วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 436

“ประธานเซียว ที่นี่วุ่นแล้ว” อีกฝ่ายพูดจบ เสี่ยวอวี้หลินก็ตัดสายไปทันที

“ตงจื่อไปตรวจดูซิว่านี่เป็นลายมือของใคร” เสี่ยวอวี้หลินรู้ในทันทีว่าเหตุการณ์นี้มีใครบางคนวางแผนอยู่ หรือพูดอีกแง่หนึ่งก็คือ เหตุการณ์นี้เป็นการสมรู้ร่วมคิดกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่พัฒนามาถึงขนาดนี้

ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผลกัน แต่สิ่งที่เสี่ยวอวี้หลินกังวลอยู่ก็คือ เขาไม่รู้เลยว่าต้นตออยู่ที่ไหน

ขนาดรายละเอียดของฝ่ายตรงข้าม เขาก็หาไม่ได้ด้วยซ้ำ

“ครับ” ตงจื่อเห็นสีหน้าของเสี่ยวอวี้หลินแย่มาก ดังนั้นเขาก็เข้าใจแล้วว่าผลเป็นยังไง

และในงานขายเซี่ยอันน่าก็กำลังยืนยิ้มยากอยู่ภายใต้สายตาของคนประมูล

เธอรู้สถานการณ์ของตัวเองดี สิ่งเดียวที่เธอทำได้ในตอนนี้คือป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายทำร้ายตัวเอง

ตอนนี้เธอต้องทำให้ฝ่ายตรงข้ามประทับใจ ถึงจะไม่ถูกทำร้าย

เธอต้องปกป้องตัวเอง ไม่ให้

ภายใต้แสงสปอตไลท์ที่ส่งมา ทำให้จิตใจคนรู้สึกอบอุ่นมากขึ้น

“สาวน้อย ดูไม่เลวเลย” ฝ่ายตรงข้ามมองเซี่ยอันน่าด้วยสายตามีความหมาย พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เซี่ยอันน่าฝืนยิ้มด้วยใบหน้าซีดเซียว สายตาดูถูกของฝั่งตรงข้ามทำให้เธอไม่สามารถแสดงอารมณ์ใดๆออกมาได้

เธอไม่รู้ว่าคนคนนี้เป็นใคร

“ของดีๆอย่างนี้ ถ้าตกไปอยู่ในมือของคนไม่ดี คงน่าเสียดายแย่” คนที่เข้ามาบีบปลายคางของเธอพูดยิ้มๆ

เซี่ยอันน่าสะบัดหน้าไปด้านข้าง ตอนแรกเธอก็ตั้งใจจะยิ้ม แต่สุดท้ายก็ทนฝืนยิ้มให้คนที่ทำร้ายไม่ได้ แม้ว่าคนคนนี้จะไม่ได้ทำร้ายคนอื่นโดยตรง เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอต่างหากที่เป็นคนทำ แต่ถ้าไม่มีคนกลุ่มนี้อยู่ เธอก็คงไม่ถูกลูกพี่ลูกน้องขายมาอยู่ที่นี่

ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธลูกพี่ลูกน้อง เรื่องพวกนี้ทำให้เซี่ยอันน่าโกรธจนหาอะไรมาเทียบเทียมไม่ได้

และตอนนี้ตงจื่อที่ยืนอยู่ข้างๆเสี่ยวอวี้หลิน สีหน้าก็ค่อยๆเข้มขึ้นเรื่อยๆ

“ตงจื่อมีเบาะแสอะไรรึยัง”

“มีครับคนที่ชื่อว่าพี่หก” ตงจื่อพูดครึ่งหนึ่ง แล้วก็มองเสี่ยวอวี้หลินโดยไม่พูดอะไรอีก

“ใคร” ดวงตาของเสี่ยวอวี้หลินคมขึ้นทันที

“พี่หกก็คือคนที่ขึ้นชื่อว่าโหด” ตงจื่อหยุดไปนิดนึงก่อนจะเน้นคำว่าโหด เขาไม่รู้ว่าจะใช้คำว่าอะไรดีมาแสดงความรู้สึกของเขา

“เป็นพวกแปลงร่างหรอ” เสี่ยวอวี้หลินขมวดคิ้วมุ่น ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อคนคนนี้มาก่อน เขาเคยได้ยินมานานแล้ว

แต่เมื่อก่อนเขาก็แค่เคยได้ยินมา ไม่มีใครเคยเห็นคนคนนี้มาก่อน

แต่ตอนนี้เขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

“ครับ” สายตาของตงจื่อเหมือนเขาไม่มีผิด คือมีความกังวลเล็กน้อย

ถ้าพวกเขาเป็นคนธรรมดา พวกเขาก็จะสามารถใช้เงินไปไถ่ตัวเซี่ยอันน่ากลับมาได้ง่ายๆ

แต่ฝั่งตรงข้ามกลับเป็นพี่หก ไม่ใช่คนธรรมดา

“เสี่ยวทำยังไงดี” สำหรับเรื่องนี้ แม้ตงจื่อจะอยากช่วยเสี่ยวอวี้หลินพาตัวเซี่ยอันน่ากลับมามากแค่ไหน

