วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1090

"เพี๊ยะ!"

เยี่ยชิวเดินมาตรงหน้าชายหนุ่มคนนั้นและจากนั้นก็ตบหน้าเขาอย่างแรง

ชายหนุ่มอาเจียนออกมาเป็นเลือดและในเลือดที่อาเจียนออกมาก็มีเศษซากฟันหักออกมาด้วยเช่นกัน

"แก........"

เพี๊ยะ!

ชายหนุ่มเพิ่งจะอ้าปากพูด แต่จู่ๆ ก็ถูกตบอีกครั้ง

"อ๊า......"

ชายหนุ่มโกรธมากและหันศีรษะพุ่งเข้าชนเยี่ยชิว เยี่ยชิวหลบและยกเท้าขวาขึ้นมาเล็กน้อย

"ปัง!"

ชายหนุ่มล้มลงอย่างน่าเวทนา

"อ๊า!" ชายหนุ่มร้องตะโกนโวยวายและกลิ้งไปมา และขณะนี้เองเขาก็เห็นเยี่ยชิวยกเท้าขึ้นอีกครั้ง ทำให้เขารู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นทันที

"แกคิดจะทำอะไร?" ชายหนุ่มตะโกนด้วยความประหม่า

"นายคิดว่าฉันจะทำอะไร?" เยี่ยชิวหัวเราะอย่างเย็นชาและจากนั้นก็ยกเท้าขวาขึ้นไปเหยียบบนหน้าของชายหนุ่มทันที

ชายหนุ่มตกตะลึงจนหน้าถอดสี เขาคิดจะหลบ ทว่าเท้าของเยี่ยชิวเหมือนมีพลังบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถหลบหลีกได้

และในช่วงเวลาที่วิกฤตินี้เอง

ชายหนุ่มก็ตะโกนเสียงดัง "ฉันคือ......."

"ไม่ว่านายจะเป็นใคร ฉันก็จะยังทำแบบนี้เหมือนเดิม" เยี่ยชิวกดเท้าของเขาลงไปบนใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้น

แกร่ก

คางของชายหนุ่มถูกเหยียบจนบิดเบี้ยวและมีเลือดไหลออกมาทั้งปากและจมูก

"อ๊าะ อ๊า อ๊า......"

แววตาของชายหนุ่มแดงก่ำ เขาร้องตะโกนด้วยความโกรธแค้น เขาคิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้เขาจะถูกคนอื่นเหยียบหน้าได้ขนาดนี้ นับว่าเป็นการกระทำที่เหยียดหยามศักดิ์ศรีเขาที่สุด

"นายอวดดีมากไม่ใช่เหรอ? อวดดีอีกสิ! ฉันจะเหยียบนายให้ตายไปเลย!"

เยี่ยชิวยังคงกดเท้าลงไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอยู่อย่างนั้น

เขาควบคุมลงน้ำหนักเท้าได้เป็นอย่างดี

ไม่นานสีหน้าของชายหนุ่มก็บูดเบี้ยวแทบไม่เป็นคนอีกต่อไป

จางเสี่ยวหรูเห็นเข้าก็รู้สึกหวาดกลัวพร้อมกับชี้หน้าเยี่ยชิวตะโกนด่าทอ "แกตายแน่! แกตายแน่ๆ!"

เยี่ยชิวจึงปล่อยชายหนุ่มพร้อมกับหันไปมองจางเสี่ยวหรูอย่างเยือกเย็น "คนอย่างฉันไม่ชอบทำร้ายผู้หญิง แต่เพราะเธอมาทำร้ายคนของฉันก่อนและเธอเองก็พยายามหาเรื่องถังถังอยู่ตลอดเวลา เธอต่างหากที่ไม่รอดแน่"

ปัง!

เยี่ยชิวยกเท้าขึ้นเตะก้านคอจางเสี่ยวหรู

ทันใดนั้นเอง จางเสี่ยวหรูก็ก้มตัวลงพร้อมกับกุมคอของเธอไว้และร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

ทว่านี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น

"ถ้าไม่ใช่เพราะถังถังเป็นคนจิตใจดีและยอมปล่อยเธอไปละก็ ก่อนหน้านี้ฉันฆ่าเธอไปนานแล้ว ไม่มีทางปล่อยไว้มาถึงตอนนี้หรอก"

เยี่ยชิวขยับเข้าใกล้จางเสี่ยวหรูและกล่าวด้วยสีหน้าคับแค้น

ดูเหมือนว่าเขาคิดจะฆ่าจางเสี่ยวหรูทิ้งเสียให้ได้เลย

"หยุด!"

ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงความคิดของเยี่ยชิวจึงได้ตะโกนเสียงดังและจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

คิดจะเรียกคนมา?

