ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 941

ซูจื่ออวี๋เม้มปากแล้วเอ่ยว่า “ใช้ยาพิษทาบนหน้าอก ความคิดแปลกๆ แบบนี้ ข้าว่ามันไม่ค่อยใช่นางเท่าไหร่”

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ซูจื่ออวี๋รู้สึกว่าลั่วกุ้ยเฟยโหดร้าย แต่ยังไม่ฉลาดมากพอ

ซูจื่ออวี๋เอ่ยสรุปว่า “ท่านอ๋อง ข้าคิดว่านางถูกคนอื่นใช้ประโยชน์”

จวินมู่เหนียนถามว่า “ใคร?”

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียน แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่านคิดว่าเป็นใคร?”

จวินมู่เหนียนเม้มปากแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ “เป็นใครไม่สำคัญ แต่คดีของลั่วกุ้ยเฟยควรจะปิดลงได้แล้ว”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ข้าสามารถให้คำตอบที่น่าพอใจกับฝ่าบาทได้ เพียงแต่ว่า...ท่านอ๋อง ปล่อยเสือกลับภูเขาก่อน อาจจะเกิดปัญหาตามมาไม่รู้จบ”

จวินมู่เหนียนพูดโดยไม่ได้ใส่ใจ “นางเป็นเสือแบบไหนกัน? ในอดีตต่อให้เป็นเสือ ตอนนี้ต่อให้นางรอดไปได้ก็เป็นแค่แมวถอนฟันเท่านั้น คนที่วางยาพิษตัวจริงนั่นต่างหากถึงจะเป็นเสือจริงๆ”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าด้วยความสนใจ “ท่านอ๋องไม่คิดจะสืบหาคนที่วางยาพิษหรือ?”

จวินมู่เหนียนผายมือแล้วกล่าวว่า “ไม่มีหลักฐาน”

ซูจื่ออวี๋เม้มปากอย่างจนปัญหาเล็กน้อย ไม่มีหลักฐานจริงๆ การคาดเดาของพวกเขา ไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานได้

เมื่อเห็นใบหน้าของซูจื่ออวี๋กังวล จวินมู่เหนียนจึงลุกขึ้นจากรถเข็น แล้วเดินไปข้างๆ ซูจื่ออวี๋ โอบนางเอาไว้ในอ้อมกอด แล้วเอ่ยว่า “สัตว์ดุร้ายในภูเขาได้เผยตัวออกมาแล้ว นางไม่อาจซ่อนมันเอาไว้ได้ ตราบใดที่นางยังทะเยอทะยาน สุดท้ายก็ต้องถูกจับ”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้ากล่าวว่า “การคาดเดาของพวกเรา อาจไม่ใช่ความจริง ไว้สืบกันต่อไปดีกว่า อ๊ะ...ท่านอ๋อง”

ซูจื่ออวี๋ยังพูดไม่ทันจบ จวินมู่เหนียนอยู่ๆ ก็อุ้มนางขึ้นมา ทำเอาซูจื่ออวี๋ตกใจจนร้องออกมาตามสัญชาตญาณ