ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 909

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า เมื่อลองคิดดูฮองเฮาปกครองวังหลังมาหลายปี ตำแหน่งไม่เคยสั่นคลอน คาดว่าคงมีความเก่งกล้าอยู่บ้าง

เป็นไปตามคาด แม้ฮ่องเต้เจาเหวินจะโกรธมาก แต่ฮองเฮากลับไม่ได้ตกใจมากนัก นางค่อยๆย่อตัวทำความเคารพ แล้วเอ่ยขึ้น

“ทูลฝ่าบาท ตอนที่ถงเหม่ยเหรินเข้าวังมาได้ปีกว่า ไม่มีโอกาสได้รับใช้ฝ่าบาทเลย จนกระทั่งเทศกาลตวนหยางเมื่อปีที่แล้ว ฝ่าบาทให้หม่อมฉันไล่ดูว่ามีสาวงามคนใดที่ยังไม่ได้ถวายตัว หม่อนฉันจึงได้เสนอถงเหม่ยเหริน จากนั้นได้จัดการให้นางถวายตัวภายในเดือนนั้น”

ฮ่องเต้เจาเหวินตรึกตรองอย่างถี่ถ้วน พอจะจำรายละเอียดบางอย่างได้บ้าง หลังจากถวายตัวเสร็จสิ้น พระองค์ไม่ประทับใจสาวงามจากเจียงหนานคนนี้มากนัก อาจเพราะเป็นครั้งแรกที่ถวายตัว หลี่ถงเอ๋อร์จึงประหม่าไปบ้าง ทำให้ฮ่องเต้เจาเหวินไม่ค่อยสุขสมนัก ดังนั้นหลังจากครั้งนั้น ฮ่องเต้เจาเหวินจึงไม่เคยไปที่หออวิ๋นซีอีกเลย

ทว่าผ่านไปไม่นาน กลับมีข่าวว่าถงเหม่ยเหรินตั้งครรภ์

ฮ่องเต้เจาเหวินเอ่ยขึ้น

“ข้าจำได้แล้ว เดือนถัดมาหลังจากถวายตัว หออวิ๋นซีก็มีข่าวดีทันทีเลย”

ฮองเฮาพยักหน้า แล้วพูดต่อไป

“ถูกต้องเพคะ ถงเหม่ยเหรินถวายตัวครั้งแรกก็ตั้งท้องเลย ตอนนั้นฝ่าบาทดีพระทัยมาก พร้อมรับปากว่าหากเด็กคนนี้คลอดออกมา จะแต่งตั้งถงเหม่ยเหรินขึ้นเป็นตำแหน่งผิน ตอนต้นปีที่ผ่านมา จู่ๆถงเหม่ยเหรินคลอดก่อนกำหนด พอหม่อมฉันทราบข่าวก็ไปเฝ้าอยู่ที่หออวิ๋นซีถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน สุดท้ายข่าวที่ได้รับคือ ถงเหม่ยเหรินคลอดทารกที่ตายแล้วออกมาหนึ่งคน”

ฮ่องเต้เจาเหวินขมวดคิ้ว

“เหตุใดข้าจึงไม่รู้เรื่องนี้เลย?”

ฮองเฮาหันมองลั่วกุ้ยเฟย

ลั่วกุ้ยเฟยขาอ่อน จนคุกเข่าลงพื้นดับตุบ พร้อมเอ่ยขึ้น

“ฝ่าบาทอภัยด้วย ฝ่าบาทอภัยด้วย หม่อมฉันเอง...หม่อมฉันเป็นคนขอร้ององค์ฮองเฮาไม่ให้ทูลฝ่าบาทเอง ตอนนั้นท่านอ๋องฉินเพิ่งได้รับบาดเจ็บกลับมาได้ไม่นาน ฝ่าบาทกังวลเรื่องขาของอ๋องฉินเป็นอย่างมาก หนำซ้ำเด็กคนนี้เกิดมาก็ตายทันทีในเดือนอ้าย จึงไม่ค่อยจะมงคลนัก หม่อมฉันไม่อยากให้ฝ่าบาทเสียพระทัยด้วยเรื่องเล็กเช่นนี้ จึงปิดบังเอาไว้เพคะ”

ฮ่องเต้เจาเหวินกัดฟันกรอด

“เรื่องเล็ก? นี่คือลูกของข้า เป็นเลือดเนื้อเชื่อไขของราชวงศ์ แต่เจ้าบอกว่าเป็นเรื่องเล็กหรือ? !”

ลั่วกุ้ยเฟยร้องไห้ออกมาทันที น้ำหูน้ำตาไหลออกมาจนหมด

“เป็นความผิดของหม่อมฉันเอง หม่อมฉันไม่ดีเอง ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้วเลยเพคะ ต้องคำนึงถึงพระวรกายนะเพคะ”

……