เยี่ยชิวหัวเราะอย่างไม่แยแส

หลังจากโทรติด

ชายหนุ่มคนนั้นก็ตะโกนใส่คนที่อยู่ปลายสาย "รีบมาช่วยฉันเร็วเข้า มีคนพยายามจะฆ่าฉัน เร็วเข้า!"

เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็วางสายลงและจากนั้นก็หันไปมองเยี่ยชิวอย่างโกรธแค้น "รอเดี๋ยวเถอะ อีกไม่นานก็จะมีคนมาจัดการแกเอง"

"ดี ฉันจะรอ" เยี่ยชิวนั่งรอยู่ข้างๆ

ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที

นอกห้องรับรองส่วนตัวก็มีเสียงดังโหวกเหวกโวยวาย

เยี่ยชิวรู้ได้ทันทีว่าคนที่ชายหนุ่มเรียกมาได้เดินทางมาถึงแล้ว

ไม่นานกลุ่มคนพร้อมอาวุธครบมือก็พากันเข้ามาในห้อง คนที่เดินนำเข้ามาใส่ชุดลายพรางและมีไม่ธรรมดาเลย

เยี่ยชิวตกใจ

คนที่เข้ามาเองก็ตกใจเช่นกัน

"เยี่ยชิว!"

"เหล่าถัง!"

"ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ได้?" ถังเฟยถามเสร็จก็กวาดสายตามองไปรอบๆ และจากนั้นก็ยิ้มอย่างขมขื่น

ถังเฟยเข้าใจได้ทันทีว่าเยี่ยชิวหมายความว่ายังไง แต่เขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยว่าเยี่ยชิวไม่ใช่คนเหี้ยมโหดอะไร แต่ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยจางเสี่ยวหรูไป?

"จางเสี่ยวหรูทำอะไรผิด ทำไมนายถึงจะฆ่าเธอ?" ถังเฟยถามด้วยความสงสัย

เยี่ยชิวกล่าว "วันนี้ถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่ ถังถังคงเสียโฉมหรือหนักกว่านั้นก็คงจบชีวิตไปนานแล้ว"

"ผู้หญิงคนนั้นสาดน้ำมันเดือดมาที่ถังถัง โชคดีที่ฉันอยู่ที่นี่"

"ฉันรู้ว่านายไม่กล้าลงมือทำร้ายผู้หญิง ฉะนั้นส่งเธอไปให้เฉาชิงเฉิงจัดการดีกว่า!"

"ไม่ต้องให้เฉาชิงเฉิงจัดการหรอก ฉันเอง!" ถังเฟยกล่าว "ทำร้ายคนของตระกูลผู้อาวุโสถัง ถือเป็นความผิดที่ไม่อาจอภัยให้ได้"

อีกอย่าง ถังถังเองก็เป็นสมาชิกคนสำคัญของวังซาตานด้วยเช่นกัน

"ส่งคนเข้ามา!" ถังเฟยชี้ไปที่จางเสี่ยวหรูและออกคำสั่ง "จับตัวผู้หญิงคนนี้"

จางเสี่ยวหรูถูกทหารสองคนจับตัวเอาไว้ เธอพยายามดิ้นรนด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก "จับตัวฉันทำไม? ฉันคือคนที่ถูกกระทำนะ ปล่อยตัวฉันเดี๋ยวนี้......"

โจวซานเองก็กล่าวอย่างร้อนใจ "พี่ถัง เสี่ยวหรูก็ถูกทำร้ายเหมือนกัน พี่รีบปล่อยเธอเร็วเข้า"

ถังเฟยไม่ได้สนใจโจวซาน เขาเดินไปตรงหน้าจางเสี่ยวหรูพร้อมกับกล่าวกระซิบข้างหูของเธอ

วินาทีต่อมาจางเสี่ยวหรูก็มองไปที่ถังถังด้วยความสะพรึงกลัว

เป็นไปได้ยังไง?

เธอคือ.......

แย่แล้ว!

ตายแน่ๆ คราวนี้!

จางเสี่ยวหรูหน้าถอดสีและตกใจจนตัวสั่นสะท้าน

"พาตัวออกไป!" ถังเฟยออกคำสั่งและจากนั้นทหารทั้งสองคนก็พาตัวจางเสี่ยวหรูออกไป

"เยี่ยชิว ถังถัง ฉันไปก่อนล่ะ" ถังเฟยกล่าวและจากนั้นก็พาโจวซานเดินออกไป

ในที่สุดสถานการณ์โกลาหลก็จบลง

"เรากลับกันเถอะ!"

เยี่ยชิวพาถังถังเดินออกจากร้านหม้อไฟได้ไม่นาน จากนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เยี่ยชิวมองดูหน้าจอพร้อมกับกดรับสาย เขายังไม่ทันพูดอะไร จากนั้นผู้อาวุโสเยี่ยก็พูดขึ้นมาอย่างร้อนใจ

"เยี่ยชิว รีบกลับมาที่บ้านเร็วเข้า!"