ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1013

ซูจื่ออวี๋หันมองฉู่อวิ๋นหยาง ปฏิเสธไม่ได้ว่าคำพูดของเขามีเหตุผลมาก ใช้วิธีที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ แยกศพออกเป็นชิ้นส่วน แต่กลับไม่เห็นเลือดแม้แต่หยดเดียว ดังนั้นฉู่อวิ๋นหยางไม่น่าจะใช่คนร้าย

อวิ๋นลู่ชิงถูกฉู่อวิ๋นหยางสะบัดออก จนล้มลงไปนั่งบนพื้น ทันใดนั้นฝ่ามือไปโดนของบางสิ่ง

เขาก้มมองสิ่งที่อยู่ในฝ่ามือ มันคือเศษหยกชิ้นหนึ่ง

บวกกับที่พบก่อนหน้าอีกสองชิ้น รวมกับตอนนี้เป็นสามชิ้น สามารถนำมาประกอบเป็นกำไลหยกได้ครึ่งวงแล้ว

อวิ๋นลู่ชิงมองเศษหยกทั้งสามชิ้นในมือด้วยความหวาดกลัว พร้อมพึมพำ

“หลิวหลี ต้องเป็นหลิวหลีแน่ๆ หลิวหลีกลับมาหาข้าแล้ว นี่คือของแทนใจที่ข้ามอบให้นางในตอนนั้น”

โม่ซุนเห็นดังนั้นจึงเอ่ยถาม

“เจ้าสำนักอวิ๋น ตกลงตอนนั้นเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่? ตามความเห็นของข้าน้อย บางทีคงต้องเปิดเผยความลับที่ฮูหยินคนก่อนจากไป ถึงจะหาตัวคนร้ายได้”

อวิ๋นลู่ชิงกำลังจะเอ่ยปาก ทว่าฉู่อวิ๋นฉิงกลับเอ่ยอย่างร้อนใจ

“พวกเรา...กลับไปก่อนค่อยว่ากันได้หรือไม่?” นางเป็นห่วงจวินมู่เยว่ที่อยู่ลำพัง

ซูจื่ออวี๋เองก็เป็นห่วงจวินมู่เยว่ จึงสำทับ

“ถูกต้อง พวกเรากลับไปแล้วค่อยคุยกันดีกว่า”

อวิ๋นลู่ชิงปรับสภาพจิตใจ แล้วลุกขึ้นเอ่ยว่า

“นับจากนี้เป็นต้นไป ห้ามผู้ใดออกไป ทุกคนต้องอยู่ด้วยกัน ใครออกไป ผู้นั้นก็คือคนร้าย”

——

ณ หอคุณธรรม

ทุกคนย้อนกลับไปที่หอคุณธรรมอีกครั้ง ต่อมานั่งประจำที่

มีคนตายไปถึงสามคนแล้ว หนำซ้ำสภาพการตายยังน่าอนาถ ขณะนี้จิตใจของทุกคนจึงหนักหน่วง

ซูจื่ออวี๋หันมองอวิ๋นลู่ชิง แล้วเอ่ยถาม

“เจ้าสำนักอวิ๋น กำไลนั่น กับคำกลอนนั่น ตกลงหมายความว่าอย่างไรกันแน่?”