ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2081

หลี่เย่าซือกระพริบตาแล้วถามว่า "พ่อ จะให้ของขวัญอะไรดี?"

อู๋เป่ยถามว่า "คนที่มีพลังยุทธ์สูงสุดในบ้านนี้อยู่ในระดับอะไร?"

หลี่เย่าซือตอบว่า "ก็คือพ่อของจงฉู่ชื่อจงเสวียนหลิง เป็นเซียนบรรพกาล"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "เซียนเทพขั้นที่สี่ ยังไม่ถึงระดับสูงสุด ข้าอย่างนั้นฉันจะปรุงยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่ง หลังจากกินเข้าไปจะช่วยให้เขากลายเป็นเซียนบรรพกาลได้"

หลี่เย่าซือยิ้มแล้วกล่าวว่า "เขาต้องอยากได้แน่นอน"

อู๋เป่ยถามต่อว่า "ตระกูลจงมีศัตรูที่แข็งแกร่ง หรือมีอำนาจใดที่พวกเขาหวาดกลัวบ้างไหม?"

หลี่เย่าซือตอบว่า "ข้าเคยได้ยินจงฉู่พูดไว้ว่า ตอนนี้ตระกูลจงทำให้เทพโบราณองค์หนึ่งไม่พอใจ เทพโบราณองค์นั้นเคยเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งมากตั้งแต่ยุคก่อน และตอนนี้ตระกูลจงกำลังหาทางแก้ไขปัญหา หากแก้ไม่ได้ อาจจะถูกเทพโบราณองค์นั้นกวาดล้าง"

อู๋เป่ยถามว่า "เทพโบราณองค์นั้นชื่ออะไร และอยู่ที่ไหน?"

หลี่เย่าซือตอบว่า "เทพโบราณองค์นั้นอาศัยอยู่ในวิหารเทพแห่งทะเลตะวันตก มีนามว่าเทพโบราณหวนไห่"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "หวนไห่? ดูท่าคงเก่งเรื่องวิชาภาพลวงตา ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปพบเขาเอง!"

เหนือแดนเทพขึ้นไป ยังมีอีกมิติหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่อาศัยของเผ่าเทพ เรียกว่าแดนเซียน ในแดนเทพ อาจมีสิ่งมีชีวิตอื่นที่ไม่ใช่เผ่าเทพอยู่บ้าง แต่ในแดนเซียนนั้นมีเพียงเผ่าเทพเท่านั้น เผ่าพันธุ์อื่นไม่มีสิทธิ์อาศัยอยู่ที่นั่น

อู๋เป่ยปรากฏตัวขึ้นที่แดนเซียน เขากวาดพลังจิตออกไป และในพริบตาก็ไปปรากฏตัวใกล้กับอาคารขนาดใหญ่ ขณะนั้นมีเผ่าเทพสองคนเดินผ่านมา อู๋เป่ยเรียกพวกเขาหยุดแล้วถามว่า "เทพโบราณหวนไห่อยู่ที่ไหน?"

เนื่องจากอู๋เป่ยปลอมแปลงกลิ่นอายของเผ่าเทพไว้ และระดับพลังของเขาสูงมาก เผ่าเทพทั้งสองจึงรีบโค้งคำนับอย่างเคารพ แล้วตอบว่า "เทพโบราณหวนไห่อาศัยอยู่ในวิหารเทพแห่งทะเลตะวันตก เดินทางไปทางตะวันตกเฉียงเหนือก็จะถึง"

อู๋เป่ยพยักหน้า จากนั้นร่างของเขากลายเป็นแสงสายรุ้งพุ่งไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ

เผ่าเทพทั้งสองตกตะลึง คนหนึ่งกล่าวว่า "เขาเป็นเทพโบราณองค์ไหนกัน? กลิ่นอายของเขาแข็งแกร่งมาก ดูท่าเขาจะไปล้างแค้นเทพโบราณหวนไห่หรือเปล่า?"

