ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1967

หลี่เย่าซือได้ศึกษาการตกปลามาครึ่งปีแล้ว เขาใช้เบ็ดและสายเบ็ดได้อย่างมืออาชีพ รวมถึงเหยื่อที่เขาใช้ก็เป็นของพิเศษ ขณะที่อู๋เป่ยกลับไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย มือเปล่า ไม่มีอะไรเลย

หลี่เย่าซือเตรียมเหยื่อแล้ว เขาหยิบเบ็ดฟาดออกไป เส้นสายเงินพุ่งไปหลายพันเมตร ตกลงไปที่ผิวน้ำ อู๋เป่ยเห็นว่าเบ็ดของเขามีลายเกล็ดที่ละเอียดมาก เป็นวัสดุพิเศษที่ทำขึ้น และยังมีค่ายกลวางอยู่ข้างบน

หลี่เย่าซือพูดว่า “พ่อครับ ผมมีเบ็ดอีกอันนึง ถ้าพ่ออยากใช้ก็บอกมา”

อู๋เป่ยตอบว่า “พ่อมีอยู่แล้ว”

พูดจบเขาก็มองไปไกลๆ เห็นป่าไผ่ที่อยู่ห่างออกไป เขาจึงเรียกไม้ไผ่ยาวสิบห้าฟุตลอยมาและจับไม้ไผ่ไว้ ก่อนจะหย่อนมันลงไปในน้ำ

พลังเซียนบีบให้มันกลายเป็นเส้นและหยดลงไปในน้ำทะเล

เมื่อหลี่เย่าซือเห็นท่าทางของอู๋เป่ย เขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างมาก “พ่อครับ เมื่อไหร่ผมจะสามารถรวมพลังเป็นเส้นได้บ้าง สร้างสิ่งที่มองเห็นไม่เห็นด้วยตาเปล่าให้กลายเป็นจริงได้”

อู๋เป่ยพูดว่า “ยังไกลไปหน่อย เมื่อไหร่ที่นายเป็นเซียนแห่งสวรรค์ นายถึงจะทำได้แบบนี้”

หลี่เย่าซือขมวดคิ้วและพูดว่า “เซียนแห่งสวรรค์ก็ไม่เห็นจะน่าทึ่งอะไรเลย ตอนนี้ผมสามารถสู้กับเต้าจวินได้แล้วนะ”

อู๋เป่ยพูดว่า “นั่นแหละคือเซียนแห่งสวรรค์ธรรมดา แต่ที่พ่อพูดถึงคือเซียนแห่งสวรรค์จากเส้นทางแห่งเซียน พ่อของนายก็เป็นเซียนแห่งสวรรค์ นายจะสู้ได้ไหมล่ะ”

หลี่เย่าซือหยิกจมูกแล้วพูดว่า “พ่อครับ ที่พามาตกปลานี่ มีอะไรหรือเปล่า”

หลี่เย่าซือเป็นเด็กฉลาด เขาจึงถามอู๋เป่ยทันที

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “เห็นเสี่ยวไป๋หลงที่นายตกได้ มันดูพิเศษ ก็เลยอยากมาดูสักหน่อย เสี่ยวไป๋หลงตัวนั้นนายตกมาจากที่นี่เหรอ?”

หลี่เย่าซือตอบว่า “ใช่ครับ ตอนนั้นผมตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าจะมีมังกรที่แท้จริงมาโผล่ที่นี่”

อู๋เป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามว่า “ตอนนั้นนายเห็นอะไรอีกบ้าง?”

หลี่เย่าซือพูดว่า “ในทะเลมีกลิ่นคาวเลือดแรงมาก ซึ่งดึงดูดฝูงปลาเป็นจำนวนมาก ดังนั้นวันนั้นผมเลยตกปลาตัวใหญ่ได้หลายพันตัว”

อู๋เป่ยขยับไม้ไผ่ในมือ น้ำทะเลพลุ่งขึ้น และมังกรตัวใหญ่ตัวหนึ่งถูกดึงขึ้นมา มันมีขนาดยาวพันเมตร เป็นมังกรสีฟ้า

เมื่อเห็นซากมังกรสีฟ้า หลี่เย่าซือก็ตกใจ “ซากมังกร!”

