ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 868

เสียงดังปัง! ฉู่อวิ๋นหยางตบโต๊ะอย่างแรง พร้อมเอ่ยอย่างมีน้ำโห

“เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าลองพูดอีกครั้งสิ? !”

ฉู่อวิ๋นฉิงกัดฟัน พร้อมทำท่าแตกหักกันไปข้างหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้น

“ข้าบอกว่าข้าชอบเขา ข้ารักเขาตั้งแต่แรกพบ ข้าฉู่อวิ๋นฉิงนอกจากเขาไม่ขอแต่งงานกับผู้ใดอีก!”

เพี๊ยะ! ครั้งนี้ฝ่ามือถูกฟาดใส่หน้าของฉู่อวิ๋นฉิง ฉู่อวิ๋นหยางโกรธจนมือสั่น ฉู่อวิ๋นฉิงเองก็ถูกฟาดจนหน้าหัน ขอบตาแดงขึ้นมาทันที

ฉงซานองครักษ์ของฉู่อวิ๋นหยางเห็นดังนั้น จึงรีบห้ามปราม

“องค์รัชทายาทใจเย็นก่อน!”

เฮอเซียงอดกลั้นความเจ็บปวดแล้วคลานไปแทบเท้าฉู่อวิ๋นหยาง ร้องไห้วิงวอน

“พระองค์อย่างทรงกริ้วเลยเพคะ เป็นความผิดของบ่าวเอง หากอยากจะลงโทษ ก็ลงโทษบ่าวได้เลย อย่าได้ทำร้ายองค์หญิงเลยนะเพคะ”

ฉู่อวิ๋นหยางจ้องน้องสาวตัวเองอย่างโกรธเคือง พร้อมกัดฟันเอ่ยขึ้น

“เจ้ารู้หรือไม่ มีทหารของเป๋ยฉู่ตายอยู่บนสนามรบตงโจวมากน้อยเพียงใด? บรรพบุรุษของพวกเรา ท่านน้าของพวกเรา แล้วยังมีเหล่าขุนนางทหารของเป๋ยฉู่อีกมากมาย ล้วนแต่จบชีวิตลงด้วยน้ำมือของสองพี่น้องจวินมู่เหนียนและจวินมู่เยว่ ทว่าตอนนี้เจ้ากลับบอกข้าว่าเจ้าจะแต่งงานกับจวินมู่เยว่งั้นหรือ? ฉู่อวิ๋นฉิงเจ้าลองถามใจตัวเองดู เจ้ารู้สึกผิดต่อวีรชนที่ตายไปแล้วหรือไม่? เจ้ารู้สึกผิดต่อราษฎรมากมายของเป๋ยฉู่หรือไม่? เจ้ารู้สึกผิดต่อเสด็จพ่อและเสด็จแม่หรือไม่?”

ระหว่างที่พูดขอบตาของฉู่อวิ๋นหยางก็แดงขึ้นมาเหมือนกัน ครั้งนี้ที่เขามาตงโจวเพื่อต้องการพาตัวประกันกลับไป เพื่อให้เป๋ยฉู่มีเวลาได้พัก ไม่ใช่ยกน้องสาวตัวเองให้อีกฝ่าย

เมื่อเห็นฉู่อวิ๋นฉิงน้ำตาร่วง ฉู่อวิ๋นหยางบอกว่า

“เรื่องในวันนี้ข้าจะถือว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน เจ้าจงอยู่ในตำหนักรับรองให้ดี หากข้าไม่อนุญาต ห้ามออกไปแม้แต่ก้าวเดียว”

เมื่อพูดจบฉู่อวิ๋นหยางเดินจากไปทันที ตอนเดินไปถึงประตูพลันเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“หากข้ารู้ว่าเจ้าแอบหนีออกไป ข้าจะสับเฮอเสียง...เป็นหมื่นๆชิ้น”

ฉู่อวิ๋นฉิงเงยหน้าขึ้นทันที

“เสด็จพี่....”

ฉู่อวิ๋นหยางไม่ได้สนใจนาง เขาเดินจากไปพร้อมกับความโกรธเคือง