วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1471

หลังจากที่นางฟ้าไป๋ฮวาพูดคำว่า "ไม่ดี" ออกมา เธอก็รีบลุกขึ้นจากร่างของเยี่ยชิว

“ทำไมหรอ เกิดแะไรขึ้น?”เยี่ยชิวถามอย่างสับสน

“ชั้นระดับของฉันกำลังจะเรื่อยขึ้น”หลังจากที่นางฟ้าไป๋ฮวาพูดจบ เธอก็รีบเดินไปด้านข้างแล้วนั่งลง หลับตาและเริ่มใช้มัน

ในเวลานี้ เธอไม่มีผมบนร่างกายของเธอ และแสงจากกระดูกวิญญาณสีแดงก็ส่องสว่างบริเวณโดยรอบ และในขณะนั้นเองเยี่ยชิวก็ แอบมองนางฟ้าไป๋ฮวาอย่างเงียบ ๆ

ต้องบอกว่านางฟ้าไป๋ฮวานั้นเป็นคนที่สวยมาก ผิวของเธอก็ขาวมาก เปรียบเสมือนดอกไม้ที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก ยิ่งได้รับการบำรุงแล้วก็ยิ่งสวยยิ่งขึ้น

“เธอนั้นสวยขนาดนี้ แต่เมื่ออยู่ในลำดับเทพสวรรค์นั้น เธอจัดอยู่ในลำดับที่หก แล้วลำดับก่อนหน้าเธอนั้นจะสวยขนาดไหนกันนะ?”

เยี่ยชิวจ้องมองไปที่นางฟ้าไป๋ฮวาอย่างไม่ละสายตา เขามองจากล่างขึ้นบนจากบนไปล่างไปมา ยิ่งเขามองเธอมากเท่าไหร่ หัวใจของเขาก็ยิ่งร้อนขึ้นเท่านั้น แม้ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถควบคุมไฟในหัวใจของเขาได้

“ไม่ นี้ไม่ใช่ไฟที่ชั่วร้าย”

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเริ่มนั่งสมาธิและเริ่มใช้วิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิง

ในไม่ช้า พลังมหาศาลก็ปรากฏขึ้นในเส้นลมปราณของเขา และระดับพลังยุทธ์ของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เมื่อเยี่ยชิวลืมตาขึ้นและพบว่าเขาได้ทะลุผ่านใกล้มาถึงจุดสูงสุดของขั้นแกนทองมาแล้ว ตราบใดที่เขารอดพ้นจากภัยพิบัติ เขาจะเป็นผู้ฝึกฝนขั้นแกนทองระดับสูงสุดอย่างแท้จริง

“เป็นไปไม่ได้ แค่นี้ก็จะบรรลุเรื่อยขั้นแล้วหรอ?”

สิ่งนี้ทำให้เขานึกถึงซูลั่วยิง ตอนที่เขาช่วยซูลั่วยิงแก้เส้นลมปราณบริสุทธิ์เก้าหยิน จากนั้นทั้งสองคนก็ฝึกฝนวิทยายุทธด้วยกัน ซึ่งนั้นก็ส่งผลให้ความแข็งแกร่งของเยี่ยชิวพัฒนาขึ้นอย่างมาก

เยี่ยชิวตกตะลึงเล็กน้อย

“เป็นไปได้ไหมว่า นางฟ้าไป๋ฮวาก็มีร่างกายที่พิเศษกว่าคนอื่น?”

เยี่ยชิวรู้สึกสงสัยในรูปร่างของนางฟ้าไป๋ฮวามานานแล้ว เพราะคนธรรมดาจะระงับไฟระหว่างคิ้วของเขาได้อย่างไร

“เป็นไปได้ไหมว่าถ้าฉันฝึกกับผู้หญิงที่มีร่างกายพิเศษ ทักษะของฉันจะเพิ่มขึ้น?”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะก็ ฉันจะต้องหาผู้หญิงที่มีร่างกายพิเศษมาฝึกฝนวิทยายุทธด้วยกันในอนาคตไหมนะ?”

“หึ เยี่ยชิวนายนี้มันเลวจริงๆ”

เยี่ยชิวแอบต่อว่าตัวเองในใจ

และในขณะนั้นเอง ก็มีแรงบีบอัดอย่างรุนแรงออกมาจากร่างกายของนางฟ้าไป๋ฮวา ราวกับทะเลที่มีพายุเข้า

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองและเห็นชั้นพลังงานแสงสีแดงไหลผ่านพื้นผิวร่างของนางฟ้าไป๋ฮวา ราวกับผ้าโปร่งที่ปกคลุมผิวที่ใสดุจคริสตัลของเธอ ซึ่งมันช่างสวยงามมาก

จากนั้น รอยเปลวไฟระหว่างคิ้วของเธอก็สว่างขึ้นและส่องสว่าง ทำให้นางฟ้าไป๋ฮวายิ่งดูเหมือนนางฟ้ามากยิ่งขึ้น

“คิดไม่ถึงเลยว่า นอกจากระดับขั้นของฉันจะบรรลุแล้ว แต่ระดับพลังยุทธ์ของเธอก็จะบรรลุด้วย”

ขณะที่เยี่ยชิวกำลังคิดเรื่องนี้อยู่ เขาก็เห็นหลุมดำโผล่ออกมาด้านหลังนางฟ้าไป๋ฮวา

“นั้นอะไรน่ะ เธอบรรลุระดับขั้นต้งเทียนแล้วหรอ?”

