ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 957

ป๋ายหลี่เชียนซางถูกซูจื่ออวี๋ถามจนชะงักไป ริมฝีปากของเขาขยับ แต่กลับไม่รู้ว่าควรพูดสิ่งใด

โม่ซุนเห็นดังนั้น จึงหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น

“จากความเห็นของข้า ร่างกายของคุณชายป๋ายหลี่ฟื้นตัวแล้ว แต่ลำคออาจจะไม่สบายใช่หรือไม่?”

ป๋ายหลี่เชียนซางรีบไปตามน้ำทันที

“ถูกต้อง ถูกต้อง อาจเพราะกินยาที่มีรสขมมากเกินไป!”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้ติดใจกับเรื่องนี้ แล้วเอ่ยปาก

“ก่อนหน้านี้ดื่มยาบำรุงเลือดมากเกินไป อาจทำให้ร้อนในได้ วันนี้ชีพจรของเจ้ากลับมาเป็นปกติแล้ว ร่างกายไม่ได้มีปัญหาใด ข้าจะเขียนตำรับยาแก้ร้อนในให้เจ้า”

ป๋ายหลี่เชียนซางอดกลั้นไม่ให้มุมปากกระตุก

“ยังต้องดื่มอีกหรือ?”

ซูจื่ออวี๋มองป๋ายหลี่เชียนซางอย่างประหลาดใจ แล้วเอ่ยถาม

“เจ้ากลัวขมหรือ?”

แก้มของป๋ายหลี่เชียนซางกระตุก เขากลัวขม แต่เขาจะยอมรับไม่ได้ ลูกผู้ชายอกสามศอก แต่กลัวขมเนี่ยนะ?

ป๋ายหลี่เชียนซางส่ายหน้า

“ไม่กลัว!”

โม่ซุนรู้ว่าป๋ายหลี่เชียนซางแกล้งป่วย เมื่อเห็นท่าทีสิ้นไร้ไม้ตอกของเขา จึงนึกขันพร้อมเอ่ยขึ้น

“ถ้าอย่างไรลองให้ข้าตรวจคุณชายป๋ายหลี่ดู เผื่อยังมีอาการบาดเจ็บภายใน?”

ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจไม่น้อย โม่ซุนไม่ได้รักษาใครง่ายๆ ดังนั้นเมื่อครู่นางจึงไม่ได้เอ่ยปากให้โม่ซุนตรวจชีพจรของป๋ายหลี่เชียนซาง

ตอนนี้โม่ซุนเป็นฝ่ายเอ่ยปากจึงดีใจอย่างมาก

เพราะฉะนั้นยังไม่ทันที่ป๋ายหลี่เชียนซางจะรับปาก ซูจื่ออวี๋รีบดึงข้อมือของป๋ายหลี่เชียนซางออกมา เพื่อให้โม่ซุนตรวจชีพจร

ป๋ายหลี่เชียนซางไม่ชอบให้คนแปลกหน้าสัมผัสเขา แต่เมื่อซูจื่ออวี๋ดึงมือเขาไว้ เขาจึงไม่อยากสะบัดออก ได้แต่ปล่อยให้โม่ซุนตรวจชีพจร

โม่ซุนค่อยๆกดลงไปที่เส้นชีพจรของป๋ายหลี่เชียนซาง เดิมทีคิดว่าจะทำพอเป็นพิธี จากนั้นค่อยบอกซูจื่ออวี๋ว่าร่างกายของเขาไม่เป็นไร เช่นนี้สามารถแก้ไขสถานการณ์ของป๋ายหลี่เชียนซางได้ เขาจะได้ไม่ต้องกินยาขมๆ

ทว่าเมื่อเขาได้ตรวจชีพจรของป๋ายหลี่เชียนซาง ทันใดนั้นพบว่าชีพจรประหลาดนัก ชีพจรของป๋ายหลี่เชียนซางต่างจากคนทั่วไป