ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1062

จวินมู่เหนียนมองดูซูจื่ออวี๋ผูกเข็มขัดให้กับเขา ช่วยจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เขาอย่างพิถีพิถัน เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปคว้าซูจื่ออวี๋เข้ามากอดแล้วเอ่ยเบาๆ ว่า “มีเจ้าช่างโชคดีจริงๆ ไม่ว่าเรื่องในราชสำนักจะน่าหงุดหงิดแค่ไหน ตราบใดที่ข้าเห็นเจ้า ข้าก็รู้สึกว่าทุกอย่างไม่ใช่ปัญหา”

ซูจื่ออวี๋รู้สึกขำเล็กน้อย แล้วเอ่ยหยอกล้อว่า “ท่านอ๋องพูดเช่นนี้หมายความว่า สำหรับท่านอ๋องแล้ว ข้าคือปัญหาที่ใหญ่ที่สุดงั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนก้มหน้าลงจูบหน้าผากของซูจื่ออวี๋ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “เจ้าไม่ชอบข้าต่างหากถึงจะเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด ถ้าเจ้าชอบข้า ทุกอย่างก็ไม่ใช่ปัญหา”

ซูจื่ออวี๋หน้าแดงเรื่อ ก้มหน้าลงไม่ตอบ ไม่ปฏิเสธ

จวินมู่เหนียนไม่ได้ทำให้นางลำบากใจ เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วก็นั่งรถเข็นเตรียมไปประชุมเช้า

เมื่อเห็นว่าจวินมู่เหนียนกำลังจะจากไป ซูจื่ออวี๋ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ “ท่านอ๋อง คืนนี้พวกเราจัดงานเลี้ยงที่ชั้นล่างของหอแปดสมบัติ เพื่อสร้างความบันเทิงให้กับอาลักษณ์ทั้งหก รวมไปถึงรองเจ้ากรมด้วยดีหรือไม่”

จวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋อย่างสงสัย ซูจื่ออวี๋ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “บอกว่าเป็นวันเกิดของข้า แล้วขอให้พวกเขาไปที่นั่นให้ได้”

จวินมู่เหนียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ได้สิ ข้าเข้าใจแล้ว”

ซูจื่ออวี๋ต้องคิดหาวิธีทำให้กรมพระคลังคายเงินออกมาให้ได้

......

หลังจากที่จวินมู่เหนียนจากไป ซูจื่ออวี๋ก็ลุกจากเตียง กินอาหารเช้าแล้วพาชิวขุยออกจากจวน

เซวียนชางไปส่งเงินทหารกับจวินมู่เยว่ ไม่มีใครอยู่กับนาง ดังนั้นนางจึงนำชิวขุยไปด้วยเผื่อฉุกเฉิน

ชิวขุยติดตามซูจื่ออวี๋ ระหว่างทางนางก็มองไปตลอดทาง ดูหวาดกลัวลับๆ ล่อๆ เหมือนกับขโมย

ซูจื่ออวี๋ก็พูดด้วยความตลกว่า “เจ้าเป็นอะไร”

ชิวขุยมีสีหน้าขมขื่น ก่อนจะเอ่ยว่า “พระชายา พวกเราควรพาองครักษ์มาด้วยนะเพคะ ช่วงนี้เมืองหลวงยังไม่สงบสุข”

ซูจื่ออวี๋ก็พูดอย่างจนใจ “นี่ก็ยังสว่างอยู่เลย ยังเป็นช่วงเช้าด้วย เจ้าจะกลัวอะไร”

ชิวขุยถอนหายใจแล้วพูดว่า “แต่วันนี้หิมะตก ดูถนนสิเพคะ บนถนนก็ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่”

ซูจื่ออวี๋ตบไหล่ชิวขุยแล้วพูดปลอบใจว่า “ไม่เป็นไร ไปที่เวินเซียงอวี้หยวนกันเถอะ เดี๋ยวก็ไปถึงแล้ว หากเจ้ากลัว ข้าจะขอให้หันหรูเฟิงหาคนไปส่งเจ้ากลับจวนอ๋องก็ได้”