เยี่ยชิวดูตกใจมาก

อย่างไรก็ตาม หลุมดำเป็นเพียงเงา และหายไปในพริบตา จากนั้นนางฟ้าไป๋ฮวาก็ลืมตาขึ้นมา

เมื่อเธอลืมตา ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความกดดัน ราวกับจักรพรรดินีที่มายังโลกนี้ มองดูสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เต็มไปด้วยพลังงานที่รุนแรง

วินาทีต่อมา แสงจากร่างของนางฟ้าไป๋ฮวาก็หายไป และเธอก็มองมาที่เยี่ยชิวและยิ้มเล็กน้อย

“คุณได้บรรลุระดับขั้นต้งเทียนแล้วหรือยัง?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันได้ยินมาจากท่านอาจารย์ว่าฉันมีเครื่องหมายนี้เมื่อเกิด”

“และเมื่อฉันตกอยู่ในอันตราย เปลวไฟจะปรากฏขึ้นที่เครื่องหมายนี้เพื่อปกป้องฉัน”

นางฟ้าไป่ฮวาหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า：“แต่ฉันว่ารอยเปลวไฟนี้นั้นไม่มีที่มาที่ไป แต่มันเหมือนกับว่ามีคนวางไว้ระหว่างคิ้วของฉันเพื่อปกป้องฉันมากกว่า”

“พูดตามหลักเหตุผลแล้ว ท่านอาจารย์ก็ไม่น่าที่จะโกหกฉันนะ”

“ครั้งหนึ่งฉันเคยถามท่านอาจารย์ และท่านอาจารย์ก็ยืนกรานว่าฉันมีรอยเปลวไฟตั้งแต่เกิด ดังนั้นฉันจึงไม่ถามอีก”

เยี่ยชิวถามอีกครั้ง：“แล้วคุณรู้ว่าพ่อแม่ของคุณเป็นใครไหม?”

นางฟ้าไป่ฮวาส่ายหัวด้วยสีหน้าเศร้าโศกและพูดว่า：“ท่านอาจารย์บอกว่าท่านช่วยฉันมาจากกองศพ ตอนที่ท่านช่วยฉันไว้ฉันเพิ่งจะเกิด พ่อแม่ของฉันนั้นนอนตายอยู่ข้างๆฉัน”

“ฉันคิดว่าฉันจะอยู่เป็นลูกศิษย์ท่านอาจารย์ไปตลอดชีวิต ฉันไม่ได้คาดหวังอะไร แต่ไม่เคยคิดว่าอะไรเกิดเช่นนี้”

“ฉันเคยสงสัยว่าฉันเป็นตัวโชคร้ายหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นทำไมถึงเกิดเรื่องกับคนรอบตัวฉันล่ะ”

เยี่ยชิวรู้สึกเป็นทุกข์อยู่พักหนึ่งจึงกอดนางฟ้าไป๋ฮวาแล้วพูดว่า：“อย่าพูดถึงตัวเองแบบนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ไม่ต้องกังวล ฉันจะอยู่กับคุณในอนาคตเอง”

“อืม” นางฟ้าไป๋ฮวาพยักหน้าและพูดต่อ：“ครั้งที่แล้วฉันโกหกคุณ อันที่จริง เมื่อฉันออกจากโลกมนุษย์ พี่สาวหลินขอให้ฉันดูแลคุณให้ดีและอย่าปล่อยให้คุณเข้าไปเกี่ยวข้องกับโลกฝึกเซียน เธอยังบอกอีกว่าต้องการเป็นน้องสาวของฉันฉัน ... ”

ก่อนที่นางฟ้าไป๋ฮวาจะพูดจบ เธอก็เห็นเยี่ยชิวมองเธอด้วยรอยยิ้ม จู่ๆ เธอก็นึกอะไรบางอย่างได้และถามว่า ：“คุณรู้เรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม?”

เยี่ยชิวพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า：“ฉันได้ยินที่คุณพูดกับพี่หลินอย่างชัดเจน แม้ว่าตอนนั้นฉันจะไม่ได้ยิน แต่ฉันก็ยังเข้าใจว่าเธอจะพูดอะไรกับคุณ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เยี่ยชิวก็คิดถึงหลินจิงจื้อเล็กน้อยและพูดว่า：“ฉันไม่รู้ ตอนนี้พี่หลินและคนอื่น ๆ เป็นอย่างไรบ้าง?”

“อยากกลับไปไหม?” นางฟ้าไป๋ฮวาถามขึ้น：“ฉันจะกลับไปกับคุณ หลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว”

“อืม” เยี่ยชิวตอบอืมด้วยเสียงเบา จากนั้นหันศีรษะและจ้องมองไปที่กระดูกวิญญาณสีแดง