ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1031

หลังจากเห็นอย่างนั้น จวินมู่เยว่ก็ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยว่า “นี่เขาตามหาฉู่อวิ๋นหยางอยู่อย่างนั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋กัดฟันแล้วเอ่ยว่า “ไอ้สารเลวฉู่อวิ๋นหยางคงใช้โอกาสนี้หนีไปแล้วล่ะ”

จวินมู่เยว่เอ่ยปากถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดออกมาอย่างกังวลใจ “จะพูดให้ชัดเจนในหนึ่งหรือสองประโยคก็คงไม่ได้ พวกเราต้องช่วยคนก่อน โม่ซุนถูกลูกธนูยิงเข้าที่ด้านหลัง ข้าเพิ่งดึงลูกธนูออกมา ยังไม่มีเวลาห้ามเลือด ถ้าขืนยังถ่วงเวลาต่อไป เขาเสียเลือดมาก อาจจะตายได้นะ!”

หัวใจของจวินมู่เยว่เต้นรัว รีบพูดว่า “ข้าจะไปช่วยคนก่อน!”

ทันทีที่จวินมู่เยว่ก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าว อวิ๋นลู่ชิงก็คว้าโม่ซุนและถอยไปครึ่งก้าว เสียงหินดังขึ้น กรวดเล็กๆ จำนวนหนึ่งก็ตกลงจากหน้าผา

ซูจื่ออวี๋ก็รีบพูดว่า “อย่าขยับ!”

อวิ๋นลู่ชิงพูดด้วยความโกรธ “อย่าเข้ามา! ใคร? พวกเจ้าเป็นใคร? หลิวหลี่อยู่ที่ไหน? หลิวหลี่ของข้าอยู่ที่ไหน? หลิวหลี่... ข้าคิดถึงเจ้ามาก!”

อวิ๋นลู่ชิงร้องไห้ออกมาเหมือนคนบ้า

เมื่อซูจื่ออวี๋เห็นอย่างนั้นก็ลดน้ำเสียงลง แล้วเอ่ยว่า “หัวหน้าตระกูลอวิ๋น ฮูหยินอวิ๋นกำลังรอท่านอยู่ ฮูหยินอวิ๋นกำลังรอให้ท่านกลับไป ท่านลงมาดีหรือไม่?”

อวิ๋นลู่ชิงมองซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจแล้วถามอย่างสงสัยว่า “หลิวหลี่...กำลังรอข้าอยู่หรือ?”

ซูจื่ออวี๋ฝืนยิ้ม แล้วพูดต่อไปว่า “ใช่แล้ว แล้วก็ยังมีหมิงเอ๋อร์กับม่อเอ๋อร์ พวกเขากำลังรอให้ท่านกลับบ้าน ท่านลงมาเถอะ ข้าจะพาท่านไปพบพวกเขาดีหรือไม่?”

อวิ๋นลู่ชิงมองดูซูจื่ออวี๋อย่างว่างเปล่า และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ใช้มือกดอย่างแรง ทำให้โม่ซุนหายใจไม่ออกและใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า