เมื่อพูดเช่นนี้ออกมา ขุนนางที่พาลูกมาด้วยก็รีบกอดลูกๆ เอาไว้ในอ้อมแขนจากนั้นก็เริ่มจ่ายเงินชาร้อน
ภรรยาของหูจวิ้นเฟิงไม่สามารถระงับความโกรธได้ จึงพูดออกมาด้วยความโมโหว่า “พระชายาอ๋องฉินเจ้าช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก เขาเป็นแค่เด็ก ความขัดแย้งระหว่างผู้ใหญ่จะเอาเด็กมาเกี่ยวข้องได้อย่างไร”
ซูจื่ออวี๋พูดอย่างเย็นชา “เหตุใดจะไม่เกี่ยวข้องล่ะ ลูกของเจ้าแต่งตัวดี ยื่นมือออกมาก็มีข้าวกินแล้ว หรือว่าเขาหาด้วยตัวเองงั้นหรือ? หรือว่าไม่ใช่ใต้เท้าหูคุ้มครองเขา ประโยคเดียวของใต้เท้าหู ก็สามารถทำให้ลูกๆ ของทหารหลายล้านคนกินข้าวไม่อิ่ม วันนี้แค่คำพูดของข้าประโยคเดียวก็ทำให้ลูกของเขากินไม่อิ่มแล้ว!”
ฮูหยินหูรู้สึกหวาดกลัวกับรัศมีของซูจื่ออวี๋ เห็นเจตนาสังหารในแววตาของซูจื่ออวี๋อย่างชัดเจน
ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ตั้งใจจะขู่ให้พวกเขากลัว แต่ซูจื่ออวี๋ต้องการกำจัดพวกเขาจริงๆ
เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยในอ้อมแขนของนางง่วงนอน ฮูหยินหูจึงรีบดึงแขนเสื้อของใต้เท้าหู แล้วเริ่มร้องไห้ออกมากล่าวว่า “นายท่าน นายท่าน! หลิงเอ๋อร์เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของท่านนะเจ้าคะ! นายท่าน!”
หูจวิ้นเฟิงเห็นว่าลูกชายคนเล็กของเขาซึ่งเป็นเพียงผู้สืบทอดคนเดียวของตน หนาวจนริมฝีปากเขียวคล้ำ ในที่สุดก็เริ่มทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
หูจวิ้นเฟิงเดินโซเซออกจากที่นั่งของตน คุกเข่าลงกับพื้นแล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง พรุ่งนี้ข้าจะอนุมัติเงินนำเงินที่จะใช้ซ่อมแซมสวนและเงินที่เตรียมไว้สำหรับงานแต่งงานของท่านอ๋องส่งให้ทางชายแดนก่อน หากยังไม่พอข้าจะรีบชดเชยให้ทันที”
ซูจื่ออวี๋โบกมือ จากนั้นชิวขุยก็รีบวางกาน้ำชาแล้วหยิบพู่กันพร้อมกระดาษออกมา ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “เลือกวันสู้วันที่เหมาะสมไม่ได้ เอาเป็นวันนี้เถอะ ใต้เท้าหูรีบเขียน ทุกคนจะได้รีบกลับเจ้าค่ะ”
หูจวิ้นเฟิงพูดด้วยความโกรธ “ข้าก็ตกลงแล้ว จะกลับคำได้อย่างไร? พระชายาอ๋องฉินไม่เชื่อในตัวข้าขนาดนั้นเชียวหรือ?”
ซูจื่ออวี๋หัวเราะเยาะ “ใช่ เจ้าไม่น่าเชื่อถือเลย”
หูจวิ้นเฟิงสำลัก แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
เขาอยู่ได้จนถึงรุ่งเช้า สามารถฝืนไปที่ท้องพระโรงหลงเถิงเพื่อฟ้องร้องได้ แต่ลูกของเขาคงไม่สามารถรอดไปได้ มิน่าล่ะซูจื่ออวี๋ถึงได้ย้ำว่าเขาต้องพาครอบครัวมาที่งานเลี้ยงด้วย สตรีผู้นี้ช่างชั่วช้าและโหดเหี้ยมจริงๆ
หูจวิ้นเฟิงถอนหายใจ ฟุบลงกับพื้นเขียนบันทึกอนุมัติ หลังจากเขียนแล้วเทียนชิงก็ผู้คุมกันของจวนอ๋องฉินพาหูจวิ้นเฟิงไปที่กรมพระคลังเป็นการส่วนตัว เพื่อประทับตราอย่างเป็นทางการ เปิดคลังเอาเงินสามล้านตำลึงออกมาในชั่วข้ามคืน ไม่ขาดแม้แต่เหรียญทองแดงเดียว
หลังจากที่องครักษ์จวนอ๋องฉินขนส่งเงินหลวงออกจากเมืองหลวง งานเลี้ยงรับลมหนาวในหอแปดสมบัติก็สิ้นสุดลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ
เรื่องนี้ไม่อัพเพิ่มแล้วหรอคะ...
ต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้นแน่ๆ...
นางเอกทนงตนเกินไปว่าตัวเองเก่งทำให้ไม่ระแวดระวังและไม่ยอมให้มีคนคุ้มกัน...
สนุกมากๆเลยค่ะ รอ admin นะคะ...
ไม่ลงตอนใหม่แล้วเหรอคะ...
สนุกค่ะ รออัพเดทนะคะ...
ตอนที่241 รอบอัพอยู่ค่ะ 242 มาตอนไหนค่ะ...
รอการอัพเดตอยู่นะคะ...
สนุกมาก รออ่านทุกวัน แต่ลงแค่วันละ 2 ตอน ฮือออออ...
จะเจอไหมนะ...