ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 979

หลังจากทำแผลเสร็จแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็พูดว่า “ใช้เวลาประมาณหนึ่งก้านธูป เจ้าห้ามขยับไปไหน พักผ่อนอยู่ตรงนี้แหละ”

โม่ซุนก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่พยักหน้าเบาๆ เสวี่ยชิงหันก็อยากรู้อยากเห็น จึงเอ่ยถามว่า “พระชายาอ๋องฉินรู้ได้อย่างไรว่าต้องนานเท่าไหร่ถึงจะล้างพิษได้ หลังจากถูกพิษแล้ว ไม่ใช่ว่าต้องใช้ชีพจรเป็นตัวตัดสินหรือ?”

ซูจื่ออวี๋บุ้ยปาก ชีพจรอะไรจะเทียบจมูกของนางได้ โม่ซุนไม่ได้มีพิษงูเช่นนั้น นางแค่สูดจมูกก็ยืนยันได้แล้ว ทำไมต้องยุ่งยากขนาดนั้นด้วย

ซูจื่ออวี๋แค่ตอบให้มันผ่านๆ ไป “แค่พูดจากประสบการณ์เท่านั้น”

เสวี่ยชิงหันได้ยินคำตอบนี้ จึงรู้ว่าซูจื่ออวี๋ไม่ได้ตอบตามความจริง นางถอนหายใจเล็กน้อย ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

ซูจื่ออวี๋ถือกริชแล้วเดินไปที่งูดอกไม้เก้ากลีบนั้นอีกครั้ง โม่ซุนและเสวี่ยชิงหันก็มองนางไม่ละสายตา เห็นว่านางแงะเขี้ยวพิษงูออกมา

โม่ซุนก็เอ่ยออกมาว่า “แม่นางซู จะเอาเขี้ยวนั้นไปทำอะไร?”

ซูจื่ออวี๋พูดว่า “งูชนิดนี้หายากมาก บนตัวมันมีพิษหลายชนิด ข้าต้องเก็บให้หมด ต่อไปอาจจะได้ใช้”

ตอนนี้โม่ซุนไม่รู้ว่าซูจื่ออวี๋คิดอะไร ซูจื่ออวี๋ตั้งใจรักษาคนด้วยวิธีของตัวเองจริงๆ

งูพิษตัวนี้ทำให้พวกนางต้องลำบาก ใครที่เลี้ยงงูตัวนี้เอาไว้เฝ้าถ้ำ นางจะไปคิดบัญชีกับคนนั้น

เสวี่ยชิงหันได้ยินซูจื่ออวี๋พูดเช่นนั้น ก็กล่าวด้วยความอยากรู้ “ว่ากันว่าพระชายาอ๋องฉินมีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ตอนนี้ดูเหมือนว่าทักษะพิษของจวนอ๋องฉินก็ดีด้วย ไม่ทราบว่าอาจารย์ของพระชายาอ๋องฉินเป็นใคร หรือว่า...พระชายาอ๋องฉินเคยอ่านตำราพิษมาจากที่ไหน?”

เมื่อพูดถึงตำราพิษ สีหน้าของโม่ซุนก็มืดมนลง แต่ความสนใจของซูจื่ออวี๋ในตอนนี้ก็อยู่ที่ซูจื่ออวี๋ แต่นางไม่ได้สนใจการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของโม่ซุน

ซูจื่ออวี๋เก็บเขี้ยวพิษไปพลางพูดว่า “อาจารย์ของข้าก็คือแม่แท้ๆ ของข้า ตำราพิษที่ข้าอ่านล้วนเป็นไพ่ในมือของตระกูลแม่ข้า เป็นทักษะเล็กๆ น้อยๆ ไม่มีอะไรน่าพูดถึง”