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า พวกเขาจะต้องใช้วิธีการอื่น

หัวใจของเสี่ยวอวี้หลินราวกับถูกทับด้วยภาระอันใหญ่หลวง

ไม่ว่ายังไงในฐานะผู้ชาย เขาไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองไปเป็นของเล่นของผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด

“ได้ยินมาว่าพี่หกคนนี้เป็นคนชอบใช้ความรุนแรง ผู้หญิงที่ตายด้วยน้ำมือของเขา มีจำนวนนับไม่ถ้วน แต่คนภายนอกก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้”

เสี่ยวอวี้หลินหลับตาพยายามคิดเรื่องนี้อย่างเต็มที่ว่าจะทำยังไงดี

และพี่หกก็กำลังมองผู้หญิงตรงหน้าของเขาด้วยความพึงพอใจ

นี่คือสิ่งที่เขาคิด เหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนทำให้เขาเสียใจไปตลอดชีวิต ตอนนี้เขาไม่อยากให้เรื่องอย่างนั้นเกิดขึ้นอีกแล้ว

และตอนที่เขาเจอผู้หญิงคนนี้ เขาก็รู้สึกว่าเธอกับเธออีกคนเหมือนกันมาก นี่ทำให้เขาคิดถึงเธออีกครั้ง

“สาวน้อย” เสียงของพี่หกดังขึ้นมาด้วยความนุ่มนวลแปลกๆ

ความนุ่มนวลนี้ทำให้เซี่ยอันน่าทำตัวไม่ถูก เมื่อกี้เขายังทำท่าดุร้ายอยู่เลย แต่อยู่ดีๆก็เปลี่ยนเป็นอย่างนี้ มันทำให้เซี่ยอันน่าปรับตัวไม่ทัน

“โอเค สินค้าวันนี้เป็นของผู้ชายท่านนี้ครับ ยินดีด้วย” เสียงของพิธีกรดังไปทั่วห้องประมูล

“คนต่อไปคือใคร”

“ใช่พวกเราอยากดูคนต่อไป”

คนใต้เวทีไม่ได้สนใจอันไหนอีกต่อไปแล้ว เพราะเธอได้ถูกคนประมูลไปแล้ว ดังนั้นทุกคนจึงรอคอยคนต่อไปว่าจะเป็นใคร

เซี่ยอันน่าถูกนำตัวมาที่รถ เธอพยายามจะหลบนี้ แต่รถคันนี้ก็ไม่มีทางออก เพราะทุกทางถูกล็อคหมดแล้ว

เมื่อเห็นเซี่ยอันน่าลุกลี้ลุกลนมองไปทั่ว พี่หกก็ยกมือขึ้นมาตบหน้าเธอ

เซี่ยอันน่าหันหน้าหนีแต่ก็ยังนี้ไม่พ้น

“ที่รักเจ็บไหม” เมื่อเห็นน้ำตาของเซี่ยอันน่าไหลออกมาผู้ชายตรงหน้าก็พูดขึ้น

เซี่ยอันน่ารีบหลบไปอยู่ข้างหลังด้วยความกลัว แต่ไม่ว่าเธอจะหนียังไงเธอก็หนีไม่ผล ผู้ชายคนนี้ก็ไม่รู้เช่นกันว่าต้องสานสัมพันธ์กับเธอยังไง

“หึ ที่แท้ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ผมตบคุณ คุณไม่รู้จักขัดขืนรึไง” ตอนนี้สายตาของผู้ชายคนนั้นถึงค่อยหันมามองเซี่ยอันน่าตรงๆ

“กรี๊ด” อันน่าตกใจจนกรี๊ด ผู้ชายคนนี้มีดวงตาที่แปลกมาก เขามีลูกตาสีม่วง สิ่งนี้ทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของเซี่ยอันน่าเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็ยังมีทั้งความกลัวอยู่ลึกๆ

เซี่ยอันน่าเพิ่งจะรู้ว่าเขาใช้เงินหกร้อยล้านซื้อเธอมา เขาต้องใช้เงินมากมายขนาดนี้เพื่อสั่งสอนเสี่ยวอวี้หลินเลยหรอ

แต่พี่หกคงจะคิดผิดแล้ว เธอกับเสี่ยวอวี้หลินแค่มีความสัมพันธ์ข้ามคืนกันแค่นั้น ไม่ใช่แฟนกันจริงๆ แม้ว่าในสายตาคนอื่น เซี่ยอันน่าจะเป็นผู้หญิงของเสี่ยวอวี้หลิน แต่เซี่ยอันน่ารู้ตัวดีว่าคนมักมากอย่างเสี่ยวอวี้หลินไม่มีทางทำเพื่อคนๆเดียว แถมเธอยังเป็นแค่ของเล่นของเขา

"คุณน่าจะเข้าใจผิดแล้ว" อย่างแรกเซี่ยอันน่าอยากบอกความจริงกับเขา ว่าเธอกับเสี่ยวอวี้หลินไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน และอย่างที่สองก็คือ เธอไม่อยากให้เสี่ยวอวี้หลินมีปัญหาที่มาจากเธอ เพราะดูยังไงมันก็ไม่เหมาะสม

