ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1065

มุมปากของทุกคนกระตุกอย่างอดไม่ได้ นอกหน้าต่างเขาหิมะลิบลิบไซร้อะไร เห็นได้ชัดว่าข้างนี่มันคือหิมะจากข้างนอกมาอยู่ในถ้วย!

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร ซูจื่ออวี๋ก็ไม่ได้รู้สึกเขินอายจึงพูดต่อว่า “ส่วนซุปชามสุดท้าย ถือเป็นซุปที่สุดยอดมาก เรียกว่าเรือจากตงอู๋ไกลหมื่นลี้เทียบท่าประตู!”

ทุกคนมองดูชามซุปถ้วยใหญ่ ไม่มีน้ำมันแม้แต่น้อย เป็นเพียงชามน้ำใสที่มีเปลือกไข่สองฟองลอยอยู่บนนั้น

หลังจากวางจานทั้งหมดแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “อาหารทั้งหมดมาครบแล้ว ทุกท่านค่อยๆ ดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศ”

ทุกคนมองไปที่จาน จากนั้นก็มองไปที่ซูจื่ออวี๋ แล้วมองไปที่จานอาหาร แล้วก็มองไปที่เพื่อนร่วมโต๊ะ สุดท้ายก็ไม่มีใครขยับตะเกียบ

ซูจื่ออวี๋นั่งลงข้างๆ จวินมู่เหนียน แล้วพูดว่า “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ เหตุใดไม่ลองดื่มซุปก่อนล่ะ? ซุปนี้ต้องรีบดื่มเลยนะ ไม่เช่นนั้นถ้ารออีกหน่อยกลัวว่าจะดื่มไม่ได้แล้ว”

ใช่แล้ว วันที่อากาศเย็นเช่นนี้ น้ำเย็นในชามจะแข็งตัวเร็วมาก

หูจวิ้นเฟิงกัดฟันแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องนี่มันหมายความว่าอย่างไร? ท่านมีสิ่งใดจะขอเหตุใดไม่พูดมาตรงๆ ทำไมต้องทำเช่นนี้...”

จวินมู่เหนียนพูดว่า “ทำไม? อาหารสี่จานนี้ไม่ถูกใจอาลักษณ์หูหรือ?”

หูจวิ้นเฟิงก็พูดด้วยความโกรธ “ของเหล่านี้จะถือว่าเป็นอาหารสี่จานได้อย่างไร แม้แต่ขอทานข้างถนนก็ยังได้กินดีกว่านี้!”

จวินมู่เหนียนพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ “ถ้าใต้เท้าหูอยากเป็นขอทาน ข้าก็ขอเสด็จพ่อให้ได้ ข้าจะเกลี้ยกล่อมให้เสด็จพ่อทรงอนุญาต”

หูจวิ้นเฟิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรีบพูดว่า “ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! เฮ้อ เอาเถอะ ข้ารู้สึกไม่สบาย ข้าขอตัวกลับก่อนแล้วกัน”

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้รั้งเอาไว้ และจวินมู่เหนียนก็ไม่ได้หยุดเขา แต่ทันทีที่หูจวิ้นเฟิงและครอบครัวของเขาเดินไปที่ประตูหอแปดสมบัติ พวกเขาก็ได้ยินเสียงอาวุธลอยออกมา

ทุกคนพากันตกใจแล้วมองไปทางประตู พวกเขาเห็นทหารองครักษ์จวนอ๋องฉินชี้ดาบมาที่ประตูใหญ่