ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 997

จู่ๆ คฤหาสน์ก็ถูกโจมตีในยามวิกาลเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าอวิ๋นลู่ชิงทำอะไรไม่ถูก!

เมื่อเห็นเช่นนั้น โม่ซุนจึงกล่าวว่า “นายท่านอวิ๋น จากลักษณะของพวกเขาแล้ว พวกเขาส่วนใหญ่ตายด้วยยาพิษ การที่จะวางยาพิษคนจำนวนมากอย่างเงียบๆ ในคราวเดียวได้ก็คือการใส่ยาพิษเข้าไปในบ่อน้ำ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้...”

โม่ซุนยังพูดไม่จบ ทุกคนก็เข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไร

อวิ๋นลู่ซานพูดอย่างรีบร้อน “หมอโม่ เจ้ากำลังบอกว่าทุกคนในสำนักฉีหลินตายแล้วอย่างนั้นหรือ?”

โม่ซุนเม้มปากไม่ตอบ แต่ว่ามันก็ชัดเจนแล้ว

ใบหน้าของเสิ่นรั่วเหมยซีดลง และทันใดนั้นนางก็พูดว่า “นายท่าน นายท่าน เจียวเอ๋อร์ ยังไม่กลับมา เจียวเอ๋อร์หายไปนานแล้ว!”

จากนั้นทุกคนก็นึกขึ้นมาได้ว่าอวิ๋นเจียวและเสิ่นรั่วเหมยไปทำซุปปลาที่ห้องครัว แต่เวลาผ่านไปครึ่งชั่วยามแล้ว ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก

และเสียงร้องเมื่อกี้เป็นเสียงผู้หญิงชัดๆ

อวิ๋นลู่ชิงพูดทันทีว่า “ไปกันเถอะ! ไปที่ห้องครัว!”

ก่อนที่ทุกคนจะก้าวออกจากลานบ้าน เสียงของอวิ๋นม่อก็ดังมาจากด้านหลัง อวิ๋นม่ออุทานว่า “ท่านพ่อ! เกิดอะไรขึ้น?”

ทุกคนหันกลับมา ก็เห็นอวิ๋นม่อยืนอยู่ที่ประตูห้องโถงจงอี้ด้วยใบหน้าหวาดกลัว และอวิ๋นหมิงที่อาเจียนก็ออกมาในห้องหู

อวิ๋นลู่ชิงพูดอย่างหงุดหงิดว่า “เจ้าอยู่ที่นี่แหละ ดูแลพี่ชายของเจ้าให้ดี พวกเราไปกันเถอะ!”

......

ทุกคนเดินตามอวิ๋นลู่ชิงไปจนถึงห้องครัว ขณะที่พวกเขาเดินไป พวกเขาพบว่าทุกคนในสำนักฉีหลินตายไปแล้วจริงๆ มีศพอยู่ทุกที่ และพวกเขาก็ตายในลักษณะเดียวกัน

โม่ซุนและซูจื่ออวี๋เดินตามกลุ่มคนไป โม่ซุนถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เจ้าพอจะมองออกหรือไม่ว่ามันเป็นพิษชนิดใด?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าแล้วพูดว่า “พิษของปลาปักเป้า”

โม่ซุนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “พิษชนิดนี้ไม่ได้หามาได้ง่ายๆ และการจะวางยาพิษคนจำนวนมากได้ก็ต้องใช้หนึ่งหรือสองตัว”