเร็วยิ่งนัก หลังจากที่นางเตรียมสิ่งของต่าง ๆ เอาไว้แล้วนั้น นางจึงหันมาทำความสะอาดบาดแผลให้หู่พั่วตามคำสั่งของฉินเหยี่ยนเย่ว์ในทันที
“อุณหภูมิร่างกายของนางในยามนี้ต่ำเกินไป นางกำลังเข้าสู่สภาวะช็อคแล้ว พวกเราต้องทำให้อุณหภูมิร่างกายของนางกลับมาเป็นปกติให้ได้เสียก่อน เฟ่ยชุ่ย เจ้ารีบไปเตรียมน้ำอุ่นมาเร็ว อุณหภูมิของน้ำจักต้องใกล้เคียงกับอุณหภูมิร่างกายของนางในยามนี้ หรือก็คือเอานิ้วมือจุ่มเข้าไปแล้วรู้สึกว่าน้ำอุ่น ๆ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว
“รอจนกว่าอุณหภูมิร่างกายของนางและสัญญาณชีพจรจักกลับมาเป็นปกติดังเดิม พวกเราค่อยมาทำความสะอาดบาดแผลนาง ในระหว่างที่รอนั้น ข้าจักสอนเจ้าเย็บแผลเอง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงหยิบเข็มเย็บแผลและคีมผ่าตัด รวมไปถึงไหมที่ใช้เย็บแผลทางการแพทย์ออกมาจากแขนเสื้อของตนเอง
สิ่งของเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น หลังจากที่นางสั่งการให้เฟ่ยชุ่ยเข้าห้องครัวไปนำชิ้นเนื้อหมูมา
ถึงแม้ว่าอุปกรณ์จักมีไม่มากนัก แต่ก้เพียงพอที่จะเย็บแผลสดได้แล้ว
“เดิมทีวิธีการเย็บแผลนั้นมีหลายประเภท ทว่า ข้าจักสอนวิธีที่ง่ายที่สุดให้กับเจ้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงร้อยด้าย เย็บและผูกปมเข้าไปในเนื้อหมูอย่างรวดเร็ว
“เจ้าพอจะเข้าใจหรือไม่?”
เฟ่ยชุ่ยพยักหน้าลง “เพคะ”
เดิมทีเฟ่ยชุ่ยก็เป็นคนที่มีฝีไม้ลายมือคล่องแคล่วเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หลังจากฝึกฝนลงบนเนื้อหมูหลายครั้งหลายคราแล้วนั้น นางก็สามารทำได้ในทันที
"รักษาบาดแผลที่แขนก่อน" ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงสั่งให้เฟ่ยชุ่ยทำความสะอาดและฆ่าเชื้อบริเวณบนบาดแผลตรงแขนของหู่พั่วในทันที หลังจากนั้นจึงทำการเย็บแผลและพันผ้าพันแผลให้เรียบร้อย
ในคราแรกเฟ่ยชุ่ยมิค่อยคุ้นชินนัก แต่หลังจากที่นางพอจะคุ้นเคยกับวิธีการต่าง ๆ แล้วนั้น ความเร็วของการจัดการบาดแผลจึงเพิ่มขึ้นมาในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน