ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1864

ด้วยพลังงานที่มากมายนี้ ลูกศิษย์ตำหนักดาบคุนหลุนเพียงไม่กี่พันคนใช้ไม่หมด เขาจึงระดมทหารเทพหนึ่งแสนคน ให้พวกเขาเข้าไปพัฒนาตัวเองในถ้ำเวทย์ปีศาจ

ประตูห้วงเวลา อยู่กลางอากาศเป็นเวลาสามวัน ในช่วงเวลานี้มีเวทย์ปีศาจมากกว่าหนึ่งหมื่นห้าพันล้านตัวพุ่งเข้าไปในนั้นโดยไม่คิดชีวิต สรุปทั้งหมดต่างก็ถูกสลาย พลังงานที่ได้จากการสลายส่วนใหญ่ถูกส่งไปให้ทหารเทพหนึ่งแสนคน

ในวันนี้ เขารู้สึกถึงพลังอำนาจมากมายที่เข้ามาหาเขา เขารีบเก็บประตูห้วงเวลาทันที และออกไปจากโลกเวทย์ปีศาจ

เมื่อกลับมาถึงจักรวรรดิเทียนอู่ เขาก็พบว่ากระแสน้ำวนเชื่อมต่อกับโลกเวทย์ปีศาจทั้งหมดหายไปอย่างกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าเวทย์ปีศาจระดับสูงได้สังเกตเห็นแล้ว และได้ทำการปิดทางเข้าโลกเวทย์ปีศาจชั่วคราว

หลังจากกลับมา อู๋เป่ยสังเกตการเปลี่ยนแปลงของทหารเทพ ทหารเทพของเขาสมบูรณ์แบบอย่างมาก ด้วยการบำรุงเลี้ยงจากเวทย์ปีศาจนับหมื่นล้านตัว พวกเขาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนา

ในที่สุดลูกศิษย์ตำหนักดาบคุนหลุนนับพันคนก็ออกฌาน ตั้งแต่นั้นมา ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ทหารเทพพัฒนาได้ช้ากว่า พลังงานที่สกัดจากเวทย์ปีศาจเหล่านี้มีมากเกินไป พวกเขาจะต้องใช้เวลาดูดซับมันอย่างน้อยหนึ่งเดือน

มีพลังงานมากเกินไป เขาจึงเลือกทหารจากกองทัพต้องห้ามมาอีกสามแสนคน และส่งพวกเขาเข้าไปในถ้ำเวทย์ปีศาจ เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของพวกเขา

ขณะเดียวกัน อู๋เป่ยยังคงสร้างเส้นทางแห่งเซียน เขาตรัสรู้การสืบทอดจากกระถางสำริดเก้าใบ ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

หนึ่งเดือนต่อมา ทหารเทพหนึ่งแสนคนออกฌาน ปัจจุบัน ความแข็งแกร่งของทหารเทพทุกคนอยู่ในระดับเต้าจวิน ทหารเทพหนึ่งแสนคนเทียบเท่ากับกองทหารเต้าจวินผู้แข็งแกร่งหนึ่งแสนคน สามารถจินตนาการความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวได้！

และหนึ่งเดือนต่อมา กองทัพต้องห้ามสามแสนคนก็ออกฌาน ความแข็งแกร่งของกองทัพต้องห้ามนั้นเทียบทหารเทพไม่ได้ แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็อยู่ในระดับเซียนผู้เที่ยงแท้！

ด้วยการปรากฏตัวของผู้แข็งแกร่งมากมาย ความแข็งแกร่งของจักรวรรดิเทียนอู่ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ซึ่งทำให้อู๋เป่ยโล่งใจมาก

เขาจัดแจงงานที่บ้าน หลังจากนั้นไม่กี่วันก็ไปยังโลกแห่งไท้ชิง

การประชุมซ่างชิงในรอบหนึ่งร้อยปีจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว และเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับเชิญของลัทธิเซียนไท่ชิง ดังนั้นเขาจึงต้องมาก่อนล่วงหน้า

บรรพบุรุษซวินตูและมรรคาจารย์เพียวเมี่ยวกำลังรออู๋เป่ยอยู่แล้ว เมื่อเห็นเขาปรากฏตัว บรรพบุรุษซวินตูก็พูดว่า ：“ซวนเป่ย พรุ่งนี้ก็คือการประชุมซ่างชิงแล้ว เจ้าพกยันต์นี้ไว้ พรุ่งนี้ก็เดินทางไปยังโลกแห่งซ่างชิง เมื่อไปถึงที่นั่น ก็จะมีคนมานำทางเจ้า”

อู๋เป่ยรับยันต์ลัทธิเต๋าอย่างระมัดระวัง แล้วถามว่า ：“อาจารย์ปู่ โลกห่งซ่างชิงมีผู้แข็งแกร่งมากมาย ทำไมไม่ส่งคนลงมา? ”

บรรพบุรุษซวินตูยิ้มแล้วพูดว่า ：“ก็เหมือนกับคนบนโลกแห่งไท้ชิงที่อยากไปโลกแห่งซ่างชิง คนของซ่างชิง ก็อยากไปโลกแห่งอวี้ชิงที่ระดับสูงกว่า”

อู๋เป่ย ：“แล้วผู้บำเพ็ญจากโลกแห่งอวี้ชิงไม่ยอมออกมาหรือ? ”

บรรพบุรุษซวินตู ：“แน่นอนว่ามีคนออกมา แต่สิ่งที่พวกเขาไล่ตามนั้นอยู่ห่างไกลจากโลกฆราวาส ดังนั้นจึงไม่ค่อยสนใจเรื่องภายนอกมากนัก แน่นอนว่า อาจจะยังไม่ถึงเวลา แต่เมื่อถึงเวลา บางทียอดฝีมือเหล่านั้นอาจจะออกมาทำอะไรบางอย่าง”

ชั่วพริบตาก็มาถึงวันรุ่งขึ้น อู๋เป่ยหยิบยันต์ และถูกส่งไปยังทางเข้าโลกแห่งซ่างชิงโดยบรรพบุรุษซวินตูและคนอื่นๆ

หน้าประตูซ่างชิง บรรพบุรุษซวินตูพูดว่า ：“ซวนเป่ย เมื่อไปถึงที่นั่น ต้องระมัดระวังให้มาก รักษาชีวิตคือสิ่งสำคัญ ไม่ได้อันดับก็ไม่สำคัญ ไม่สามารถไปสู้หนทางแห่งผู้เที่ยงแท้ก็ไม่เป็นไร แต่ต้องมีชีวิตอยู่ มนุษย์ขอเพียงมีชีวิตอยู่ ก็ย่อมมีความหวัง หากตายไป ทุกอย่างก็สูญเปล่า”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า ：“อาจารย์ปู่ การอยากให้ข้าตาย มันไม่ง่ายขนาดนั้น”

เพียวเมี่ยว ：“ซวนเป่ย รักษาชีวิตำคัญที่สุด ไปเถอะ”

อู๋เป่ยเดินเข้าไปในประตูซ่างชิง และหายตัวไปในแสงวูบวาบ

ในเวลานี้ มีเง่าร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ซึ่งก็คือพระแม่ เธอมาถึงตั้งนานแล้ว แต่แค่ไม่ปรากฏตัว เพื่อไม่ให้อู๋เป่ยรู้สึกอึดอัดใจ

บรรพบุรุษซวินตู ：“พระแม่ ท่านคิดว่าซวนเป่ยจะได้อันดับที่เท่าไหร่? ”

พระแม่ ：“ข้าก็ไม่กล้าพูด ผู้เข้าร่วมการประชุมซ่างชิงครั้งนี้ หลายคนคือผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้จากโลกภายนอก”

บรรพบุรุษซวินตู ：“ขอเพียงเขามีชีวิตรอด ข้าก็พอใจแล้ว ไม่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่เสมอไป”

พระแม่พูดว่า ：“แต่ข้ารู้สึกว่าอันดับของซวนเป่ยนั้นจะไม่ต่ำเกินไป แม้จะไม่เข้าหนึ่งในสิบ แต่เขาต้องเข้าหนึ่งในยี่สิบคนอย่างแน่นอน”

บรรพบุรุษซวินตู ：“สิ่งที่ข้าเป็นกังวล ไม่ใช่การแข่งขันในการประชุมซ่างชิง แต่เกรงว่านอกการประชุมจะมีคนคอยปองร้ายเขา”