ดังนั้นเซี่ยอันน่าจึงตั้งใจจะอธิบายให้พี่หกฟัง

"ผิดหรอ ตั้งแต่โตมา ก็เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกที่มีคนมาบอกว่าฉันผิด ที่รัก เธอลองพูดมาดูซิ" มือของพี่หกมาสางผมให้เซี่ยอันน่าเบาๆ นิ้วมือเรียวยาวของเขา แผ่รังสีที่ทำให้คนเกิดความลุ่มหลง ราวกับมือที่กำลังเล่นเปียโนอยู่

"ฉัน...." เซี่ยอันน่าทำตัวไม่ถูก เมื่อเขาเปลี่ยนอารมณ์ปุบปับ

"ฉัน...ไม่ใช่แฟนของเสี่ยวอวี้หลิน" เมื่อพูดจบหน้าเธอก้แดงทันที

"โอเค ส่งคลิปเสียงนี้ไปให้เสี่ยวอวี้หลิน ตอนที่เธอพูด ได้บันทึกเสียงไว้มั้ย" พี่หกมองเซี่ยอันน่าอย่างพอใจ "มีอะไรจะพูดอีกมั้ย"

เมื่อได้ยินคำพูดของพี่หก เซี่ยอันน่าก็มองเขาอย่างหวาดกลัว เธอไม่รู้เลยว่ารถบ้านคันนี้จะมีระบบบันทึกเสียงด้วย"

เธอไม่อยากจะคิดว่าถ้าเสี่ยวอวี้หลินได้ยินคลิปเสียงนั้นเขาจะมีปฏิกิริยายังไง คราวก่อนเธอแค่เข้ากับตงจื่อได้ ก็ถูกเขาด่าอย่างรุนแรง ถ้าครั้งนี้เป็นเพราะผู้ชายคนอื่น ครั้งนี้เขาต้องเข้าใจผิดแน่ว่า เพราะเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น และอยากเอาใจผู้ชายคนนั้น ดังนั้นเธอจึงบอกว่าเสี่ยวอวี้หลินไม่ใช่แฟนของตัวเอง นี่มันมากเกินไปแล้ว

เสี่ยวอวี้หลินที่กำลังโมโหเพราะหาเซี่ยอันน่าไม่เจออยู่ ตอนนี้เขากำลังโวยวายกับลูกน้อง ทันใดนั้นวีแชทก็มีเสียงข้อความส่งเข้ามา

สำหรับเสี่ยวอวี้หลิน ตอนนี้เขาไม่สามารถปล่อยเบาะแสที่อาจจะเกี่ยวข้องกับเซี่ยอันน่าไปได้เลยแม้แต่อันเดียว แม้จะเป็นแค่เบาะแสเล็กน้อย ก็ไม่สามารถปกปิดความรู้สึกคิดถึงของเขาที่มีต่อเซี่ยอันน่าได้

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองก็คิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งได้เหมือนกัน เขาคิดว่าความรู้สึกของเขาจะจมลงไปในหาดทรายแล้ว

เมื่อสิบปีก่อนบนชายหาด เขาจำได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าสดใส ทะเลสวยงาม แต่เขาเดินอยู่ดีๆก็เกือบลื่นลงไปในน้ำ และตอนนี้ก็โชคดีมากที่มีผู้หญิงคนหนึ่งมาช่วยเขาไว้ แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับ....

......

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ริมฝีปากเขาก็เผยยิ้มออกมาน้อยๆ รอยยิ้มของเขาอบอุุ่นราวกับแสงอาทิตย์สดใส

"ตงจื่อ นายไปหาที่อยู่ของพี่หกมา" เสี่ยวอวี้หลินมองตงจื่อด้วยแววตาสับสน ราวกับว่าเรื่องนี้สามารถทำได้ยากมาก แแต่ไม่ว่าจะยากสักแค่ไหน ก็ไม่ยากไปกว่าความสามารถของตงจื่อ

แม้ว่าตงจื่อจะไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจออกมา หรือแสดงอารมณ์ที่ควรจะเป็น

แต่ตงจื่อรู้ดีว่าจริงๆแล้ว เสี่ยวอวี้หลินให้ความสำคัญในเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเซี่ยอันน่ามากก

แแต่ตอนนี้ตงจื่อยังไม่อยากคิดอะไร ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขากังวลก็คือ เขาจะช่วยเซี่ยอันน่าออกมาจากกำมือของพี่หกได้เมื่อไหร่

เรื่องนี้เป็นหัวข้อสำคัญที่สุดในการคุยกันในวันนี้

"ครับ ไม่มีปัญหา" ตงจื่อตอบรับ จากนั้นก็หยิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งแผ่น แล้ววาดรูปออกมา

แต่เสี่ยวอวี้หลินกลับมองตงจื่อด้วยความไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่กันแน่

ราวกับราวแผนที่ขุมทรัพย์ไม่มีผิด แม้เสี่ยวอวี้หลินจะกังวลมาก แต่ก็อดที่จะแปลกใจกับตงจื่อไม่ได้