ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง นิยาย บท 4

สามปีต่อมา ณ จวนอ๋องหลี

วันนี้ที่จวนอ๋องหลีครึกครื้นเป็นอย่างมาก เหล่าคนรับใช้เข้าๆ ออกๆ บริเวณหน้าประตูแขวนโคมไฟสีแดงเอาไว้ มีผ้ามงคลพาดอยู่บนวงกบประตู พวกสาวใช้และเด็กรับใช้ต่างก็แต่งกายเนื่องในโอกาสอันน่ายินดีนี้ด้วยเช่นกัน ใบหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข

พรุ่งนี้เป็นวันที่จวนอ๋องหลีจะรับพระชายารองเข้ามา ว่ากันตามหลักแล้วการที่พระชายารองเข้าจวนมาไม่ใช่เรื่องสูงส่งอะไร แต่นั่นเป็นถึงสตรีโฉมงามอันดับหนึ่งในต้าสุย และเป็นคนที่อยู่ในใจของท่านอ๋องเชียวนะ เอาใจพระชายารองก็เหมือนกับได้เอาใจท่านอ๋อง เหล่าคนรับใช้จึงพยายามทำงานให้ดีที่สุด

แน่นอนว่า พวกเขาลืมไปเลยว่าในจวนอ๋องยังมีพระชายาเอกอยู่

ในจวนอ๋องที่กว้างใหญ่ ทุกคนกำลังยุ่งทั้งภายในและภายนอกไม่มีใครสังเกตเห็นร่างกลมๆ เล็กๆ ที่อ้อมจากลานหลังมายังห้องครัวอย่างรวดเร็ว พวกมันม้วนตัวหลบอยู่ในพงหญ้าแล้วมองออกไปด้านนอก ข้างๆ ยังมีหนูสีเทาตัวอ้วนติดตามมาด้วย

“ไอ้หยา แย่แล้ว แย่แล้ว ไฟไหม้ห้องครัวแล้ว รีบมาดับไฟเร็วเข้า”

หญิงรับใช้วัยกลางคนที่ทำอาหารใบหน้าเปื้อนขี้เถ้า ในมือยังคงถือมีดทำครัวอยู่ พยายามพุ่งออกจากห้องครัวอย่างสุดกำลัง

ควันที่ลอยอยู่เหนือห้องครัวค่อยๆ ขยายวงกว้าง

หญิงรับใช้วัยกลางคนสำลักควันจนน้ำตาไหล คนรอบๆ ตัวกลับวิ่งวุ่น ไม่มีใครยินดีจะช่วยนางเลย ดวงตาของนางจึงเบิกกว้าง

ก่อนที่นางจะได้ตอบโต้ หนูอ้วนๆ กลมๆ ตัวหนึ่ง ก็ "ไถล" ลงมา แล้วเข้าไปอยู่ใต้กระโปรงอ้วนๆ ของนาง

สีหน้าของนางแลดูตื่นตระหนก กระโดดไปมาอยู่ที่เดิม

หลังจากที่หนูตัวนั้นเข้าไปในชุดของหญิงรับใช้วัยกลางคน ก็อ้าปาก "ฉึก" งับเข้าไปคำใหญ่

"ไอ้หยาคุณพระช่วย หนูกัดข้า ช่วยด้วย" นางเจ็บปวดจนโยนมีดทำครัวทิ้ง ไม่สนใจแล้วว่าจะขายหน้าหรือไม่ นางรีบชุดดึงของนางไว้

ในเวลานี้สาวใช้คนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี หญิงรับใช้วัยกลางคนจึงคว้าตัวนางเอาไว้ ใบหน้าอวบอ้วนพลันพูดขึ้นอย่างชั่วร้าย "ไม่เห็นหรือว่าไฟไหม้ครัว ไปทำอะไรกันหมดถึงไม่รู้จักดับไฟ อีกอย่าง ทำไมที่นี่ถึงมีหนูเต็มไปหมด รีบไปเรียกคนมาจับหนูซะสิ"

สาวใช้ที่ถูกดึงสวมอาภรณ์สีชมพู แต่สีหน้ากลับขาวซีด จิตฟุ่งซ่านทำอะไรไม่ถูกราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง ทันทีที่ได้ยินคำว่าหนูคำนี้ ใบหน้าก็ดูแตกตื่นยิ่งกว่าเดิม "ป้าจาง พวกบ่าวไหนจะมีเวลามาสนใจครัวนี้ได้ ในห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยหนู พวกมันมากันเป็นฝูง ห้องตำราของท่านอ๋องก็ยิ่งมีมากขึ้นไปใหญ่ ทั้งยังกัดตำราพิชัยสงครามเล่มโปรดของท่านอ๋องจนเสียหายอีก ท่านอ๋องโมโหมาก ตอนนี้คนรับใช้ทั่วทั้งจวนอ๋องต่างก็ง่วนอยู่กับการไล่หนู ท่านจัดการเอาเองเถิด ข้าไปล่ะ"

สาวใช้คนนั้นสลัดตัวออกจากป้าจาง ยกกระโปรงขึ้นแล้วก็วิ่งออกไปทันที

"นี่ กลับมานะ กลับมา" ป้าจางเจ็บปวดมากเสียจนหน้าบูดบึ้ง จะจัดการหนูที่เหมือนกับวิญญาณที่อยู่ในชุดนี้ได้อย่างไร

ถูกกัดลงไปอีกครั้ง เสียงกรีดร้องของป้าจางดังลอยขึ้นเหนือจวนอ๋อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน