ฉินฝานรั่วอ้าปากก่อนจะหุบปากและก้มหน้าลงไปราวกับว่าเขากำลังหนักใจและไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดหรือไม่
ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าเป็นคนอยากจะสืบ ใต้เท้าเผย…บุญคุณใหญ่หลวงนัก ข้าไม่สามารถปล่อยให้เขาตายเปล่า ๆ ได้”
นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก แม้ว่าเผยหยวนจะไม่ได้มีบุญคุณกับซูจื่ออวี๋ แต่เขาก็เคยช่วยเหลือซูจื่ออวี๋จริง ซึ่งถือว่าน่ายกย่อง
ฉินฝานรั่วเงยหน้าขึ้นมองซูจื่ออวี๋ เขากลืนน้ำลายลงไปแล้วพูดว่า “พระชายา ท่านช่วยชีวิตข้าไว้ ข้าไม่ควรปิดบังอะไรจากท่าน แต่ข้าเองรู้เรื่องของตระกูลหรวนไม่มากนัก แต่ข้ากล้าที่จะเอาชีวิตเป็นประกันว่าคุณชายหรวนไม่มีทางร่วมมือกับศัตรูและทรยศต่อแคว้น และอย่างน้อยเขาจะไม่ร่วมมือกับเป๋ยฉู่”
เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงของฉินฝานรั่วมั่นใจเช่นนี้ ซูจื่ออวี๋จึงถามว่า “เพราะเหตุใด?”
ฉินฝานรั่วกล่าวว่า “ภรรยาคนแรกของนายท่านหรวน เป็นช่างปักผ้าที่มีชื่อเสียงที่สุดในเจียงหนาน นางเป็นที่รู้จักในฐานะช่างปักที่มีฝีมือชั้นยอด เจียงหนานประสบภัยน้ำท่วมสองครั้ง ตระกูลหรวนล้มละลายเพื่อช่วยเหลือภัยพิบัติทั้งสองครั้ง และครั้งแรกหรวนฮูหยินนำเอาผ้าปักลายดอกไม้หายากออกไปขายในราคาสูงถึงได้ช่วยให้ตระกูลหรวนกลับมาอีกครั้ง”
ซูจื่ออวี๋รู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ นางจึงถามว่า “สิ่งนี้เกี่ยวอะไรกับตระกูลหรวนที่ไม่มีทางร่วมมือกับศัตรูได้?”
ฉินฝานรั่วเงยหน้ามองซูจื่ออวี๋ และพูดต่อ “พ่อค้าที่มาซื้องานปักของหรวนฮูหยินได้สั่งชุดเสียเผย เขาร่ำรวยมาก เขาจ่ายเงินสองหมื่นตำลึงเป็นเงินมัดจำ หลังจากที่ชุดเสียเผยปักเสร็จสิ้น เขาได้จ่ายเพิ่มอีกสามหมื่นตำลึง”
ซูจื่ออวี๋ตกใจมาก ชุดเสียเผยหนึ่งชุดถูกขายในราคาที่แพงขนาดนี้
ฉินฝานรั่วถอนหายใจและพูดว่า “แต่คำพูดของพ่อค้าคนนั้น เขาบอกว่าชุดจะต้องปักโดยฮูหยินหรวนและส่งมอบด้วยตนเอง ใครจะรู้ ว่าการไปครั้งนี้ จะไม่ได้กลับมาอีก”
ซูจื่ออวี๋กำมือแน่น นางเอ่ยเดาว่า “เขาเป็นคนจากเป๋ยฉู่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ
เรื่องนี้ไม่อัพเพิ่มแล้วหรอคะ...
ต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้นแน่ๆ...
นางเอกทนงตนเกินไปว่าตัวเองเก่งทำให้ไม่ระแวดระวังและไม่ยอมให้มีคนคุ้มกัน...
สนุกมากๆเลยค่ะ รอ admin นะคะ...
ไม่ลงตอนใหม่แล้วเหรอคะ...
สนุกค่ะ รออัพเดทนะคะ...
ตอนที่241 รอบอัพอยู่ค่ะ 242 มาตอนไหนค่ะ...
รอการอัพเดตอยู่นะคะ...
สนุกมาก รออ่านทุกวัน แต่ลงแค่วันละ 2 ตอน ฮือออออ...
จะเจอไหมนะ...