ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 314

จวินมู่เหนียนไม่ได้สนใจไข่มุกตงจูคู่นั้น เขาถือปิ่นบนมือขึ้นมาและอดไม่ได้ที่จะแตะลงบนป้ายหยกที่เอวของเขา

ตัวอักษร‘หลง’ หรือว่าปิ่นไม้ชิ้นนี้และหยกเจี๋ยจื่อจะมาจากหลิงหลงเป่าไจ้?

หรือว่าอนุหยวนแม่ของซูจื่ออวี๋จะเกี่ยวข้องกับตระกูลหรวนแห่งเจียงหนาน? 　　

หรือว่าคุณหนูหรวนหานอินที่หนีออกมาจากบ้านตระกูลหรวนในตอนนั้นจะเป็นแม่ของซูจื่ออวี๋?

หลังจากที่จวินมู่เหนียนตรึกตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาจึงเอ่ยเรียก “เซวียนชาง”

เซวียนชางก้าวเข้ามาในห้องหนังสือ “ท่านอ๋อง”

จวินมู่เหนียนกล่าวต่อ “เจ้าจงไปที่หนานเจียงและตรวจสอบว่ามีรูปของคุณหนูหรวนหานอินแห่งตระกูลหรวนเหลืออยู่หรือไม่ หากไม่มีก็ถามพวกผู้เฒ่าระแวกข้างๆว่าสามารถวาดออกมาได้หรือไม่ ข้าอยากรู้หน้าตาของหรวนหานอิน”

เซวียนชางตอบรับ “ข้าน้อยรับบัญชาและจะเริ่มทันที”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า “ไม่ต้องรีบ พรุ่งนี้ค่อยเริ่ม เจ้าไปพาโม่ซุนไปยังหอแปดสมบัติก่อน”

เซวียนชางเอ่ยว่า “ท่านหมอเทวดารับปากว่าจะช่วยท่านอ๋องช่วยชีวิตเพียงสามคน ตอนนี้ครบทั้งสามคนแล้ว”

จวินมู่เหนียนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ดังนั้นเจ้าต้องพาเขาไป ส่วนหลังจากนั้นเขาจะทำอย่างไรก็แล้วแต่เขา”

จวินมู่เหนียนเชื่อว่าโม่ซุนเป็นคนมีจิตใจเมตตา แม้ว่าเขาจะมีคำพูดที่ไร้ซึ่งมนุษยธรรม แต่ถ้าหากเขาพบเจอคนจะตายแต่ไม่ช่วยเหลือ เกรงว่าเขาจะทำไม่ลง

หอแปดสมบัติ

ซูจื่ออวี๋พูดขึ้นมาว่า “ข้าขอบคุณท่านอ๋องแปดแทนชู่ซีด้วย”

จวินมู่เยว่โบกมือพัลวัน เขาพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “ของนอกกายเท่านั้น โม่ซุนล่ะ? โม่ซุนไม่มากับเจ้าหรือ?”

ทันทีที่จวินมู่เยว่พูดจบ โม่ซุนก็ถูกเซวียนชางดึงแขนเข้ามา

โม่ซุนพูดด้วยสีหน้าจนปัญญา “ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่รักษา เจ้าพาข้ามาก็ไร้ประโยชน์”

เซวียนชงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ข้าน้อยมีเพียงหน้าที่พาท่านหมอเทวดามา ช่วยได้หรือไม่ จะช่วยหรือไม่ ทั้งหมดก็แล้วแต่ท่าน” หลังจากที่เซวียนชางพูดจบ เขาก็หันหลังกลับออกไปและปิดประตู โดยไม่ให้โอกาสโม่ซุนได้หลบหนีเลย

โม่ซุนถอนหายใจออกมาอย่างไร้ซึ่งหนทางก่อนที่จะหันไปมองซูจื่ออวี๋