ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1072

ทุกคนพูดกันไปต่างๆนาๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งน่ากลัว ซูจื่ออวี๋เห็นว่าสภาพรอบข้างไม่มีเบาะแสใด จึงเอ่ยขึ้น

“พวกบ่าว ยกศพเข้าไป เทียนชิง เจ้าให้คนไปรับอนุหยางที่จวนเสนาบดีเพื่อมาสอบถาม”

เทียนชิงรับคำสั่ง

“ขอรับ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”

จวินมู่เหนียนนั่งอยู่บนรถม้าตลอด เมื่อเห็นสีหน้าซูจื่ออวี๋ตึงเครียด จึงไม่ได้เอ่ยปากรบกวน

เขาไม่อยากยุ่งเรื่องนี้ แต่คนร้ายนำศพมาไว้หน้าจวนอ๋องฉิน เห็นได้ชัดว่าเป็นการท้าทาย เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาไม่อยากยุ่งก็คงจะยากแล้ว

จวินมู่เหนียนเอ่ยขึ้น

“เทียนชิง เจ้าตามข้าไปว่าราชการ หรูเฟิงเจ้าอยู่ที่นี่คอยปกป้องอวี๋เอ๋อร์”

หันหรูเฟิงพยักหน้า

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้า ศิษย์ที่รอง เมื่อคืนพวกเราทำเช่นนั้น วันนี้ฝ่าบาทต้องทรงกริ้วมากแน่นอน ท่านต้องอดทนเอาไว้ อย่าเกิดการโต้แย้งกับฝ่าบาทเด็ดขาด”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า แล้วสั่งให้รถม้ามุ่งหน้าไปที่วังหลวง

——

หลังผ่านไปตึ่งชั่วยาม ภายในห้องรับแขกหลักของจวนอ๋องฉิน

ซื่อจี้ที่ท้องโย้ถูกสาวใช้ประคองเข้ามา เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋จึงอดสงสัยไม่ได้

ซื่อจี้เอ่ยขึ้น

“ข้าน้อยคารวะพระชายาอ๋องฉิน ไม่ทราบว่าพระชายาให้หม่อมฉันมาพบมีเรื่องใดหรือเจ้าคะ?”

ซูจื่ออวี๋หันมองสาวใช้หน้าใหม่ข้างกายนาง พร้อมเอ่ยถาม

“เป่าเจวียนที่เคยรับใช้เจ้าล่ะ?”

ซื่อจี้ไม่เข้าใจว่าเหตุใดซูจื่ออวี๋ถึงได้ถามถึงเป่าเจวียนกะทันหัน แต่นางไม่คิดปิดบัง

“เช้านี้เป่าเจวียนออกไปซื้อเต้าฮวยเค็มที่ประตูเมือง จนตอนนี้ยังไม่กลับมาเจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถามต่อไป

“ช่วงนี้เจ้าชอบกินเต้าฮวยเค็มหรือ?”

ซื่อจี้เอ่ยอย่างสงสัย

“พระชายารู้ได้อย่างไรเจ้าคะ?”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแต่ไม่ได้พูดสิ่งใดต่อ ซื่อจี้จึงเอ่ยต่อไป

“ตั้งแต่เทศกาลฉงหยาง ฮูหยินเก็บตัวอยู่อย่างสมถะ ไม่สนใจความเป็นอยู่ของหม่อมฉันอีกต่อไป แม้แต่การคารวะเช้าเย็นก็งดไปด้วย หม่อมฉันมีอิสระขึ้นมาบ้าง จะกินดื่มสิ่งใดจึงทำขึ้นเองที่ครัวตัวเอง ถือว่าสุขสบายขึ้นเจ้าค่ะ ช่วงนี้ชอบกินเต้าฮวยเค็ม จึงให้เป่าเจวียนออกไปซื้อทุกวัน...”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หัวใจซื่อจี้กระตุกวาบ แล้วรีบเอ่ยถาม