ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 808

อ้อมกอดที่อบอุ่นอ่อนนุ่ม ทำให้เขายากจะโมโหอีกต่อไป จวินมู่เหนียนเงยหน้ามองคู่หูซื่อบื้อทั้งสองคน แล้วเอ่ยอย่างเอือมระอา

“พวกเจ้ากลับไปก่อน แล้วไปสืบเรื่องราวขององค์หญิงเป๋ยฉู่มาให้ดี!”

ทั้งสองคนเหมือนได้รับอภัยโทษ รีบเอ่ยปากขอตัวทันที

ซูจื่ออวี๋เองก็โล่งอก ถือว่าโน้มน้าวจวินมู่เหนียนที่สีหน้าถมึงทึงได้แล้ว

เมื่ออีกสองคนจากไป ซูจื่ออวี๋เองก็เตรียมตัวลุกขึ้น เพียงแต่พอนางเพิ่งลุกขึ้น กลับถูกจวินมู่เหนียนจับตัวเองไว้ แล้วกดลงบนตักตัวเองอีกครั้ง

สิ่งที่แตกต่างคือเมื่อครู่นั่งป้าย ตอนนี้กลับนั่งคร่อมอย่างกระอักกระอ่วน

ซูจื่ออวี๋รีบใช้สองมือดันไหล่ของจวินมู่เหนียนเพื่อพยุงตัว รีบร้อนบอกว่า

“ท่าน...ท่านอ๋องจะทำสิ่งใดเจ้าคะ? ข้า...ข้าพูดจบแล้ว”

จวินมู่เหนียนยิ้มเยือกเย็น

“พูดจบก็คิดจะไปเลยหรือ? ใครสั่งใครสอนให้เจ้าใช้เสร็จแล้วรีบทิ้งเลย?”

ซูจื่ออวี๋รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายอันตราย จึงรีบยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

“เปล่า...เปล่าเจ้าค่ะ ข้า...ข้าเพียงแต่จะให้ท่านอ๋องได้คิดหาวิธีรับมือเองสักครู่อย่างไรละเจ้าคะ”

จวินมู่เหนียนแสร้งยิ้ม

“วิธีรับมืออันดับแรกของข้าคือยับยั้งความโกรธในใจก่อน พระชายาควรจะให้การช่วยเหลือมิใช่หรือ?”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างจนใจ

“เช่น...เช่นนั้นข้าจะไปช่วยท่านซ้อมท่านอ๋องแปดสักตั้ง”

จวินมู่เหนียนเม้มปาก เขาถือว่าเข้าใจสักที พูดกับซูจื่ออวี๋เหมือนหาเรื่องเจ็บใจ เพราะนางเข้าใจแต่แกล้งโง่ แล้วทุกสิ่งจะเป็นไปตามใจเขาได้อย่างไร

หากให้พูดกับนาง....

ลงมือทำเลยดีกว่า!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน