ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2330

อู๋เป่ยเคยได้ยินชื่อ ‘วังดวงดาว’ มาก่อน แต่ไม่เคยรู้ว่าอนุสาวรีย์ดวงดาวนั้นคืออะไร จึงถามขึ้น “อนุสาวรีย์ดวงดาวอยู่ในวังดาวใช่ไหม?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวตอบเสียงนิ่ง “เงาที่เห็นในวังดาวนั้น เป็นภาพสะท้อนของยอดฝีมือผู้กล้าจากอดีตที่เคยตรัสรู้จากอนุสาวรีย์ดวงดาว สะสมเป็นภาพเงาไว้ในนั้น การตรัสรู้ในวังดาวเป็นการเรียนรู้สิ่งที่คนอื่นเคยเข้าใจมาแล้ว ส่วนเจ้า... ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า เจ้ามีสิทธิ์ที่จะเข้าไปตรัสรู้จากอนุสาวรีย์โดยตรง”

อู๋เป่ยถามต่อ “อนุสาวรีย์ดวงดาวนี้มีที่มาอย่างไร?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวอธิบาย “จักรวาลนี้ ดวงดาวเคลื่อนที่เป็นไปตามกฎเกณฑ์ของมันเอง ในยุคโบราณ มีเซียนผู้หนึ่งตรัสรู้กฎเกณฑ์เหล่านี้จนเข้าถึงเส้นทางใหญ่กลายเป็น ‘จ้าวดวงดาว’ ในหมู่จ้าวดวงดาวจำนวนมาก มีบางคนมีพรสวรรค์ล้ำเลิศ เป็นผู้นำดวงดาวทั้งหลายทั่วสวรรค์ เรียกว่าจ้าวดวงดาวจักรพรรดิ จ้าวจักรพรรดิได้จารึกกฎแห่งดวงดาวทั้งปวงไว้บนอนุสาวรีย์ดวงดาวนี้”

อู๋เป่ยฟังแล้วถึงกับนิ่งไป “อย่างนี้หมายความว่า อนุสาวรีย์ดวงดาวเป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจใช่ไหม?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวตอบอย่างลึกลับ “ว่ากันว่าจ้าวจักรพรรดิผู้ว่านั้น ได้ตรัสรู้ ‘ความลับสูงสุดของจักรวาล’ จากอนุสาวรีย์ดวงดาวนี้”

อู๋เป่ยถามต่อด้วยความสงสัย “ความลับสูงสุดของจักรวาล? คืออะไร?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวกล่าวอย่างหนักแน่น มันคือสิ่งที่อยู่เหนือเส้นทางใหญ่ใด ๆ ผู้ที่เรียนรู้มันได้ จะสามารถทะลุขอบเขตแห่งเต๋า และสร้างโลกใหม่ที่เหนือกว่าขอบเขตนั้นขึ้นมา”

อู๋เป่ยถอนใจเศร้า “เรื่องแบบนี้ คงเป็นได้แค่ของผู้ที่อยู่ในขอบเขตแห่งเต๋าระดับสูงสุดเท่านั้น... ข้าซึ่งเป็นเพียงผู้บำเพ็ญพลังแห่งความรอบรู้ ไม่มีสิทธิเข้าถึง”

เจ้ายอดเขาดวงดาวกลับพูดอย่างจริงจัง “ไม่ใช่เลย สิ่งที่จารึกอยู่บนอนุสาวรีย์นี้ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญขอบเขตแห่งเต๋าจะอ่านได้ แม้แต่บรรดาผู้ทรงพลังระดับขอบเขตแห่งเต๋าเทวดาทั้งหลาย พยายามตรัสรู้ ‘ความลับสูงสุด’ จากอนุสาวรีย์นี้มากมายก่ายกอง แต่ก็ล้มเหลวหมด”

อู๋เป่ยได้ยินคำว่าความลับสูงสุดก็นึกถึงลำดับสูงสุดในใจสั่นไหว ถามอย่างสงสัย “ทำไมถึงให้คนอื่นไปตรัสรู้อนุสาวรีย์? หากสำเร็จแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวมองตาอู๋เป่ยตอบ “ถ้าเจ้าตรัสรู้สำเร็จ เราก็จะได้รับประโยชน์จากมันเช่นกัน แต่เจ้าต้องให้สิ่งที่เจ้าตรัสรู้ ถ่ายทอดกลับมาให้พวกเรา”

อู๋เป่ยถามอีกครั้ง “พวกท่านเป็นใคร?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวเล่า “หลังจากอนุสาวรีย์ดวงดาวปรากฏขึ้น มีผู้คนมากมายพยายามตรัสรู้ แม้ไม่อาจเข้าใจทั้งหมด แต่ก็ได้รับประโยชน์บ้าง ทีละน้อย ทีละนิด ผู้คนกลุ่มนี้จึงรวมตัวกัน จากที่หลวม ๆ ก็แน่นแฟ้นขึ้น จนกระทั่งสิบผู้ทรงพลังขอบเขตแห่งเต๋ารวมตัวกันจัดตั้งประตูดวงดาวขึ้น”

อู๋เป่ยอุทาน “ประตูดวงดาว?”

