ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 845

จวินมู่เหนียนได้ยินซูจื่ออวี๋ลอบกลืนน้ำลาย จึงหัวเราะเสียงเบา

“ดีหรือไม่? อย่างนี้...ไม่ถือว่าข้ารังแกเอาเปรียบเจ้าแล้วสินะ?”

หัวใจซูจื่ออวี๋กระตุกวาบ รู้สึกว่ามือร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที จึงรีบดึงกลับมา ต่อมาหัวใจของนางว้าวุ่นเต้นแรงอย่างที่สุด

ค่ำคืนที่เงียบสงัด เสียงหัวใจเต้นดังชัดเจน สองมือของนางกุมหน้าอกเอาไว้ เพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง แต่ยังไม่ทันได้ทำสิ่งใด พลันถูกเขาจูบเสียแล้ว

ครั้งนี้จวินมู่เหนียนไม่ได้จู่โจมอย่างรีบร้อน แต่กลับจูบอย่างแผ่วเบา

“อวี๋เอ๋อร์ ข้าอยากจะแลกเปลี่ยนกับเจ้า จะได้ไม่ต้องมีใครเอาเปรียบใคร”

เมื่อสิ้นเสียง จูบที่ยากจะควบคุมได้มาถึงนางแล้ว ซูจื่ออวี๋จึงไม่มีแก่ใจไปคิดเรื่องของคนอื่นต่อ

——

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฟ้ายังไม่ทันสาง จวินมู่เหนียนได้ตื่นขึ้นเพื่อเตรียมตัวไปว่าราชการ เขาก้มมองซูจื่ออวี๋ที่กอดแขนเขาไว้แน่น รู้สึกอุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ

ไม่รู้ทำไม นางมักจะนอนกอดเขาเอาไว้แน่น ถ้าไม่กอดเอวของเขาก็กอดแขนของเขาเอาไว้ ดูท่านางคงชอบเขามากสินะ? เห็นได้ชัดว่าร่างกายซื่อสัตย์กว่าปากนาง

จวินมู่เหนียนยิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมกับค่อยๆดึงมือกลับมา หลังจากผูกเชือกบนเสื้อให้ซูจื่ออวี๋ พร้อมกับจูบหน้าผากนาง เขาถึงได้ออกไปอย่างเงียบเชียบ

หลังจากจวินมู่เหนียนกลับไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องตัวเอง เขาได้ถามเทียนชิง

“ตำหนักเฟิ่งอู๋ของลั่วกุ้ยเฟยมีคนของเราหรือไม่?”

เทียนชิงพยักหน้า

“มีขันทีกวาดพื้นคนหนึ่งขอรับที่เป็นคนของเรา เพียงแต่ลั่วกุ้ยเฟยระวังตัวมาก ขันทีคนนี้จึงได้แต่รับใช้อยู่ด้านนอก”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“ให้เขาหาโอกาสลองเข้าไปดูในห้องลั่วกุ้ยเฟย ว่ามีสิ่งผิดแปลกหรือไม่ อย่างเช่นพวกสมุนไพรเครื่องหอม อย่าแตะต้อง เพียงแค่กลับมารายงานเท่านั้น”

เทียนชิงรับคำสั่งแล้วจากไป

……

ตอนซูจื่ออวี๋ตื่นมา เป็นเวลาใกล้เที่ยงวันอีกแล้ว ชิวขุยได้ยินความเคลื่อนไหว จึงรีบเคาะประตูเข้ามาเตรียมให้นางล้างหน้าและทานอาหาร

หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จ ซูจื่ออวี๋เอ่ยถามอย่างเคยชิน

“ท่านอ๋องยังไม่กลับมาหรือ?”