ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 816

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เห็นหญิงสาวในชุดขาวเดินเข้ามาทางประตูห้องโถง

ตัวของนางมีออร่าที่ไม่ใช่ของโลกนี้เปล่งประกายออกมา คิ้วเหมือนภูเขาที่อยู่ห่างไกล ริมฝีปากแดงเรื่อคล้ายลูกเชอรี่ ใบหน้าของนางเหมือนลูกท้อ และร่างกายของนางพริ้วไหวเหมือนบินได้

เป็นสตรีที่งดงามมาก

ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนี้สวยมาก แต่นางกลับทำให้คนรู้สึกยากจะเข้าถึงด้วย

ความรู้สึกนี้……

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียน ก็รู้สึกตลกเล็กน้อย เพราะจริงๆ แล้วนางรู้สึกว่าหญิงสาวชุดขาวนี้เย็นชาพอๆ กับจวินมู่เหนียน

ใครกัน?

หญิงสาวคนนั้นเดินมาที่กลางห้องโถง โค้งคำนับด้วยความเคารพแล้วกล่าวว่า “หม่อมฉันเสวี่ยชิงหันเจ้าสำนักเย่าหวาง ถวายบังคมฝ่าบาทและฮองเฮาเพคะ”

แซ่เสวี่ย? นั่นไม่ใช่คุณหนูใหญ่แห่งสำนักเย่าหวางหรอกหรือ?

เสวี่ยเฉิงอันก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพูดว่า “พี่ใหญ่ เหตุใดเจ้าถึงมาด้วยตัวเองเช่นนี้เล่า?”

เสวี่ยชิงหันมองไปที่เสวี่ยเฉิงอันแล้วหัวเราะเบาๆ “ท่านพ่อเป็นห่วงเจ้ามาก เลยให้ข้ามาเยี่ยม”

เสวี่ยเฉิงอันรีบมองไปที่ฮ่องเต้เจาเหวิน ก่อนจะเอ่ยแนะนำว่า “ฝ่าบาท นี่คือคุณหนูใหญ่แห่งสำนักเย่าหวาง

ฮ่องเต้เจาเหวินมองเสวี่ยชิงหันตั้งแต่หัวจดเท้า ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “งามล่มบ้านล่มเมือง รูปร่างก็ยอดเยี่ยม”

ฮองเฮาก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ใช่ เป็นหญิงสาวที่งดงามมาก พอมองไปแล้ว สามารถกดพวกเราทั้งหมดได้เลย”

ลั่วกุ้ยเฟยก็หัวเราะเยาะว่า “ไม่นะ ข้าว่าพระชายาอ๋องฉินดูจะสวยกว่านาง ใช่หรือไม่น้องเสียนเฟย ลูกสะใภ้ของเจ้าเจ้าก็ช่วยพูดหน่อยสิ”

จวงเสียนเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อยมีคำว่า “ลำบากใจ” เขียนอยู่ทั่วใบหน้า ราวกับถูกรังแก

ซูจื่ออวี๋ไม่สนใจเปรียบความสวยงามกับใคร นางแค่รำคาญที่ลั่วกุ้ยเฟยชอบหาเรื่องทั้งที่ไม่มีเรื่อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน