ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 833

833 /2156

ซูจื่ออวี๋พุ่งไปหาเด็กชายคนนั้น ม้าตื่นตัวนั้นพุ่งเข้าไปหาทั้งสองคน เซวียนชางที่ซ่อนตัวอยู่เห็นดังนั้นจึงรีบพุ่งออกมา มือหนึ่งจับบังเหียนของม้าไว้ ส่วนอีกมือซัดไปที่ลำคอของม้า แรงนั้นมหาศาลจนม้าต้องล้มลงไปกองกับพื้น

เมื่อเห็นม้าที่ถูกตัวเองซัดนอนแน่นิ่งหมดสติอยู่บนพื้น เซวียนชางถึงได้โล่งอก กระนั้นยังไม่ทันได้หายคอหายใจ พลันเห็นเด็กชายคนเมื่อครู่ ควักมีดสั้นสีเงินเงาวับออกมาทันที พร้อมทั้งแทงไปยังซูจื่ออวี๋ที่ประคองเด็กน้อยเอาไว้

ทว่าเร็วยิ่งกว่าพูด ซูจื่ออวี๋เองก็เห็นมีดสั้นแล้ว แต่นางหลบไม่ทัน นางไม่แม้แต่กระทั่งมีเวลามากพอที่จะหยิบเข็มเงินออกจากหยกเจี๋ยจื่อเพื่อป้องกันตัว ทำได้เพียงหลบหลีกไม่ให้โดนจุดสำคัญเท่านั้น

เมื่อเห็นมีดสั้นเล่มนั้นจวนเจียนจะแทงไปที่หน้าอกของซูจื่ออวี๋ กลางอากาศมีผ้าแพรสีขาวบินมา พร้อมทั้งพันรอบเอวซูจื่ออวี๋เอาไว้ แล้วดึงให้นางบินขึ้นกลางอากาศ ทำให้เด็กชายน้อยคนนั้นแทงพลาด

เซวียนชางสบโอกาส จึงรีบกระโดดตัวบินเข้าไป พร้อมจับตัวมือสังหารเอาไว้

เมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง ซูจื่ออวี๋ถึงรู้สึกตัว หันมองคนที่ช่วยนางเอาไว้

ซูจื่ออวี๋แปลกใจเล็กน้อย

“คุณหนูใหญ่เสวี่ย? !”

คนที่ช่วยนางเอาไว้เมื่อครู่ ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเสวี่ยชิงหานนั่นเอง ข้างกายนางยังมีเสวี่ยเฉิงอันที่สีหน้ากังวลยืนอยู่

เสวี่ยชิงหานเอ่ยถาม

“คารวะพระชายาอ๋องฉิน พระชายาได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋รีบส่ายหน้า

“เปล่า ข้าไม่เป็นไร ขอบคุณคุณหนูเสวี่ยที่ช่วยชีวิต”

เสวี่ยชิงหานเอ่ยอย่างไม่ใคร่ใส่ใจ

“ไม่ถือว่าช่วยชีวิตหรอก เมื่อครู่ท่านได้ตัดสินใจแล้ว โดยการเบี่ยงตัวหลบ อย่างมากเขาคงแทงโดนหัวไหล่ ไม่โดนจุดสำคัญของท่านหรอก”

ซูจื่ออวี๋ชะงัก นึกไม่ถึงว่าเสวี่ยชิงหานไม่ถือโอกาสเอาผลงานเลย น้ำเสียงของนางราบเรียบ แต่ซูจื่ออวี๋ดูออก ท่าทางของนางอ่อนน้อยมาก เห็นได้ชัดว่าต้องการผูกมิตรด้วย

ซูจื่ออวี๋นึกถึงสิ่งที่เสวี่ยชิงหันมอบให้นาง จึงบอกว่า

“คุณหนูเสวี่ยกับนายน้อยเสวี่ยมีเวลาว่างหรือไม่? หอแปดสมบัติของท่านอ๋องแปดอยู่ไม่ไกล ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ข้าเป็นเจ้ามือเลี้ยงขอบคุณที่คุณหนูเสวี่ยให้การช่วยเหลือดีหรือไม่?”