เจ้ายอดเขาดวงดาวพยักหน้า “ข้าเป็นหนึ่งในสมาชิกประตูดวงดาว ได้รับคำสั่งให้มองหาคนที่มีรากเหง้าพรสวรรค์สูง แล้วพาเขามาตรัสรู้อนุสาวรีย์”

อู๋เป่ยพยักหน้า “นับไม่ถ้วนที่พยายามมาแล้วไม่มีใครสำเร็จ ข้าเกรงเจ้าจะผิดหวัง”

เจ้ายอดเขาดวงดาวไม่สนใจ “ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้หวังให้เจ้าตรัสรู้ถึงความลับสูงสุด ขอเพียงเจ้ามีสิ่งใดได้กลับมา ก็ถือว่าดีมาก คนแต่ละคนที่ตรัสรู้อนุสาวรีย์ มักเห็นต่างกัน เพราะมุมมองต่างกัน สิ่งที่แต่ละคนเห็นในอนุสาวรีย์จึงแตกต่างกันไป”

อู๋เป่ยพูด “งั้นข้าจะลองดูสักครั้ง”

ทันใดนั้น มือของเจ้ายอดเขาดวงดาวก็โบกไปข้างหน้า ประตูที่เกิดจากแสงดาวผุดขึ้นตรงหน้าอู๋เป่ย “ผ่านประตูนี้ไป เจ้าจะเข้าสู่กาลเวลาแห่งอนุสาวรีย์ดวงดาว เนื่องจากอนุสาวรีย์ไม่มั่นคง เจ้าจะมีเวลาเพียงหนึ่งชั่วยามในการตรัสรู้ หากไม่ออกก่อนจะถูกพลังของอนุสาวรีย์ทำให้กลายเป็นผุยผง”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ข้าเข้าใจ” แล้วก้าวผ่านประตูแห่งแสงดาวไป

เมื่ออู๋เป่ยหายตัวไป เจ้ายอดเขาดวงดาวหันไปเห็นชายกลางคนในชุดหรูหราสวมมงกุฎทอง ปรากฏตัวขึ้นด้วยบารมีดุจจักรพรรดิ

เขาคือจ้าวดวงดาวหลิวที่เจ้ายอดเขาดวงดาวเอ่ยชื่อ

เจ้ายอดเขาดวงดาวถามอย่างยิ้ม “หลิวจ้าวดวงดาว เจ้าเห็นว่าคนนี้จะได้อะไรจากการตรัสรู้หรือไม่?”

หลิวจ้าวดวงดาวตอบ “มรดกจากอนุสาวรีย์ดวงดาว แบ่งออกเป็นสี่ชั้น ได้แก่ ชั้นนอก ชั้นกลาง ชั้นใน และแก่นแท้ การตรัสรู้ในวังดาวส่วนมากเป็นเพียงชั้นนอกเท่านั้น มีเพียงไม่กี่คนที่ถึงชั้นกลาง หากเขาสามารถตรัสรู้สิ่งที่เป็นชั้นนอกได้ ก็มีสิทธิ์เข้าร่วมประตูดวงดาว”

เจ้ายอดเขาดวงดาวเสริม “แต่ถ้าไม่ถึงชั้นกลาง ก็คงไปไม่ถึงที่สูง”

หลิวจ้าวดวงดาวกล่าวอย่างมีเหตุผล “อย่าเร่งเกินไป ข้าเองก็ตรัสรู้เพียงชั้นกลาง และได้เพียงเงาของชั้นใน เป็นคนหนุ่ม เขาถ้าถึงชั้นกลางก็ดี ถ้าไม่ถึงก็เข้าใจได้ เพราะสิ่งที่สามารถตรัสรู้ได้ ส่วนใหญ่ก็ถูกเก็บไว้ในวังดาวหมดแล้ว”

เจ้ายอดเขาดวงดาวถอนใจ “ใช่ อนุสาวรีย์ดวงดาวนั้นล้ำค่ามาก สิ่งที่คนเคยตรัสรู้ไปแล้วจะไม่ซ้ำกัน จึงทำให้การตรัสรู้ยากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่ได้ประโยชน์ก็น้อยลง แต่หน้าที่ของข้าคือหาผู้ที่มีพรสวรรค์ดวงดาว ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครถูกใจ หากคนนี้ก็ยังไม่ดีพอ ข้าคงต้องละความหวังเสียแล้ว”