อีกคนกล่าวว่า "เทพโบราณหวนไห่เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งถึงแปดยุค หากเขากล้าหาเรื่องหวนไห่ แสดงว่าตัวเขาต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่า"

ขณะนั้นเอง ภายในวิหารเทพแห่งทะเลตะวันตก เทพโบราณองค์หนึ่งกำลังขมวดคิ้ว จ้องมองไม้บรรทัดหยกในมืออย่างเหม่อลอย

ก่อนหน้านี้ไม่นาน ไม้บรรทัดจวิ้นเทียนสมบัติล้ำค่าของเผ่าเทพ จู่ๆก็บินมาปรากฏในมือเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกสับสนอย่างมาก เพราะสมบัตินี้เป็นของเผ่าเทพ เขาไม่ควรแย่งชิงมันมา แต่ในใจก็ยังอดไม่ได้ที่จะหวังได้ประโยชน์จากมัน ดังนั้น ตั้งแต่ได้รับไม้บรรทัดจวิ้นเทียนมา เขายังไม่คืนให้กับเผ่าเทพ

เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วพึมพำว่า "ไม้บรรทัดจวิ้นเทียน เจ้ามีความลึกลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่? ทำไมไม่ว่าข้าจะลองใช้วิธีไหน เจ้าก็ไม่แสดงพลังเลย?"

ทันใดนั้น ไม้บรรทัดจวิ้นเทียนก็เริ่มเปล่งแสงและสั่นสะเทือน ราวกับต้องการพุ่งออกไป

เทพโบราณหวนไห่รีบใช้พลังกดมันไว้เต็มกำลัง ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความตกใจว่า "เกิดอะไรขึ้น?"

ในขณะนั้นเอง นอกวิหารเทพแห่งทะเลตะวันตก ก็มีเสียงของอู๋เป่ยดังขึ้น "เทพโบราณหวนไห่ เจ้าอยู่ที่นั่นหรือไม่?"

ได้ยินเสียงแปลกหน้า เทพโบราณหวนไห่จึงถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้าคือใคร?"

"ครื้น！"

วิหารเทพสั่นสะเทือน พลังต้องห้ามอันแข็งแกร่งถูกทำลาย ชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าของเทพโบราณหวนไห่ นั่นคืออู๋เป่ย

เทพโบราณหวนไห่ตกตะลึง รีบพยายามเก็บไม้บรรทัดจวิ้นเทียน แต่ทว่าไม้บรรทัดกลับปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัว ดีดตัวเขากระเด็นออกไปแทน

อู๋เป่ยมองเห็นไม้บรรทัดจวิ้นเทียน และทันทีที่มันเปล่งเสียง "ตึ่ง" ดังออกมา มันก็ลอยเข้ามาอยู่ในมือของเขา

ทันใดนั้น เขารู้สึกได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งภายในไม้บรรทัด เป็นพลังที่มาจากจักรวาลหลักพร้อมกันนั้น ไข่มุกวิญญาณบนร่างของเขาก็เริ่มสั่นไหว ดูเหมือนว่าทั้งสองสิ่งนี้จะดึงดูดซึ่งกันและกัน

เทพโบราณหวนไห่ตื่นตระหนก ตะโกนว่า "คืนมาให้ข้า!"

อู๋เป่ยยกไม้บรรทัดจวิ้นเทียนขึ้น รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ไหลเข้าสู่จักรวาลของเขา ในขณะเดียวกัน พลังจากจักรวาลของเขาก็ถ่ายเทเข้าสู่ไม้บรรทัดจวิ้นเทียน ราวกับว่ามนุษย์และสมบัติกำลังทำพันธะสัญญาบางอย่างร่วมกัน

เขาไม่สนใจจะตอบคำของหวนไห่ เพียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หวนไห่ข้าเดาไม่ผิดใช่ไหม นี่คือไม้บรรทัดจวิ้นเทียน?"

ใบหน้าของหวนไห่เปลี่ยนสี เขากัดฟันกล่าวว่า "ในเมื่อเจ้ารู้แล้ว งั้นเจ้าก็ต้องตาย!"

"ตูม!"