อู๋เป่ยปล่อยเสี่ยวไป๋หลงออกมาและถามว่า “นายรู้จักมังกรตัวนี้ไหม?”

ทันใดนั้นเสี่ยวไป๋ก็เริ่มน้ำตาไหลราวกับฝนตก พร้อมกับเสียงคร่ำครวญแสนเศร้า

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อย “ดูเหมือนมันคงเป็นญาติของเธอ”

หลี่เย่าซือทึ่งไป “พ่อครับ เรื่องมันเกิดอะไรขึ้น?”

อู๋เป่ย “มีคนที่นี่ฆ่ามังกรตัวนี้ แต่พลาดมังกรตัวเล็กไป”

หลี่เย่าซือมองที่ซากมังกรสีฟ้าและพูด “มังกรตัวนี้อย่างน้อยก็มีพลังระดับเต้าจวิน ทำไมถึงฆ่ามันง่ายๆ ได้ล่ะ? อีกทั้งที่นี่คือตงไห่ ใครมีความกล้าหาญขนาดนี้?”

อู๋เป่ยตอบแบบนิ่งๆ “ถ้ามีสิ่งที่ผิดปกติเกิดขึ้นก็ต้องมีความลับ เรื่องนี้มีความเป็นไปได้สูงว่าใครบางคนกำลังวางแผน”

ในขณะนั้น ทะเลก็เกิดคลื่นยักษ์ขึ้นอย่างฉับพลัน บนทะเลห่างไปหลายร้อยลี้ มีหัวมังกรทองคำขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากน้ำ มันสร้างคลื่นสูงเป็นพันเมตรพุ่งตรงไปที่อิ๋งโจว อู๋เป่ยที่อยู่ห่างไกลยังรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรงจากมังกรตัวนี้

เมื่อเห็นคลื่นยักษ์ หลี่เย่าซือขมวดคิ้ว “มังกรตัวนี้เป็นอะไร ทำไมถึงสร้างคลื่นใหญ่ขนาดนี้ พุ่งไปที่อิ๋งโจว ชาวบ้านที่ริมฝั่งคงจะถูกทำลายหมด!”

เขายังเป็นคนหนุ่มร้อนแรงจึงลุกขึ้นอยากจะไปเถียงกับมังกรที่แท้จริง แต่ถูกอู๋เป่ยห้ามไว้

“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กๆ ไม่ควรยุ่ง” อู๋เป่ยพูดแล้วลุกขึ้น กลายร่างเป็นยักษ์ตัวใหญ่ยาวหลายพันเมตรแล้วเดินลงไปในคลื่น

เขาเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว คลื่นยักษ์ก็เริ่มสงบลง มังกรตัวใหญ่นั้นก็ลอยขึ้นจากน้ำ กลายเป็นมังกรลอยอยู่ในอากาศ สายตาของมันจ้องไปที่อู๋เป่ยด้วยความโกรธ

อู๋เป่ยมองมันอย่างสงบและพูดด้วยเสียงเบาๆ “ใจเย็นๆ ถ้ายังกล้าขุ่นเคืองอีก ฉันจะขูดเกล็ดมังกรและดึงเอาเส้นประสาทมังกรของเจ้า”

แม้ว่าเขาจะพูดเบาๆ แต่เจ้ามังกรตัวใหญ่ก็สะดุ้ง และค่อยๆ หดตัวลงเป็นกลุ่มและลดความสูงลง “ท่าน ท่านเป็นผู้มีอำนาจในเผ่าพันธุ์มังกร ทำไมถึงไปทำร้ายเผ่าพันธุ์มังกรตงไห่ล่ะ?”

อู๋เป่ยยิ้มเย็นชา “ตาไหนของเจ้าที่เห็นว่าฉันทำร้ายเผ่าพันธุ์มังกร?”

มังกรทองพูด “ท่านเพิ่งลากซากมังกรสีฟ้า ข้างๆ คือพี่สาวของฉัน! และหลานสาวของฉันก็อยู่ในมือท่านด้วย!”