ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 886

เมื่อฉู่อวิ๋นชิงพูดจบ นางก็หันหลังวิ่งออกไป

เมื่อเห็นเช่นนี้แล้วฉงซานก็รีบพูดว่า “องค์รัชทายาท จะไปห้ามองค์หญิงหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ฉู่อวิ๋นหยางนวดคิ้ว พูดด้วยความปวดหัว “ปล่อยนางไป พอนางผิดหวังก็จะกลับมาเองนั่นแหละ”

ฉู่อวิ๋นหยางถอนหายใจอย่างรุนแรง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจกับน้องสาวของตนเป็นอย่างมาก เขาเป็นองค์ชาย และเป็นบุรุษ จะไม่เข้าใจความคิดของผู้ชายได้อย่างไร

การปกป้องบ้านเมืองของตนคือความรัก การสร้างความสำเร็จก็คือความรัก อำนาจครองใต้หล้าคือความปรารถนา

ในความคิดของพวกเขา ความรักชายหญิงเป็นเพียงความสัมพันธ์ใช้สามารถหาประโยชน์เท่านั้น

ฉู่อวิ๋นหยางส่ายหัวเล็กน้อย แล้วออกมาจากห้องโถงใหญ่ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง

......

จวนอ๋องแปด

ฉู่อวิ๋นชิงรีบไปที่จวนของอ๋องแปดทันทีด้วยความโมโห แต่กลับได้รู้ว่าจวินมู่เยว่ไม่ได้อยู่ในจวน

ฉู่อวิ๋นชิงหันหลังกลับไปที่จวนท่านอ๋องฉิน แต่ตอนที่นางไปถึงจวนอ๋องฉินแล้ว อารมณ์ที่หุนหันพลันแล่นของนางก็ค่อยๆ เลือนหายไป

นางอยากเข้าไปถามจริงๆ หรือ?

ฉู่อวิ๋นชิงไม่อาจตัดสินใจได้ หรือบางทีนางอาจกลัวที่จะได้ยินคำตอบที่นางไม่พอใจ

ถ้าจวินมู่เยว่ปฏิเสธนาง? นางควรจะทำอย่างไรดี? เชื่อฟังที่เสด็จพี่บอกกลับไปที่เป๋ยฉู่ด้วยตัวเองอย่างนั้นหรือ? แต่พวกเขาเป็นสามีภรรยากันจริงๆ แล้ว!

ฉู่อวิ๋นชิงรู้สึกหงุดหงิดมาก สุดท้ายนางก็ไม่กล้าเข้าไปถาม แต่พอกลับไปถึงตำหนักรับรองก็ล้มป่วยแล้ว

ทันทีที่นางป่วย ฉู่อวิ๋นหยางก็ไม่อยากเร่งเร้าให้นางกลับไปที่เป๋ยฉู่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงปล่อยให้นางอยู่พักฟื้น หลังเทศกาลฉงหยางค่อยกลับไปด้วยกัน