ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 860

ซูจื่ออวี๋ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “หากทั้งสองแคว้นได้เกี่ยวดองกัน จะทำลวกๆ ไม่ได้ แต่ในวันนี้ที่ข้ามาไม่ได้มาในตัวแทนของตงโจว แต่มาในฐานะของอ๋องแปดเพื่อถามความคิดเห็นขององค์หญิงอวิ๋นชิง ไม่ว่าจะอุปสรรคมากแค่ไหนท่านอ๋องแปดจะไม่ยอมแพ้แน่ จะให้บุกน้ำลุยไฟก็จะไม่ลังเลเลย ถ้าหากองค์หญิงอวิ๋นชิงไม่ยอม เรื่องในวันนั้นก็จะถือว่าเป็นแค่ฝันไป ข้าขอรับรองด้วยชีวิตว่าเรื่องนั้นจะไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด”

ฉู่อวิ๋นชิงบิดนิ้วแล้วก้มหน้าลงบ่นพึมพำว่า “เขา...เขาบอกว่าอยากแต่งงานกับข้าหรือ?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ “แม้แต่ฝันเขาก็อยากจะแต่งงานกับเจ้า ต่อให้ครั้งนี้จะถูกกลไกของเจ้า เขากลับไม่เคยพูดบ่นเลย ได้แต่บอกว่าตัวเองสมควรได้รับมันแล้ว”

ฉู่อวิ๋นชิงกล่าวด้วยความประหลาดใจ “จริง...จริงหรือ? แต่เรื่องมันผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว เขา...เขา...”

ซูจื่ออวี๋รู้ว่าฉู่อวิ๋นชิงอยากจะถามอะไร ซูจื่ออวี๋ก็ถอนหายใจว่า “ท่านอ๋องแปดไม่กล้ามาพบเจ้า เพราะว่าความสัมพันธ์ของตงโจวและเป๋ยฉู่มันค่อนข้างละเอียดอ่อน ถ้าเกิดว่าไม่ระวังก็อาจจะถูกกล่าวหาว่าร่วมมือกับศัตรูทรยศต่อแคว้น องค์หญิงฉู่อวิ๋นชิงมีชื่อเสียงว่าเป็นบุปผาอธิราชแห่งแดนสงคราม น่าจะเข้าใจดียิ่งกว่าข้า ตงโจวและเป๋ยฉู่มีความแค้นที่หยั่งลึกมาก หากพวกท่านทั้งสองแต่งงานกัน เช่นนั้นไม่มีจะด้วยเรื่องสาธารณะหรือเรื่องส่วนตัวล้วนแต่เป็นเรื่องที่ดี กลัวแต่ว่า...รัชทายาทอวิ๋นหยางจะไม่เห็นด้วย”

ฉู่อวิ๋นชิงเข้าใจแล้วก่อนจะเอ่ยว่า “จวินมู่เยว่ก็กังวลว่าพี่ชายของข้าจะไม่เห็นด้วย ดังนั้นเลยไม่กล้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมางั้นหรือ?” ไม่ใช่เพราะไม่ชอบนางงั้นหรือ?

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋พยักหน้า สีหน้าของฉู่อวิ๋นชิงก็มีรอยยิ้มทันที ฉู่อวิ๋นชิงก็เอ่ยว่า “เจตนาของพระชายาอ๋องฉินข้าเข้าใจดี แต่ว่าข้าก็ยังต้องคิดก่อนเพราะไม่ว่าจะมองอย่างไรจวินมู่เยว่ก็แย่กว่าท่านอ๋องฉิน ยังไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นบุรุษที่ดีที่สุดได้”

ฉู่อวิ๋นชิงตั้งใจตั้งปัญหายากๆ ให้ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋กลับไม่รู้สึกว่ามันยากเลย นางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่านอ๋องฉินอาจจะมีข้อดีมากกว่าท่านอ๋องแปดก็จริง แต่ว่ามีอยู่สิ่งหนึ่งที่ท่านอ๋องฉินไม่สามารถเทียบเขาได้”

ฉู่อวิ๋นหยางกะพริบตาปริบๆ แล้วเอ่ยด้วยความสงสัย “ตรงไหน?”

ซูจื่ออวี๋ก็พูดเสียงต่ำ “หัวใจทั้งหมดที่จริงใจกับท่าน”

ฉู่อวิ๋นชิงตะลึงงันเล็กน้อย จากนั้นก็หน้าแดง ที่ซูจื่ออวี๋พูดมาก็ไม่ผิด ต่อให้อ๋องฉินผู้นั้นดีแล้วอย่างไร ไม่ชอบนาง เช่นนั้นก็ไม่ใช่สามีของนาง

ฉู่อวิ๋นชิงก้มหน้าลง เม้มปากยิ้ม เห็นได้ชัดว่าความโกรธของนางหายไปหมดแล้ว เต็มไปด้วยความรู้สึกปีติยินดี