ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 841

จวินมู่เหนียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“เชิญพี่รอง”

จวินมู่หลานฝืนฉีกยิ้มออกมา รอยยิ้มนี้เรียกได้ว่าน่าเกลียดกว่าร้องไห้เสียอีก เมื่อเห็นท่าทางไม่แยแสของจวินมู่เหนียน ทำให้เขาอึดอัดใจอย่างมาก จึงรีบหันหลังและจากมาทันที

——

จวนอ๋องรอง

ระหว่างทางกลับจากจวนอ๋องฉินไปจนถึงจวนอ๋องรอง จวินมู่หลานได้พูดถึงข้อดีข้อเสียทั้งหมดให้จวินมู่ฉงฟัง

แม้จวินมู่ฉงจะโมโหจนขาดสติ แต่เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อได้ยินคำพูดของจวินมู่หลาน ย่อมรู้ว่าตัวเองวู่วาม

แต่จะไม่ให้วู่วามได้อย่างไร? เขาเองก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว!

จวินมู่ฉงทำหน้าอมทุกข์

“พี่รอง พิษของเยว่เอ๋อร์รุนแรงมาก ทั่วทั้งตัวขึ้นเต็มไปด้วยตุ่มน้ำ ท่านหมอที่จวนอ๋องอานบอกแล้ว หากไม่รีบแก้พิษ รอให้ตุ่มน้ำแตก จะมีรอยแผลทิ้งไว้ ถึงตอนนั้นคงเสียโฉม! ซูจื่ออวี๋ใจคอโหดเหี้ยมเหลือเกิน!”

จวินมู่หลานเอ่ยถาม

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าซูจื่ออวี๋เป็นคนวางยาพิษ? เจ้ามีหลักฐานหรือ? ผ่านวันไหว้พระจันทร์มาตั้งเจ็ดวันแล้ว เจ็ดวันมานี้อายเป่ยเยว่ทำสิ่งใด กินอะไร ไปพบเจอใครมาบ้าง เจ้ารู้แน่ชัดหรือ?”

จวินมู่ฉงชะงักไป ต่อมาพูดอย่างโมโห

“พี่รองจนป่านนี้แล้ว ยังจะช่วยนังแพศยาซูจื่ออวี๋อยู่หรือ?”

จวินมู่หลานรู้สึกปวดหัว

“ข้าไม่ได้ช่วยนาง ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่! เรื่องที่ไม่มีหลักฐานเจ้ายังกล้ากล่าวโทษไปทั่ว หากเจ้าเจ็ดไปทูลฟ้องเสด็จพ่อ อย่าว่าแต่เรื่องของอานเป่ยเยว่ปิดไว้ไม่มิด แม้แต่เจ้าก็จะโดนร่างแหไปด้วย ฮวายหยงนะฮวายหยง ข้าบอกกับเจ้าตั้งกี่ครั้งแล้ว หากอยากเป็นใหญ่ ต้องอยู่ห่างจากจวนอ๋องอานให้มากที่สุด! ความสัมพันธ์ของเสด็จพ่อกับอานชินอ๋องเปราะบางเหลือเกิน พวกเราเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ไม่ได้!”

จวินมู่ฉงก้มหน้า พร้อมพึมพำ

“ห่างไม่ได้...ห่างไม่ได้แล้ว”