ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 877

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“เหยียนหรูอี้เป็นคุณหนูที่รอออกเรือน เดิมทีไม่ควรไปร่วมงานเลี้ยง วันนี้ที่นางไปโรงหมอเซวียน เห็นได้ชัดว่ามีคนชี้นำตระกูลเหยียน”

ซูจื่ออวี๋ชะงักไปเล็กน้อย ผ่านไปสักครู่เอ่ยอย่างประหลาดใจ

“ความหมายของท่านอ๋องคือ มีคนบอกใต้เท้าเหยียนว่าท่านอ๋องแปดชอบพอคนอื่นหรือ?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า บนใบหน้าไม่มีความอึดอัด แต่ก็ไม่มีความสบายใจเช่นกัน

จวินมู่เยว่กลับไม่สนใจ เอ่ยปากว่า

“รู้ก็รู้ไปสิ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องถอนหมั้นอยู่แล้ว!”

ปัง! จวินมู่เหนียนวางตะเกียบไว้บนโต๊ะ ทำให้จวินมู่เยว่สะดุ้งโหยง

จวินมู่เหนียนเงยหน้ามองจวินมู่เยว่ พร้อมเอ่ยถาม

“เจ้ายังจำได้หรือไม่ในงานเลี้ยงไหว้พระจันทร์ ตอนที่ฉู่อวิ๋นฉิงบอกว่าจะแต่งกับข้า ตอนนั้นเจ้าพูดว่าอย่างไร?”

จวินมู่เยว่ชะงักไปทันที ผ่านไปสักครู่เขานึกถึงคำพูดของตัวเอง

“วาจาเสด็จพ่อศักดิ์สิทธิ์ จะให้กลับกลอกได้อย่างไร? !”

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ จวินมู่เยว่ร้อนใจขึ้นมาบ้าง จึงรีบเอ่ย

“พี่เจ็ด นั่น...นั่นไม่เหมือนกัน ท่านกับซ้อเจ็ดรักใคร่ชอบพอกัน อีกอย่างแต่งงานกันแล้วด้วย ย่อมให้คนอื่นเข้ามาแทรกไม่ได้ แต่ข้ากับเหยียนหรูอี้อะไรนั่น ไม่เคยพบหน้ากันด้วยซ้ำ หากไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ข้าคงจำนางกับเรื่องพระราชทานสมรสไม่ได้”

จวินมู่เหนียนยกน้ำชาขึ้นมาจิบ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ไม่มีอะไรแตกต่าง ล้วนเป็นพระราชทานสมรสจากเสด็จพ่อ”

“นี่...นี่...” จวินมู่เยว่ร้อนใจแต่ไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร ได้แต่เกาหัวแล้วหันมองซูจื่ออวี๋ พร้อมเอ่ยปาก “ซ้อเจ็ด....”

ซูจื่ออวี๋ยิ้มเจื่อน ยื่นมือไปดึงแขนเสื้อของจวินมู่เหนียน

“ท่านอ๋อง ท่านอย่าทำให้เขาตกใจอีกเลย ในเมื่อคิดจะช่วยเหลือ ท่านจะให้เขาอกสั่นขวัญแขวนอีกทำไม?”

จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋แวบหนึ่ง แล้วยื่นมือไปจับมือนางที่ดึงแขนเสื้อเอาไว้ ทำให้ซูจื่ออวี๋หน้าแดง รีบหดมือกลับทันที แต่จวินมู่เหนียนกลับสอดประสานสิบนิ้วกับนางอย่างเอาแต่ใจ